Το σινέ της ποίησης και των ρομαντικών

Σπύρος Βαγγελάκης για Athens Voice

Γράφει η Ευαγγελία Κούρτη

«Ο παράδεισος δεν θα μπορούσε να υπάρχει χωρίς κάμποσες σκόρπιες βιβλιοθήκες στις πιο ηλιόλουστες γωνιές του, αλλά τι παράδεισος θα ήταν αυτός, αν στις πιο υποφωτισμένες εσοχές του δεν ξερνούσαν ολόλευκο, εκτυφλωτικό φως κινηματογραφικές μηχανές προβολής;»

Αυτή η φράση του Μάρκες συμπυκνώνει όλη την αξία της 7ης Τέχνης.

Ο χώρος, οι ταινίες, η μυσταγωγία της προβολής καθώς και η αλληλεπίδραση των θεατών, η μέθεξη -εν τέλει- ανατροφοδοτική κι ανθρώπινη, μια και ο κινηματογράφος είναι η κοινωνικότερη των τεχνών, χαρακτηρίζουν κυριολεκτικά το vintage cine Kokkinia του Χρήστου Αραβαντινού στην Πρέβεζα.

Ο εμπνευστής του Cine Kokkinia Χρήστος Αραβαντινός

Εδώ και τέσσερα χρόνια, ο πολυτάλαντος και πολυπράγμων Χρήστος είχε την έμπνευση  -μεσούσης της πανδημίας-  να δημιουργήσει κάτι, ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να
συνυπάρχουν να κουβεντιάζουν και να νιώθουν ελεύθεροι.

Έτσι, στο προσφυγικό σπιτάκι, στη συνοικία Κοκκινιά της Πρέβεζας, ανάμεσα στις ολάνθιστες μπουκαμβίλιες κι όλων των ειδών τα λουλούδια, κοιτάζοντας τον λευκό τοίχο, ξαφνικά εμπνεύστηκε το δικό του σινέ.

Αυτή η ιδέα έγινε πράξη κι από τότε ο Χρήστος αποθησαυρίζοντας τις διαλεχτές ταινίες του τις προβάλλει από την άνοιξη ως το φθινόπωρο σε αυτόν τον υπέροχο λιλιπούτειο κήπο, δωρεάν φυσικά, αφού, όπως λέει ο ίδιος σε συνέντευξή του στα παιδιά του Μουσικού Σχολείου Πρέβεζας: «Αυτό που αγαπάς δεν μπορείς να το κάνεις επάγγελμα. Αν μπει το χρήμα στη μέση, χάνεται η αθωότητα».

Σπύρος Βαγγελάκης για Athens Voice

Παράλληλα, δημιούργησε στο facebook την ομάδα FILM CLASSIC CiNE ΚΟΚΚΙΝΙΑ, όπου μπορούν οι ενδιαφερόμενοι να ενημερώνονται για τις ώρες και μέρες προβολών.

Ταινίες κλασικής φιλμογραφίας (χρυσή εποχή του Χόλιγουντ), noire, nouvelle vague, ιταλικός νεορεαλισμός, σκανδιναβικός κινηματογράφος, αλλά και ιαπωνικός, μας παρασύρουν σε ένα μαγικό ταξίδι προκαλώντας συζητήσεις, αναλύσεις, εμπνεύσεις.

Από την επίσκεψη του Μουσικού Σχολείου Πρέβεζας

Ο «επικούρειος» κήπος του cine Kokkinia, ή αλλιώς ο κήπος των μεταμορφώσεων, συντηρεί μικρά θαύματα απ’ αυτά που δεν τα καταπίνει η καθημερινότητα ούτε τα απορροφά η στέγνια της «κανονικότητας» που σαν διελκυστίνδα μας στραγγίζει, αλλά καταφέρνουν να αρδεύουν τη ζωή μας κατά τρόπο άκρως μαγικό και ποιητικό.

Με ένα ποτήρι κρασί στο χέρι ο φιλόξενος οικοδεσπότης, βαθύς γνώστης του κινηματογραφικού γίγνεσθαι -αφού είναι ενημερωμένος για όλες τις πληροφορίες που αφορούν ξεχωριστά κάθε ταινία, τους ηθοποιούς, τους σκηνοθέτες, αλλά και ιστορικά στοιχεία για την 7η Τέχνη -υποδέχεται το κοινό του που πλέον, μυημένο, προσέρχεται σε μια  -χωρίς υπερβολή –  μυσταγωγική εμπειρία.

Στις προβολές, όπως λέει ο ίδιος, «όλοι είναι δεκτοί. Το καλοκαίρι το σινέ αποκτά πολυ-πολιτισμικό χαρακτήρα, αφού προσέρχονται άνθρωποι διαφόρων εθνικοτήτων, που βρίσκονται στην Πρέβεζα για τις διακοπές τους».

Σπύρος Βαγγελάκης για Athens Voice

Ως ιδέα-εγχείρημα ερασιτεχνικού αυτοσχέδιου σινέ είναι μοναδικό για την Πρέβεζα και την ευρύτερη περιοχή και βέβαια κάθε προβολή αποτελεί ένα μικρό καλλιτεχνικό γεγονός για τους σινεφίλ ακόμη και από τη Λευκάδα!

Αν για τον Γκοντάρ ο κινηματογράφος ήταν η πιο γλυκιά αυταπάτη του κόσμου, η εμπειρία του cine Kokkinia την ολοκληρώνει μεταμορφώνοντας τη συνύπαρξη διαφορετικών ανθρώπων σε πολύσημη «διαδραστική» ψυχική επαφή.

Ο ίδιος ο κήπος εξάλλου εκπληρώνει στο ακέραιο τον «επικούρειο» ρόλο του, υποβοηθώντας τον ρόλο του κινηματογράφου, όπως εύστοχα τον αποτυπώνει ο ποιητής Μίλτος Σαχτούρης στο ποίημά του «Το πρωί και το βράδυ»:

Σπύρος Βαγγελάκης για Athens Voice

«Το πρωί /βλέπεις το θάνατο /να κοιτάζει απ’ το παράθυρο τον κήπο /το σκληρό πουλί  /και την ήσυχη γάτα /πάνω στο κλαδί /έξω στο δρόμο /περνάει /τ’ αυτοκίνητο-φάντασμα /ο υποθετικός σωφέρ /ο άνθρωπος με τη σκούπα /τα χρυσά δόντια /γελάει /και το βράδυ/στον κινηματογράφο /βλέπεις   /ό,τι δεν είδες το πρωί /το χαρούμενο κηπουρό /το αληθινό αυτοκίνητο /τα φιλιά με το αληθινό ζευγάρι /ότι δεν αγαπάει το θάνατο /ο κινηματογράφος».

Ο Χρήστος Αραβαντινός γεννήθηκε στην Πρέβεζα. Κατάγεται από τη Λευκάδα, ωστόσο οι ρίζες του από την οικογένεια της μητέρας του φτάνουν στη Μικρά Ασία και στον Πόντο.

Ξεκίνησε ως αθλητής του Ναυτικού Ομίλου Πρέβεζας στην κολύμβηση και στην ομάδα Πόλο.

Σπύρος Βαγγελάκης για Athens Voice

Από το 1994 ως το 2000 ήταν τραγουδιστής στο ροκ συγκρότημα «Δραπέτες».

Ιδρυτής του club βέσπας και κλασικού ποδηλάτου Πρέβεζας.

Ενεργό μέλος του Πολιτιστικού Συλλόγου Πρέβεζας.

Επίσης ενεργό μέλος του Ποντιακού Συλλόγου Νέας Σινώπης «Διογένης», του οποίου είναι και χορευτής.

Σημαντικό ρόλο στην πορεία του διαδραμάτισε η φιλία του με τον Πρεβεζάνο ζωγράφο Δημήτρη Γενιά.

Ο πατέρας του Σπύρος Αραβαντινός (1937 – 2006) ξεκίνησε ως αθλητής, τερματοφύλακας στην ομάδα του Τηλυκράτη, και κατόπιν ασχολήθηκε με το υποβρύχιο ψάρεμα ελεύθερης κατάδυσης, όπου υπήρξε δύο φορές πρωταθλητής Ελλάδας στο συγκεκριμένο άθλημα, και μάλιστα εκπαιδευτής στην υποβρύχια κατάδυση του Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι.

Η φωτογραφία του με τον γιο του Κένεντι, Τζον, υπάρχει στο Μουσείο Φωνογράφου της Λευκάδας.