Ζορκολαίμω (η)

Είναι κάποιες φορές που αρκεί ένα μικρό ερέθισμα για να ανασυρθούν από τα συρτάρια της θύμησης λέξεις που ήταν καταχωνιασμένες για ολόκληρες δεκαετίες.

Κατάγομαι από ένα γεωργοκτηνοτροφικό χωριό και μπορεί σήμερα να ακούγεται παράξενο όμως παλιότερα οι κάτοικοι του χωριού μου είχαν τη συνήθεια να δίνουν ονόματα στα ζωντανά τους στα κοπάδια ή στα οικόσιτα, ακόμη και στις κότες από την ανάγκη ίσως να τα ξεχωρίζουν. Ένας λαϊκός θησαυρός λέξεων που σε ένα μεγάλο μέρος του πρέπει να έχει χαθεί.

Ζορκολαίμω, λοιπόν, ήταν η κότα που ήταν ζόρκα, δηλαδή γυμνή από πούπουλα γύρω από το λαιμό της.