Λυχνάρα (η)

Η Λυχνάρα ήταν ένα μεγάλο σε σχήμα τετραγώνου λυχνάρι με πεπιεσμένο χείλος στις τέσσερεις άκρες της για να μπαίνει το φυτίλι. Τη χρησιμοποιούσαν για να φωτίζουν καλύτερα μεγάλους χώρους, όπως π.χ. τα λιτρουβιά. Έκαιγε κατά κανόνα ελαιόλαδο. Το φυτίλι το απορροφούσε προς τα πάνω και τροφοδοτούσε την φλόγα. Τις κρεμούσαν συνήθως από την οροφή για να ακτινοβολεί το φως σε όλο τον χώρο.

Για τον φωτισμό των μαγαζιών είχαν συνήθως το καρμούρο, μια λαμαρινένια λάμπα ασετυλίνης που χρησιμοποιούσε ως πρώτη ύλη για την παραγωγή του καύσιμου αερίου το ανθρακασβέστιο (ιταλ. Carburo), όταν αυτό ερχόταν σε επαφή με το νερό. (Δες εδώ).

Η συγκεκριμένη λιχνάρα ήταν από το λιτρουβιό του Περικλή Δουβίτσα, ένα από τα οκτώ λιτρουβιά που λειτουργούσαν μετά τον πόλεμο στην περιοχή της Νικιάνας. Αυτά ήταν τα εξής: 1) Γιάννη Δαμιανή, 2) Θεοφάνη Βρεττού (Μελένιου), 3) Περικλή Δουβίτσα, 4) Νίκου Γράψα (Αρίδια), 5) Θεολ. Σούνδια, 6) Γεωργίου Μανωλίτση (Παπάτσα), 7) Κώστα Μανωλίτση (Κωσταρά – Πατσούλια), 7) Νικολάου Κόκλα (Προκόπη), 8) Σπύρου Μανωλίτση (Πίπα ή Στεφανή) που είναι σήμερα ανακαινισμένο και διατηρείται σε καλή σχετικά κατάσταση.