Η Τροχαία ακούει;

Είναι από τη φύση του νευρικός, αλλά χθες βράδυ παραήταν. Άρχισε να φωνάζει, προτρέποντάς μου να πάω να βγάλω καμιά φωτογραφία. Μήπως και φιλοτιμηθεί κανείς, πρόσθεσε. Είναι ο δρόμος που περνάει φεύγοντας από το σπίτι του για να έρθει στο καφενείο. Παρά το περασμένο της ώρας πήγα. Είναι ακριβώς πάνω στη στροφή στο Λιμνί, λίγο πριν από το κέντρο της Νικιάνας για όσους έρχονται από τη Λευκάδα. Στο σημείο αυτό ακόμη και το λεωφορείο του ΚΤΕΛ δυσκολεύεται καμιά φορά να περάσει από τα παρανόμως παρκαρισμένα αυτοκίνητα.

Η διέλευση για παιδικό καρότσι ή αναπηρικό αμαξίδιο είναι έτσι κι αλλιώς απαγορευτική. Ακόμη και μόνος του να είναι κανείς μόνο μονόπαντα σαν τον κάβουρα μπορεί να περπατήσει, αφού πρώτα σκουπίσει με τα ρούχα του τις λαμαρίνες των παρκαρισμένων αυτοκινήτων που καβαλάνε το πεζοδρόμιο.

Λόγω της έλλειψης χώρων στάθμευσης στη Νικιάνα Λευκάδας οι οδηγοί αναγκάζονται να παρκάρουν όπου να ΄ναι, ακόμη και σε επικίνδυνα σημεία ή σε σημεία πάνω στο πεζοδρόμιο που δυσχεραίνουν ή καθιστούν αδύνατη τη διέλευση των πεζών, οι οποίοι, επειδή δεν έχουν φτερά για να υπερπηδήσουν τα αλουμινένια ή χαλύβδινα εμπόδια, αναγκάζονται να χρησιμοποιούν το οδόστρωμα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την σωματική τους ακεραιότητα. Ιδιαίτερα τα βράδια και σε ένα δρόμο που έχουν σημειωθεί τουλάχιστον πέντε θανατηφόρα τροχαία τα τελευταία χρόνια.

Επειδή λοιπόν προέχει η προάσπιση της ανθρώπινης ζωής, καλό θα ήταν η Τροχαία Λευκάδας ή ακόμη και η Δημοτική Αστυνομία που είναι άφαντη τον τελευταίο καιρό, να κάνουν καμιά βόλτα και από τη Νικιάνα. Δεν θα πρέπει στο όνομα της κονόμας και στο βωμό του κέρδους να τα ανεχόμαστε όλα. Ή να σεβαστούν το τόπο και τους ανθρώπους του ή να πάνε από κει που ήρθαν!