Ο Κανονισμός Εργασίας της Ηλεκτρικής Εταιρείας Λευκάδας και η εξαγορά της από τη ΔΕΗ το 1960

Το κτίριο στην πλατεία Π. Γιαννούλη που στέγαζε την Ηλεκτρική Εταιρεία Λευκάδας

Ο επισυναπτόμενος δακτυλογραφημένος Κανονισμός Εργασίας της Ηλεκτρικής Εταιρείας Λευκάδας αποτελείται από 16 άρθρα. Δεν έχει ημερομηνία αλλά υπογράφεται από τον υπ. Εργασίας Αρ. Δημητράτο. Ο Δημητράτος διετέλεσε υπουργός Εργασίας για πρώτη φορά το 1936 με την επιβολή της μεταξικής δικτατορίας (ένα χρόνο αργότερα, το 1937, διορίστηκε και στη θέση του Γενικού Γραμματέα της Εθνικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδας, όπως είχε μετονομάσει ο Μεταξάς τη ΓΣΕΕ), ενώ την ίδια θέση κατείχε και την περίοδο 1958-1961 στην κυβέρνηση της ΕΡΕ του Κ. Καραμανλή.

Στον Κανονισμό γίνεται μνεία στον τροποποιημένο Νόμο 3198 του 1955 σχετικά με τις διατάξεις που εφαρμόζονταν για τις απολύσεις, οπότε συμπεραίνουμε ότι ο Κανονισμός συντάχτηκε την περίοδο 1958-1961, στη δεύτερη δηλαδή θητεία του Δημητράτου ως υπ. Εργασίας.

Το άρθρο 1 του Κανονισμού αναφέρει ότι «εις τας διατάξεις του υπάγεται άπαν το υπαλληλικόν, εργατοτεχνικόν και υπηρετικόν προσωπικόν της Ηλεκτρικής Εταιρείας Λευκάδος».

Με το άρθρο 5 παρ. γ) απαγορεύονταν «οι τοιχοκολλήσεις οιονδήποτε κοινοποιήσεων εντός του εργοστασίου ή οιαδήποτε πολιτική συζήτησις ή πολιτική προπαγάνδα υπό οιανδήποτε μορφήν, ως και η ενέργεια εράνων» και στην παρ. κστ) «ο εξαναγκασμός συναδέλφων εις απεργίαν».

Το έτος 1950 υπήρχαν στην Ελλάδα περίπου 400 εταιρείες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Η κατάτμηση της παραγωγής σε πολλές μικρές μονάδες σε συνδυασμό με τα εισαγόμενα καύσιμα, εξωθούσε την τιμή της ηλεκτρικής ενέργειας στα ύψη καθιστώντας το ηλεκτρικό ρεύμα ως ένα αγαθό πολυτελείας. Για να εξαπλωθεί το ηλεκτρικό ρεύμα ομοιόμορφα σε όλη τη χώρα χρειάζονταν να αξιοποιηθούν οι εγχώριοι πλουτοπαραγωγικοί πόροι και να ενοποιηθεί η παραγωγή σε ένα ενιαίο διασυνδεδεμένο δίκτυο.

Αυτοί, μάλλον, θα ήταν και οι λόγοι που η Ηλεκτρική Εταιρεία Λευκάδας δεν μπορούσε πλέον να ανταποκριθεί επαρκώς στις αυξανόμενες ανάγκες της τοπικής κοινωνίας. Στις 25 Γενάρη του 1960 ο Δήμαρχος Λευκάδας, ο Πρόεδρος της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Λευκάδας και άλλοι εκπρόσωποι φορέων ζητούν με τηλεγράφημά τους από την κυβέρνηση να προβεί η Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού (ΔΕΗ) στην εξαγορά της Ηλεκτρικής Εταιρείας Λευκάδας με σκοπό την καλύτερη εξυπηρέτηση των αναγκών των κατοίκων σε ηλεκτρικό ρεύμα.

Η ΔΕΗ είχε ιδρυθεί μια δεκαετία νωρίτερα, τον Αύγουστο του 1950, και είχε αρχίσει ήδη να εξαγοράζει τις ιδιωτικές και δημοτικές επιχειρήσεις παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος.

Στην απάντησή της στις 2 Φλεβάρη 1960 προς τον Γενικό Διευθυντή του Πολιτικού Γραφείου του Προέδρου της Κυβέρνησης που της είχε διαβιβάσει το αίτημα των Λευκαδιτών, η ΔΕΗ κάνει γνωστό ότι για την εξαγορά της Ηλεκτρικής Εταιρείας Λευκάδος έχει ήδη επέλθει συμφωνία μεταξύ αυτής και των αναδόχων της Εταιρείας, η οποία είχε μάλιστα εγκριθεί από το Διοικητικό Συμβούλιο της Επιχείρησης και αναμένονταν σε σύντομο χρονικό διάστημα η υπογραφή της σχετικής σύμβασης.

Παρά τις διαβεβαιώσεις εκ μέρους της Διοίκησης της ΔΕΗ, ένα μήνα αργότερα, στις 12 Μαρτίου 1960, το Εργατικό Κέντρο Λευκάδας με τηλεγράφημά του προς το υπουργείο Βιομηχανίας, το οποίο κοινοποιείται στη ΔΕΗ και την ΓΣΣΕ, σύμφωνα με πληροφορίες που είχε, «διαμαρτύρεται εντονώτατα» για την έγκριση δανείου ύψους 400.000 χιλ. δραχμών από την Εθνική Τράπεζα προς την Ηλεκτρική Εταιρεία Λευκάδας και παρακαλεί να ματαιωθεί, γιατί η χορήγηση του δανείου μπορούσε να οδηγήσει στην ματαίωση της συμφωνίας για την εξαγορά της Ηλεκτρικής Εταιρείας από τη ΔΕΗ.