«Η ήττα της εικόνας», ποίημα της Κωνσταντίνας Κούρτη

Η ήττα της εικόνας

Εργάστηκες φιλόδοξα να φτιάξεις την εικόνα
την λαμπερή, τη ζηλευτή που ζει μες σε κρυψώνα
Μεγάλωσε, ανατράφηκε έχοντας συνοδεία
σειρήνας ήχο θαυμαστό για καίρια επιτυχία

Εξόδεψες χαμόγελα πολλά και χειραψίες
και νεύματα και κώδικες σε μύριες υποψίες
μην η εικόνα σου γινεί φυγής επαναστάτης
και γκρεμιστεί και πληγωθεί του κύρους ο αναβάτης
που τόσο εκουράστηκε να πλάσει την εικόνα
την πρέπουσα της εποχής σε ισχυρό κανόνα.

Κι ο κανόνας στιβαρός μοιάζει στη θέασή του
μα εύθραυστα εφτιάχτηκε η βάση απ’ το σκαρί του
γιατί δεν υπολόγισε το δίδυμο αδερφό του
που δεν του μοιάζει πουθενά σε τίποτα δικό του
αφού το γνήσιο υλικό αιώνιας ύπαρξής του
μπολιάστηκε σταδιακά στη φύτρα γέννησής του
κι είναι στ’ αλήθεια δυνατός όσο συχνά γεμίζει
μ’ αισθήματα ανόθευτα έγνοιας κι ευγνωμοσύνης
συγχώρεσης και διάκρισης, ήθους και καλοσύνης.

Οι δυο εαυτοί πορεύονται με σύγκρουση μεγάλη
ο έσω αντιστέκεται να πάρει την σκυτάλη
να εκφραστεί, ν’ απαλλαγεί από την φρούδα εικόνα
καθώς η πλέξη της πονεί, αρνιέται την βελόνα
ξηλώνεται κι ορίζεται νέος καμβάς χρωμάτων
για να’ βρει την ωρίμανση, ουσία των πραγμάτων.

Κωνστ. Κούρτη

Νίκαια 19/10/24