Ένα σχόλιο και ένα βίντεο για το Μεγανήσι
Γράφει ο συνεργάτης μας Αιθεροβάμων…
Ένα σχόλιο και ένα βίντεο για το Μεγανήσι
Πριν μερικούς μήνες διαβάσαμε την παρακάτω είδηση:
ΜΕΓΑΝΗΣΙ. (Βιβή Τρύφωνα-Στάθης Πολίτης) Η παρουσίαση του πλάνου της επένδυσης, που θα γίνει στη θέση «Κεφάλι» του Μεγανησίου, έγινε τη Δευτέρα στο ξενοδοχείο «Εσπερίδες» στο Μεγανήσι από τον επιχειρηματία, Α. Μουρκογιάννη.
Τη συζήτηση συντόνισε ο Αλέξης Κοιμήσης, πρώην Γ.Γ. του Υπουργείου Τουρισμού. Ο κ Μουρκογιάννης ανέλυσε με λεπτομέρειες τα σχέδια που έχουν για τα 3500 στρέμματα που ανήκουν στον ίδιο και στον Jacob Rothschild και απάντησε σε ερωτήσεις του κοινού…
………………………………….
Το σχόλιο μας:
Η πορεία της οικονομικής εξέλιξης του Μεγανησιού, μιας εξέλιξης μετάβασης από την γεωργία στο τουρισμό, ασφαλώς και ήταν αναπόφευκτη όπως συνέβηκε σε αμέτρητες περιοχές τόσο της Χώρας μας όσο και της Ευρώπης.
Σίγουρα η βελτίωση του οικονομικού επιπέδου αρκετών κατοίκων είναι σημαντική…
Το γεγονός αυτό είναι όμως αρκετό;
Αυτό το ερώτημα αξίζει να μας προβληματίσει και ασφαλώς δεν αφορά μόνο το Μεγανήσι.
Γιατί όταν θα αποσυρθεί και ο τελευταίος τσοπάνης του Σπαρτοχωριού, όταν ο τελευταίος βαρελάς παρατήσει στην άκρη τα σιδερένια στεφάνια των ξυλοβάρελων,
όταν η γριά υφάντρα του χωριού δεν αντέχει πια να δουλέψει το ξυλόχτενο και να περάσει το στημόνι στον αργαλειό της, όταν σβήσει και δεν ξανανάψει ο τελευταίος ξυλόφουρνος του χωριού, όταν σιγήσει η τραγική λαλιά της τελευταίας Μεγανησιώσσας μοιρολογίστρας, όταν δεν ξανανάψουν οι φωτιές του Άη Γιάννη του Λαμπαδιάρη,
όταν τα ταπεινά εκκλησάκια καταρρεύσουν από την εγκατάλειψη και γίνουν ένα σωρός πέτρες, όταν ο καλαντζής δεν βρίσκει πλέον καλάι να καλαγλήσει τα χαλκώματα των χωριανών, όταν ο τελευταίος ντόπιος κλαριντζής αφήσει στην άκρη το κλαρίνο του και στα χωριάτικα πανηγύρια γλεντάνε με σκυλοτράγουδα…
όταν και οι τελευταίοι γέροι αγρότες μπαϋλίσουν και μονιάσουν στην άκρη τους, τότε θα συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι χάθηκε οριστικά κάθε πηγαία δημιουργικότητα, κάθε αυθόρμητη συλλογική πολιτιστική πρωτοβουλία, κάθε γνήσιο δημιούργημα του λαϊκού πολιτισμού μας.
Φοβάμαι πως τότε θα είναι πολύ αργά, αν δεν είναι ήδη πολύ αργά…
Σημείωση:
Οι φωτογραφίες και τα πρόσωπα που παρουσιάζονται είναι από το Μεγανήσι.
Ένα διαφορετικό Βίντεο…
Στο βίντεο που ετοιμάσαμε θέλουμε να τιμήσουμε μερικές σεβάσμιες μορφές από το Μεγανήσι, ανθρώπων που μόχθησαν, ίδρωσαν, ταλαιπωρήθηκαν, αγωνίστηκαν κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες για να δώσουν στους νεώτερους τα εφόδια για μια καλύτερη ζωή.
Ο Αιθεροβάμων
Σας στέλνω την άποψη του ΑΙΘΕΡΟΒΑΜΟΝΑ όπως δημοσιεύτηκε στο Meganisi Times
Κάθε άποψη είναι σεβαστή έστω και αν δεν συμφωνείς μ’αυτή, ιδιαίτερα όταν έχει να κάνει με θέματα Τέχνης , Λογοτεχνίας , Μουσικής κ.λ.π..
Η τοποθέτηση όμως των προσώπων επάνω σε στοιχεία του Μεγανησιώτικου τοπίου , είχε σαν σκοπό(σαν δεύτερη ανάγνωση )να δώσει στο θεατή την πραγματική εντύπωση ότι όλα αυτά τα πρόσωπα σ ‘ όλη τους τη ζωή ζυμώθηκαν , πάλεψαν , αγωνίστηκαν μέσα στο λόγγο , στους βραχότοπους , στη θάλασσα , στο λιοστάσι , στη ξερολιθιά , στη στάνη , στους ασφελαχτούς , πάλεψαν και αγωνίστηκαν για την επιβίωση αυτών και των παιδιών τους , τόσο που ενσωματώθηκαν και έγιναν ένα με το ίδιο τους το περιβάλλον.
Σε κάποιο ποίημα του ο Γ. Σεφέρης γράφει : » Οι ελιές οι ρυτίδες των γονιών μας »
Αυτή ακριβώς η ιδέα ήταν η αρχή γι’ αυτό το μικρό τιμητικό βίντεο και φυσικά δεν διεκδικώ τίτλο σκηνοθέτη.
Αν τα πρόσωπα στήνονταν στη πανέμορφη αυλίτσα του σπιτιού τους θεωρώ ότι η παραπάνω εντύπωση θα χάνονταν , θα ήταν αδύνατο να δοθεί.
Εκείνο που ήθελα ήταν μέσα απο τις εικόνες να βγει και να απλωθεί ένας πηγαίος , αυθόρμητος και ειλικρινής σεβασμός για πρόσωπα που τον ΑΞΙΖΟΥΝ.
Αν το κατάφερα μόνο οι θεατές θα το κρίνουν και ασφαλώς ποτέ οι απόψεις δεν θα είναι ταυτόσημες.
Αυτή εξ’ άλλου είναι και η ομορφιά !!!
ΑΙΘΕΡΟΒΑΜΩΝ