«Παράδεισος», ποίημα της Κωνσταντίνας Κούρτη

(αφιερωμένο στο ΣΤΑΘΗ ΡΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗ-30 έτη μνήμης)

ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ

Πέντε Φλεβάρη πέταξες γενναία, παλικαρίσια
φτερούγισες και χάθηκες, περνώντας σε ξωκλήσια
την προσευχή σου φυλαχτό και τ’ αγιοκέρι να ‘χεις
στον εύοσμο τον ουρανό τη θέση σου να λάχεις

Μα οι αγγέλοι σπεύσανε για την παραλαβή σου
δεν είναι τύχης γεγονός η τοποθέτησή σου
στα δεξιά Του βρίσκεσαι γιατί αυτό αξίζεις
οι αρετές σου σ’ έφτασαν, πάνω σ’ αυτές βαδίζεις

Αιώνια, ανόθευτα θα ζεις μες την καρδιά μας
η θύμησή σου, η απαντοχή θα ‘ναι η γιατρειά μας.
Σαν θ’ ανταμώσουμε ψηλά, την ώρα του ΚΥΡΙΟΥ
λίγο απ’ το φως σου δώσε μας μονάτο του ηλίου.

Κ.Κ.

5/2/25