Παρουσίαση της ποιητικής συλλογής «Εγχειρίδιο όρασης» του Ιωάννη Ανυφαντή

Της Νόνης Σταματέλου

Λίγες φορές έχω χαρεί τόσο μια ποιητική βραδιά, όσο τη σημερινή. Δεν θα μπορούσαν να είναι πιο ιδανικές οι συνθήκες για κάτι τέτοιο, παρά οι σημερινές. Στα βροχερά Γιάννενα, στα «Γυάλινα και μαλαματένια» του Μιχάλη Γκανά, που ήρθε άθελά μας στην κουβέντα, παρουσιάσαμε τη νέα ποιητική συλλογή του Λευκαδίτη ποιητή Ιωάννη Ανυφαντή, με τίτλο «Εγχειρίδιο όρασης», εκδ. «Μελάνι».

Στο ζεστό καφέ με το όνομα «Θυμωμένο πορτραίτο», η ποίηση αυτό το χειμωνιάτικο βράδυ πήρε τη θέση που της αξίζει. Χωρίς πολυκοσμία, χωρίς τυμπανοκρουσίες, χωρίς φτιασίδια και λόγια περιττά.

Ο Ιωάννης Ανυφαντής, έχει το βλέμμα, τη στάση ενός γνήσιου ποιητή. Η φωνή του μια διαμαρτυρία για όλα αυτά τα παράλογα που ζούμε, για τη «δικαιοσύνη που πάντα έρχεται, μα ποτέ δεν φτάνει», για την ωμότητα και τη βία της εποχής μας, την «κανονικότητα» που μας σερβίρουν για να αποδεχτούμε, ενώ είναι καταδίκη. Μια υπαρξιακή αγωνία κρυμμένη καλά πίσω απ” τις λέξεις του, μια έκκληση να ξαναβρούμε την τρυφερότητα και την αγάπη. Να ξαναονειρευτούμε, έστω κι έτσι όπως είμαστε «ασφυκτικά χαμένοι ο ένας μέσα στον άλλον».

Ο Γιάννης και σαν φυσική παρουσία και σαν γραφή, δηλώνει ότι από έναν άλλον κόσμο, που η φύση, οι άνθρωποι, οι σχέσεις, είναι όπως τις ονειρεύτηκε παιδί και πρόλαβε να ζήσει κάτι απ΄ αυτά αλλά λίγο. Ξεφυλλίζοντας το «Εγχειρίδιο όρασης», μετά από μερικές καλές αναγνώσεις, αισθάνεσαι έναν κρύο αέρα να μπαίνει απ΄ το παράθυρο, μαζί με μια γυμνή αλήθεια για την οποία ο ποιητής μιλάει με θάρρος, χωρίς να φωνασκεί, μια χαμηλόφωνη αυθάδεια, αυτή δηλαδή που ο κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος οφείλει να έχει, για να διεκδικήσει σ΄ αυτόν τον κόσμο, το όνειρο που του αναλογεί…

Την ατμόσφαιρα της βραδιάς, ζέστανε ακόμα περισσότερο με την παρουσία της η ηθοποιός κ. Όλγα Ζήση, που διάβασε ποιήματα της συλλογής και με την αμεσότητά της μας καθήλωσε.

Νόνη Σταματέλου