Μια επιστολή και ένα τηλεγράφημα του βουλευτή και τ. υπουργού Κωνσταντίνου Καλκάνη για τις εργατικές κατοικίες στη Λευκάδα
Εν Αθήναις τη 29/6/1959
Αγαπητοί μου φίλοι,
Από της λήψεως της από 8/5/59 επιστολής σας και σχετικώς με το ζήτημά σας όπου μου γράφετε δια να συμπεριληφθεί εις το Πρόγραμμα ανεγέρσεως εργατικής κατοικίας και η Λευκάς αμέσως τότε ήρχισα τας ενεργείας μου τόσον εις τον Πρόεδρον του Οργανισμού Εργατικής κατοικίας όσον και εις τον υπουργόν Εργασίας εις τον οποίον και έδωσα σχετικόν σημείωμα.
Μου υπεσχέθη ότι θα εξετάσει και θα ενδιαφερθεί δια την ικανοποίησήν του.
Σας γράφω δια να σας ενημερώσω δια τας ενεργείας μου και να σας διαβεβαιώσω ότι θα εξακολουθήσω φροντίζων μέχρι ικανοποιήσεώς του.
Με εγκαρδίους χαιρετισμούς
και πολλήν πάντοτε αγάπην
Κωνσταντίνος Καλκάνης
Στις 21-8-1959 με τηλεγράφημά του με την ένδειξη βουλευτικόν ενημερώνει τον πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου Λευκάδας δια τα εξής:
«Ευχαρίστως σας πληροφορώ ότι φρόντισα ζωηρώτατα και με επιμονής εις τον υπουργόν Εργασίας και πέτυχα την χορήγησιν δια του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας δανείου αυτοστεγάσεως δια δέκα εργατοϋπαλλήλους εκ δραχμών σαράντα χιλιάδων δι΄ έκαστον».
Ο Κωνσταντίνος Καλκάνης γεννήθηκε στη Λευκάδα το 1885. Επί τριάντα πέντε χρόνια -από το 1926 που μπήκε στο στίβο της πολιτικής ως βουλευτής Λευκάδας μέχρι το τέλος της ζωής του, το 1961- ανέπτυξε έντονη πολιτική δράση.
Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Πρέβεζας-Άρτας το 1926 με το Κόμμα Ελευθεροφρόνων. Επανεξελέγη στην Πρέβεζα-Άρτα το 1932 και στην εκλογική περιφέρεια Λευκάδας το 1933 και το 1935 με το Λαϊκόν Κόμμα. Ήταν μέλος του Λαϊκού Κόμματος σχεδόν από την ίδρυσή του από τον Δημήτριο Γούναρη έως τη διάλυσή του το 1958. Εξελέγη ξανά βουλευτής στην Πρέβεζα-Άρτα το 1946, 1950 με το Λαϊκό Κόμμα, Άρτης-Λευκάδας-Πρεβέζης (το 1956 με το Λαϊκό Κόμμα) και βουλευτής Λευκάδας με τη Γενική Λαϊκή Ριζοσπαστική Ένωση το 1936 και με την ΕΡΕ το 1958.
Μαχητικός αλλά μετριοπαθής απέναντι στους αντιπάλους του, αγωνίστηκε για την τήρηση των συνταγματικών αρχών και την υπεράσπιση των θεσμών. Ήταν υπέρμαχος της ελευθερίας του Τύπου, της ελευθερίας της θρησκευτικής συνείδησης, του δικαιώματος του συνδικαλισμού και της απεργίας των δημοσίων υπαλλήλων. Στράφηκε κατά της δημιουργίας των τραστ και πρώτος αυτός έφερε στη Βουλή, ήδη από το 1927, το θέμα του «πόθεν έσχες».
Αντιστάθηκε σε κάθε εξωκοινοβουλευτική ενέργεια, με έντονη δράση κατά του δικτατορικού καθεστώτος του Ιωάννη Μεταξά, ενώ ένθερμος, πάντα, υποστηρικτής της γαλήνευσης της χώρας, ζήτησε τη χορήγηση αμνηστίας για τους διωκόμενους αριστερούς πολίτες, όταν τότε ελάχιστοι τολμούσαν να αναφερθούν σε αυτό το θέμα.
Στις κυβερνήσεις Κωνσταντίνου και Παναγή Τσαλδάρη υπηρέτησε ως Γενικός Διοικητής Ηπείρου (1934-35), υπουργός Εσωτερικών (1946) και υπουργός Δημοσίας Τάξεως (1946-47).
Ο Καλκάνης πέθανε, έπειτα από σύντομη ασθένεια, το 1961 και η κηδεία του έγινε στις 16 Αυγούστου. Η έδρα του έμεινε κενή, καθώς δεν είχε συνυποψήφιο στις εκλογές (ώστε να υπάρξει επιλαχών) κι έτσι δεν έγιναν ξανά εκλογές στη Λευκάδα (για τον επιπρόσθετο λόγο ότι η κοινοβουλευτική περίοδος διένυε τότε το τέταρτο έτος και θα διεξάγονταν σύντομα εκλογές).
Γιος του ήταν ο επίσης βουλευτής, Άγγελος Καλκάνης (1934-2017) και κόρη του η δικηγόρος και συγγραφέας Ίρις Αυδή – Καλκάνη (έχει εκδώσει το βιβλίο «Κωνσταντίνος Καλκάνης [1885-1961] – Η ζωή του και οι πολιτικοί του αγώνες»), σύζυγος του αείμνηστου Λεων. Αυδή, που είχε εκλεχτεί βουλευτής με το ΚΚΕ το 1996. Παραιτήθηκε το 1997 για να ασχοληθεί με το Δήμο Αθηναίων ως δημοτικός σύμβουλος και επικεφαλής της δημοτικής παράταξης «Αγωνιστική Συνεργασία για την Αθήνα».
