Οι μπουρλοτιέρηδες και άλλα λευκαδίτικα διηγήματα

Το βιβλίο είναι αφιερωμένο στη μνήμη του Γιώργου Τσάκαλου (1958-2024)

Το βιβλίο οι μπουρλοτιέρηδες και άλλα λευκαδίτικα διηγήματα, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Δαίμων του Τυπογραφείου, ο υπογράφων Γ. Φ. Καλόγερος μας ταξιδεύει στα μικράτα του. Στα ανέμελα χρόνια, όχι όμως ενός ήσυχου παιδιού το οποίο γυρεύει να καλογερέψει, όπως μπορεί να νομίσει κάποιος λόγω της υπογραφής του, αλλά ενός πραγματικού διαβόλου, που βιώνει την παιδική του ηλικία στο έπακρο, καθώς ανακαλύπτει το λευκαδίτικο χωριό Πόρος. Ο Καλόγερος που συναντάμε και εδώ, είναι το λογοτεχνικό όνομα του συγγραφέα και προκύπτει από το γενεαλογικό του δέντρο. Είμαι εγγόνι του «Μπουμπούκη» και παιδί του «Καλόγερου», μας συστήνεται στη σελίδα 8, με μια δικαιολογημένη υπερηφάνεια που συναντάται και παρακάτω όσο ο αναγνώστης διαβάζει τις ολιγοσέλιδες μα ενδιαφέρουσες λευκαδίτικες ιστορίες.

Μέσα στους μπουρλοτιέρηδες, τη λευκαδίτικη αυλή, τη συκιά, τους μυρμηγκοφάγους, τον Τρελομήτρο, την Κωνστάντω και τον Σάκα Ζουλού στον Πόρο εμπλέκονται κάθε λογής χαρακτήρες. Οι ανάπηροι γέροντες στον καφενέ, οι φασαριόζοι Ιταλοί τουρίστες, ο θείος κομμουνιστής, οι συγχωριανοί Μπάμιας και Τσίμπλας, ο κυρ-Σταυράκης που προσφέρει τη στατική του διαιτησία στους πιτσιρικάδες, είναι μερικοί από αυτούς. Και όλοι τους μαζί, συνυπάρχουν ακόμη και καθημερινά μετά αρμονίας και θορύβου και μετέχουν στα τότε παιδικά παιχνίδια και καμώματα τα οποία δεν έχουν καμία σχέση με τα σημερινά παιδιά. Ο Καλόγερος ως συνδετικός ιστός όλων αυτών, είναι εκείνος που κινεί τα νήματα και πλέκει με μαστοριά τις θύμησες του μακρινού πλέον παρελθόντος με το παρόν και αντιστρόφως.

Τριάντα πέντε και πλέον χρόνια, ο ιθύνων νους φέρνει στο φως τις ιστορίες εκείνες των δικών του ανθρώπων που τον στιγμάτισαν στη μετέπειτα ζωή του και μνημονεύει με ιδιαίτερη αγάπη τη γιαγιά του Κωνστάντω, η οποία έζησε 106 άχραντα έτη ζωής. Μα η αγάπη που τρέφει για εκείνη, δεν εγκλωβίζεται μονάχα εκεί. Διαχέεται τόσο μέσα στην ίδια την οικογένεια, αλλά και έξω από αυτήν. Και προσφέρεται απλόχερα στα ζώα και τη φύση, καθώς και στη μάθηση την οποία και αποζητά συχνά διευρύνοντας με αυτόν τον τρόπο τους ορίζοντές του.

Η ανάγνωση των εφτά αυτών διηγημάτων, ωθεί τον αναγνώστη να επιστρέψει τον χρόνο στα αδευτέρωτα παραθεριστικά του χρόνια, να ψάξει σε ξεχασμένα κουτιά και συρτάρια τις δικές του ασπρόμαυρες φωτογραφίες και να τις αναστήσει. Αυτό ακριβώς συνέβη με τη φωτογραφία της 66ης σελίδας του βιβλίου που απαθανατίζει τρία παιδιά στην αυλή της Αγίας Μαρίνας. Τον συγγραφέα που υποδύεται τον αγαπημένο του παιδικό ήρωα εκείνης της εποχής Σάκα Ζουλού, τη Γιάννα και τον Σπύρο. Μια φωτογραφία που τραβήχτηκε το 1988 και φέρει τον έναν και μοναδικό ανείπωτο τίτλο: «Πατρίδα μας τα παιδικά μας χρόνια…».

Πηγή: efsyn.gr – Θοδωρής Ηλιόπουλος