Κατερίνα Κατοπόδη: μία διακεκριμένη δημοσιογράφος -Μεγανησιώτικης καταγωγής- από τη Ν. Αφρική

Εκλεκτή θέση στην καρδιά της έχει και το Μεγανήσι της Λευκάδας, απ΄ όπου κατάγεται ο πατέρας της, που το επισκεπτόταν από μικρό παιδί, οικογενειακώς, κάθε καλοκαίρι.

Δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο ΑΝΑ-ΜPΑ Culture (Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων).

Της Διαμαντένιας Ριμπά

Είναι μόλις 34 ετών και διευθύνει στο Γιοχάνεσμπουργκ την «Eye Witness News», του Ομίλου Primedia Broadcasting, με τέσσερις ραδιοσταθμούς και εκατομμύρια ακροατές στη Νότιο Αφρική. Ο λόγος για τη δημοσιογράφο Κατερίνα Κατοπόδη, ομογενή δεύτερης γενιάς, η οποία, όπως δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, λατρεύει το ραδιόφωνο, επειδή είναι το μόνο μέσο, στο οποίο έχουν εύκολη πρόσβαση οι απλοί, αναλφάβητοι στην πλειοψηφία τους, Νοτιοαφρικανοί.

Στη φωτογραφία, η Κατερίνα Κατοπόδη με το Νέλσον Μαντέλα, Τρίτη 17 Μαρτίου 2009 (Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/STR).

Άλλωστε η ίδια, παρά το νεαρό της ηλικίας της, έχει λάβει πολλές τιμητικές διακρίσεις και έχει γίνει ευρύτερα γνωστή για τη μαχητικότητά της στον αγώνα υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που και σήμερα, όπως λέει, καταπατούνται στη χώρα του Νέλσον Μαντέλα.

Για το έργο που επιτελεί ο όμιλος Primedia Broadcasting, με την Κατερίνα στο «τιμόνι», έχει τιμηθεί από το CNN, το BBC και άλλους φορείς.

«Το ραδιόφωνο είναι το μόνο, πιστεύω, μέσο μαζικής ενημέρωσης, στο οποίο έχουν πρόσβαση ακόμα και οι πιο φτωχοί και τα μηνύματα φτάνουν κοντά τους άμεσα. Ο σταθμός μας έχει καθιερωθεί και διακρίνεται για τις επίκαιρες και αξιόπιστες ειδήσεις και ρεπορτάζ που μεταδίδουμε, χωρίς προκαταλήψεις, χωρίς να διστάζουμε να καυτηριάσουμε τα κακώς κείμενα, απ΄ όποια πλευρά και αν προέρχονται και είμαι υπερήφανη γι΄ αυτό», τονίζει.

Από μικρή ήθελε να γίνει δημοσιογράφος. Έβλεπε προγράμματα στην τηλεόραση και έλεγε σε όλους: «μία ημέρα και εγώ θα κάνω δικές μου εκπομπές για τη Νότια Αφρική, όπως πραγματικά είναι».

Ίσως το πάθος αυτό να καλλιεργήθηκε στο περίφημο Σαχέτι, όπου την έστειλαν από τα πέντε της χρόνια οι γονείς της, άνθρωποι δίκαιοι, όπως τους χαρακτηρίζει.

Το σχολείο, που ίδρυσε ο διακεκριμένος Έλληνας δικηγόρος, Γιώργος Μπίζος, συνήγορος του Μαντέλα, ήταν και το πρώτο που δέχτηκε μαζί «λευκούς» και «μαύρους» μαθητές.

«Εκεί μας μάθανε να ρωτάμε για το κάθε τι και να αναζητούμε πάντα την αλήθεια. Το μότο του Σαχέτι, «γνώθι σ” αυτόν», το έχω κάνει πράξη ζωής», δηλώνει η Κατερίνα Κατοπόδη.

Μετά το Σαχέτι, συνέχισε τις σπουδές της στο Wits University, απ΄ όπου πήρε πτυχία στην Αγγλική και Ελληνική Φιλολογία, όπως και στις Διεθνείς Σχέσεις.

Η δημοσιογραφική της σταδιοδρομία ξεκίνησε το 1996 από την «Πανελλήνια Φωνή», το ραδιόφωνο της ελληνικής παροικίας, όπου δημιούργησε το τμήμα ειδήσεων.

Μέσα σε ένα μόλις χρόνο βρήκε δουλειά στο «Eye Witness News», όπου πραγματικά έπεσε στα … πολύ βαθιά νερά.

Τελικά, έπειτα από τέσσερα χρόνια σκληρής δουλειάς, της ανέθεσαν τη διεύθυνση της σύνταξης ειδήσεων, κάτι που την τρόμαξε, αλλά δεν το έβαλε κάτω. Έπρεπε να συντονίζει δημοσιογράφους, πολύ μεγαλύτερους σε ηλικία και αυτό ήταν το πιο δύσκολο, όπως λέει, καθώς και το γεγονός ότι είναι … γένους θηλυκού.

Τελικά τα κατάφερε και η μεγάλη ομάδα των εξήντα και πλέον δημοσιογράφων, μεταξύ αυτών και ο ομογενής Άκης Αθανασίου, τη σέβεται και την αγαπά.

Άλλωστε, η Κατερίνα είναι αυτή που πρώτη πάει στο σταθμό, στις τέσσερις το πρωί, για να προετοιμάσει το κεντρικό δελτίο ειδήσεων που παρουσιάζει η ίδια, για να φύγει αργά το απόγευμα.

«Πιστεύω ότι μόνο με σκληρή δουλειά μπορεί να καταξιωθεί κανείς, σε όποιο χώρο και αν ανήκει, ακόμα περισσότερο στο δικό μας», τονίζει η Κατερίνα Κατοπόδη, που κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν ανάμεσα στους πέντε δημοσιογράφους που επιλέχθηκαν για τη συνέντευξη Τύπου του Μπιλ Κλίντον, όταν επισκέφθηκε τη Νότιο Αφρική. «Ήταν η εποχή μετά το σκάνδαλο Λεβίνσκι. Μία μοναδική εμπειρία», όπως εξομολογείται.

Αν όμως ξεχωρίζει κάποια συνέντευξη, από τις εκατοντάδες που έχει πάρει, είναι αυτή με το Μαντέλα, τον οποίο αποκαλεί «άγιο άνθρωπο», από τους ελάχιστους που έχει το χάρισμα να συγχωρεί και να χαρίζει απλόχερα αγάπη. Τον ξεχωρίζει, επίσης, για την αγάπη του για την Ελλάδα.

«Ένα πράγμα ήθελε ο Μαντέλα και το έκανε πράξη – να ενώσει όλους τους κατοίκους της Νοτίου Αφρική. Πολλές φορές συλλαμβάνω τον εαυτό μου να αναρωτιέται τι να σκέφτεται σήμερα ο Μαντέλα, που πάλευε μία ζωή για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Πιστεύω ότι νιώθει απογοητευμένος», λέει χαρακτηριστικά.

Όσοι γνωρίζουν την Κατερίνα Κατοπόδη, μιλούν για μια ισχυρή προσωπικότητα, που δεν διστάζει να εκφράσει ελεύθερα τις απόψεις της.

Όταν η ίδια αναφέρεται στην κατάσταση που επικρατεί στην Νότια Αφρική γίνεται «χείμαρρος» και μιλά με τη γλώσσα της καρδιάς. Θυμάται πως στα χρόνια του απαρτχάιντ κανείς δεν μιλούσε για τα ανθρώπινα δικαιώματα, καθώς το Εθνικό Κόμμα είχε επιβάλλει αυστηρό περιορισμό στις ειδήσεις.

«Τα παιδιά της ηλικίας μου  λέει- δεν γνώριζαν τίποτα, δεν πιστεύω όμως ότι οι μεγάλοι δεν ήξεραν την κατάσταση που επικρατούσε, όπως τους αρέσει να λένε σήμερα. Ακόμα και οι δικοί μας εθελοτυφλούσαν και προτιμούσαν να ζούνε στην κλειστή κοινωνία που είχαν δημιουργήσει, αποστρέφοντας τα μάτια απ΄ όλα όσα συνέβαιναν στη χώρα, πιστεύοντας ότι αυτό είναι το καλύτερο για τα παιδιά τους. Θεωρώ, πάντως, απαράδεκτο ακόμα και σήμερα να υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν πάει ούτε μία φορά σε γκέτο, έχοντας ως αυτοσκοπό το χρήμα. Απορώ πως δεν τους αγγίζει η εικόνα των παιδιών που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, των παιδιών αυτών που αντικρίζουν πίσω από τα φιμέ τζάμια ενός ακριβού αυτοκινήτου».

Η Κατερίνα Κατοπόδη μάχεται, πάντως, κατά των διακρίσεων, απ΄ όπου και αν προέρχονται. Πέρυσι, μετά τον αποκλεισμό «λευκών» από μεσημεριανό γεύμα του Τζέικομπ Ζούμα με δημοσιογράφους, προσέφυγε στην Επιτροπή Ανθρώπινων Δικαιωμάτων, καταγγέλλοντας την πράξη ως δείγμα φυλετικού αποκλεισμού. Η Επιτροπή συντάχθηκε με την άποψή της και διαπίστωσε ότι ο αποκλεισμός ήταν αντισυνταγματικός.

Αυτή ήταν μια σημαντική νίκη για την Κατερίνα, η οποία επαινέθηκε για το θάρρος της, καθώς πολλοί δημοσιογράφοι φοβήθηκαν να πάρουν θέση στο θέμα.

Έτσι, με θάρρος, μας μιλάει και για τη σημερινή κατάσταση στη Ν. Αφρική: «Μετράμε ήδη 14 χρόνια δημοκρατικής διακυβέρνησης και πιστεύω ότι ήρθε η ώρα, η κυβέρνηση να περάσει σε έργα και να στηρίξει εμπράκτως τους φτωχούς. Το πρόβλημα με τους αστέγους είναι τεράστιο. Η φτώχια, άλλωστε, είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα και από εκεί ξεκινούν όλα: η εγκληματικότητα, το AIDS … Οι ελπίδες των απλών ανθρώπων διαψεύστηκαν. Προσωπικά, ελπίζω, μετά τις εκλογές του επόμενου μήνα, ο Τζέικομπ Ζούμα να κάνει τη διαφορά. Αυτή, ίσως, να είναι και η τελευταία ευκαιρία για το ΑΝC (Εθνικό Αφρικανικό Κογκρέσο) του Νέλσον Μαντέλα, που νίκησε το ρατσιστικό καθεστώς».

Στην προσωπική της ζωή, η Κατερίνα είναι μια κλασική Ελληνίδα ομογενής, όπως μας διαβεβαιώνει ο σύζυγός της Κώστας Κοσμάς, ο οποίος τη συνόδευσε  στη Θεσσαλονίκη, όπου τιμήθηκε, μαζί με άλλες έξι Ελληνίδες της διασποράς, από τη Νομαρχία Θεσσαλονίκης και το Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού (ΣΑΕ).

Στη φωτογραφία από αριστερά ο πρόεδρος του ΣΑΕ (Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού) Ταμβάκης, η Αλεξάνδρα Προτσένκο-Πιτσατζή (Περιφέρεια χωρών πρώην ΕΣΣΔ), η Βούλα Μεσημέρη Κυανίδη (Περιφέρεια Ωκεανίας), η Κατερίνα Κατοπόδη (Περιφέρεια Αφρικής, Εγγύς & Μέσης Ανατολής), η Λούση Γρηγοριάδου (Περιφέρεια Καναδά) και ο Νομάρχης Ψωμιάδης. Λείπουν από τη φωτογραφία οι επίσης τιμηθείσες από τη Νομαρχία Θεσσαλονίκης, σε συνεργασία με το Συμβούλιο Αποδήμου Ελληνισμού, Νίνα Γκατζούλη (Περιφέρεια ΗΠΑ) και Κατερίνα Χαρβάτη (Περιφέρεια Ευρώπης).

Λατρεύει το σύζυγό της και τον τρίχρονο γιο τους, Αλέξανδρο, χορεύει ελληνικούς χορούς και την κουζίνα δεν την … παραχωρεί σε κανέναν.

Εκλεκτή θέση στην καρδιά της έχει και το Μεγανήσι της Λευκάδας, απ΄ όπου κατάγεται ο πατέρας της, που το επισκεπτόταν από μικρό παιδί, οικογενειακώς, κάθε καλοκαίρι.

Ο ένας μήνας των διακοπών ήταν καθοριστικός για να δεθεί η ίδια, όπως και τα αδέλφια της Τζούλη και Χρήστος, με το «όνειρο» της πατρίδας, που τους μεγάλωναν οι γονείς τους, Παναής και Στέλλα.

Αυτό που τη χαλαρώνει έπειτα από κάθε κοπιαστική ημέρα είναι η ελληνική μουσική, που ακούει στο αυτοκίνητο καθ΄ οδόν προς το σπίτι, ενώ από τις πιο αγαπημένες της ερμηνεύτριες είναι η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, γιατί «η σωτηρία της ψυχής» είναι και για την ίδια «πολύ μεγάλο πράγμα».