Πράξη μέγιστης ασέβειας!

Του Σπύρου Βρεττού

Πρόκειται για το δεύτερο επί Αγγλικής Κατοχής κτίριο που για πολλά χρόνια στέγασε το εξατάξιο και άλλοτε οκτατάξιο Γυμνάσιο Λευκάδας: ένα σχολείο Μέσης Εκπαίδευσης, γνωστό ανά το πανελλήνιο, για την ποιότητα διδασκαλίας του από σπουδαίους καθηγητές και για τη μέγιστη προσφορά του τόσο προς τους κατοίκους της Λευκάδας όσο και προς τους κατοίκους της απέναντι Ακαρνανίας. (Άλλωστε, η Μέση Εκπαίδευση εξαιρετικά βοήθησε τον ελληνικό λαό να πραγματοποιήσει τα πρώτα του βήματα προς την επιστημονική σκέψη, καθώς στη Μ.Ε. ανάλωσαν επ’αγαθώ τη ζωή τους πολλοί από τους ευφυέστερους των Ελλήνων, τόσο στον χώρο των λεγόμενων Θετικών όσο και στον χώρο των Θεωρητικών επιστημών).

Το Γυμνάσιο Λευκάδας καθόρισε ουσιαστικά την κοινωνική κινητικότητα τόσο στην περιοχή του νησιού της Λευκάδας όσο και της Ακαρνανίας και πολλοί από τους αποφοίτους του κατέστησαν σπουδαίοι επιστήμονες με πανελλήνια προσφορά και προσφορά πέραν του ελλαδικού χώρου. Θα πίστευε κανένας ότι κατ’αρχήν, με τόσους αποφοίτους που το σχολείο αυτό βοήθησε να βρουν τον δρόμο της επιστήμης τόσον επιτυχώς, κάποιος ή κάποιοι θα ενδιαφέρονταν για τη διάσωση αυτού του ιστορικού σχολικού κτιρίου. Αλλά το κτίριο απόληξε σε πλήρη μαρασμό. Οι λαμαρίνες που το περιέβαλαν προστατευτικά σκούριασαν από τη βροχή και την εγκατάλειψη. Τα ξύλινα παραθύρια του σάπισαν… Το όλο κτίριο δείχνει για χρόνια και χρόνια την πιο θλιβερή εγκατάλειψη από ανθρώπους που το ίδιο, ως σχολείο, φάνηκε απέναντί τους τόσο ευεργετικό! Τελευταία κατάληξε να γίνει γραφεία κάποιων πολιτιστικών σωματείων της πόλης Λευκάδας. (Αυτά τα σωματεία έχουν μια τεράστια προσφορά και αυθεντική στον πολιτισμό της Λευκάδας και δικαιούνται να αποκτήσουν κάποτε μια δική τους στέγη, που όχι απλώς θα στεγάσει τα γραφεία τους αλλά θα είναι σημείο όπου θα μπορούν οι πολύ άξιοι και ταλαντούχοι μουσικοί, χορευτές και τραγουδιστές να ασκούνται στην τέχνη τους. Και επιπλέον εντός του κτιρίου να έχουν για δικές τους παραστάσεις ή και άλλων προσκεκλημένων καλλιτεχνών-και για τη χειμερινή περίοδο – έναν διαμορφωμένο χώρο, με την κατάλληλη ακουστική και με τον αναγκαίο τεχνολογικό εξοπλισμό. Ας μείνομε τουλάχιστον με την πεποίθηση ότι το μέλλον δεν χάθηκε).

Αλλ’ ως προς το ιστορικό κτίριο του «Γυμνασίου Λευκάδας» το μόνο που μπορεί να γίνει είναι να ενταχθεί άμεσα σε ένα πρόγραμμα αναπαλαίωσης και διαμόρφωσής του σε Μουσείο Εκπαίδευσης. Δεν είναι μόνο τα πάσης φύσεως ενθυμήματα της εκπαίδευσης, οι φωτογραφίες των λαμπρών καθηγητών που δίδαξαν σ’αυτό, είναι προπάντων ότι το κτίριο έτσι μπορεί να καταστεί επισκέψιμο για όλο τον χρόνο. Και επιπλέον μπορεί να συμπεριλάβει μία αίθουσα διαλέξεων και συζητήσεων για το παρόν και το μέλλον της παιδείας σε τόσο κρίσιμες ιστορικές περιόδους, όπως η σημερινή.

Είχα προτείνει και πριν από μερικά χρόνια την αναπαλαίωση του κτιρίου και τη διαμόρφωσή του σε Μουσείο Εκπαίδευσης. Ενδεχομένως η αντοχή μου τότε δεν μου επέτρεψε να επιμείνω πολύ περισσότερο. Το σπουδαίο αυτό έργο μπορεί και να είχε πραγματοποιηθεί.

Προσθέτω εδώ ότι αυτό το ιστορικό κτίριο σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να καταστεί προέκταση ή κτίριο μεταστέγασης των Αρχείων Νομού Λευκάδας. Αν γίνει προέκταση ή μεταστέγαση των Αρχείων σ’αυτό, η μνήμη του φημισμένου «Γυμνασίου Λευκάδας» θα σβήσει δια παντός. Κι αυτό θα αποτελέσει ακόμα βαρύτερη πράξη ασέβειας και αγνωμοσύνης.

Ας ελπίσομε ότι κάτι ακόμα μπορεί να επιτευχθεί ως μία λιγότερο θλιβερή και περισσότερο αισιόδοξη αντιμετώπιση του μέλλοντος του πολιτισμού μας στις περιοχές της Λευκάδας και της γείτονος Ακαρνανίας.