Ο φίλος μας Χρήστος Κορρές – Γράφει ο Αιθεροβάμων

Γράφει ο Αιθεροβάμων

Ο φίλος μας Χρήστος Κορρές

Σ’ αυτό τον κόσμο συνήθως βαδίζουμε μόνοι μας.

Οι φίλοι, όπως τους επιθυμούμε, είναι όνειρα και μύθοι.

Κάποια στιγμή όμως το όνειρο γίνεται πραγματικότητα που δεν λέει να σβήσει …

Μερικές φιλίες δημιουργούνται από τη φύση, άλλες από υποχρέωση, άλλες από συμφέρον κι άλλες από την ψυχή.

Η δική μας φιλία με τον Χρήστο δημιουργήθηκε από την ανάγκη της ψυχής μας για τη χαμένη από καιρό ανιδιοτέλεια ….

Τον γνωρίσαμε πριν μερικούς μήνες και από την ματιά του καταλάβαμε αμέσως πως μπορούμε να γίνουμε φίλοι.

Στη φιλία μας που άρχισε να διαμορφώνεται στα βουβά είχαμε σα βασικό κανόνα τη ρήση του Οράτιου: Εάν θέλεις ο φίλος σου να μην αντιληφθεί την καμπούρα σου μην κοιτάς τις κρεατοελιές του.

Καθώς τον παρατηρούσαμε στο Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης Ατόμων με Αναπηρίες, του Δήμου Λευκάδας να αγωνίζεται με όλες του τις δυνάμεις ενάντια στην σπαστική τετραπληγία που χρόνια τώρα τον έχει καθηλώσει στο αναπηρικό του καροτσάκι, νοιώσαμε ότι η δική του προσπάθεια μας έδινε το κουράγιο να δούμε τον κόσμο με άλλο μάτι.

Στη σημερινή κατάσταση που όλα έχουν ανατραπεί δεν έχουμε τόσο πολύ ανάγκη από τη βοήθεια των φίλων μας, όσο από την πίστη μας στη βοήθειά τους.

Και ο Χρήστος στέκεται μπροστά μας ένα φωτεινό παράδειγμα δύναμης, υπομονής, αγωνιστικότητας σε κάθε δυσκολία που μπορεί να παρουσιασθεί στον άνθρωπο.

Όλοι περνάμε μια δύσκολη περίοδο και ο καθένας μας έχει ανάγκη περισσότερο από ποτέ την παρηγοριά μιας φιλίας, την συζήτηση, την ανταλλαγή απόψεων με βασικό στοιχείο τον αλληλοσεβασμό.

Παρατηρούμε τους πίνακες που έχει δημιουργήσει ο Χρήστος.

Μια πανδαισία χρωμάτων που καθηλώνει.

Ποια ανθρώπινη φαντασία μπορεί να εξηγήσει τα νοήματα που ο ζωγράφος ντύνει με δεκάδες χρώματα!

Η πολυχρωμία της Άνοιξης!

Τα πολύπλοκα χρωματικά πεδία!

Η εύγλωττη πολυσημία του ζωγραφικού χρωστήρα!

Οι σιωπές του αόριστου!

Οι σιωπές της συνομιλίας μας!

Οι σιωπές κάνουν τις πραγματικές συζητήσεις μεταξύ φίλων.

Αυτό που μετράει δεν είναι το να μιλάς, αλλά το να μη χρειάζεται να μιλήσεις.

Οι επίμονες ματιές μας κάποια στιγμή διασταυρώθηκαν μέσα από την ανάγνωση των σκέψεων του, που με αφάνταστο κόπο έχουν αποτυπωθεί με τρεμάμενα χέρια σε δύο μικρά βιβλιαράκια με τίτλο «ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΓΑΠΗΣ» και «ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ».

Εκεί από τα γραπτά του Χρήστου καταλάβαμε αρκετά αργά ομολογουμένως τι θα πει ψυχικός πόνος για ένα χαμένο έρωτα, τι θα πει ελπίδα ζωής.

Γράφει ο Χρήστος:

«ΔΕΝ ΠΑΩ ΠΟΥΘΕΝΑ, ΕΔΩ ΘΑ ΜΕΙΝΩ.
Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ΚΑΙ ΔΕΝ Σ’ ΑΦΗΝΩ.
ΠΟΣΟ Σ’ ΑΓΑΠΑΩ, ΑΝ ΗΞΕΡΕΣ.
ΜΑΚΡΥΑ ΣΟΥ ΔΕΝ ΖΩ. ΕΧΩ ΔΥΟ ΜΗΝΕΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΔΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ.»

Επίμονα, αργά, βασανιστικά συνεχίζει να χτυπάει τα πλήκτρα του υπολογιστή του με τον κάτω κόμπο του αντίχειρα.

Για τον Χρήστο δεν υπάρχει κούραση μπροστά στα συναισθήματα που θέλει να απλώσει στον ήλιο.

Και συνεχίζει:

«ΜΑ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΣΕ ΦΙΛΗΣΑ Ο ΠΟΝΟΣ ΕΓΙΝΕ ΧΑΡΑ.
Η ΚΑΡΔΙΑ ΧΤΥΠΑΕΙ ΣΑΝ ΚΑΜΠΑΝΑ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ.

ΜΟΝΟ ΜΕ ΕΝΑ ΦΙΛΙ ΣΟΥ ΑΝΟΙΞΑΝΕ ΟΙ ΠΥΛΕΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ, ΠΟΥ ΗΤΑΝΕ ΚΛΕΙΣΤΕΣ ΧΡΟΝΙΑ.
ΗΡΘΕΣ ΣΑΝ ΒΡΟΧΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ ΠΟΥ ΔΡΟΣΙΖΕΙ ΤΗ ΓΗ.
ΕΤΣΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΔΡΟΣΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΦΙΛΙ ΣΟΥ.
ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΠΩΣ ΑΚΟΜΑ ΠΟΝΑΩ ΓΙΑ ΣΕΝΑ…»

Για τον Χρήστο που η διανοητική του διαύγεια, η σκέψη του κάθε μέρα είναι πλημμυρισμένη από αισθήματα:

«Ο ΕΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΛΥΠΗ ΜΑΖΙ
ΜΑ ΟΤΑΝ ΒΛΕΠΩ ΕΚΕΙΝΗ ΠΟΥ ΑΓΑΠΩ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΩ ΚΟΥΒΕΝΤΑ.
ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΜΟΥ ΑΝΑΒΟΥΝ ΦΩΤΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ
ΑΥΤΗ ΛΑΜΠΕΙ ΣΑΝ ΗΛΙΟΣ
Σ’ ΑΓΑΠΩ…»

Αγωνίζεται, παλεύει, υπομένει, ελπίζει:

«ΕΓΩ ΠΟΤΕ ΘΑ ΒΡΩ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΜΟΥ ΝΑ ΚΑΘΙΣΕΙ ΣΤΟ ΘΡΟΝΟ ΤΗΣ;»

Που θα πάει, κάποια μέρα θά ’ρθει εκείνη η στιγμή…

Εκείνη τη μέρα θα πάρουμε τον Χρήστο τον καλό μας φίλο και με τη σκούνα της φαντασίας μας θα ξανοιχτούμε στο Ιόνιο, θα ταξιδέψουμε εκεί που δύει ο ήλιος, με οδηγό το πέταγμα των γλάρων θα κυνηγήσουμε το ηλιοβασίλεμα, θ’ αράξουμε κάπου εκεί στις αμμουδιές των Φαιάκων, εκεί που γυμνός ξάπλωσε ο πολυμήχανος Οδυσσέας, αναζητώντας τη Πηνελόπη του.

Δεν ξέρουμε αν θα μας περιμένει μια Ναυσικά, μια Πηνελόπη.

Εμείς πάντως θα περιμένουμε με υπομονή τη βασιλοπούλα να μας οδηγήσει στα παλάτια της φαντασίας μας…..

Μέχρι τότε καλέ μας Φίλε Χρήστο, σου ευχόμαστε καλή δύναμη και κουράγιο και σ’ ευχαριστούμε για τη δύναμη που αντλούμε μέσα από τη δική σου τιτάνια προσπάθεια…

Η ομάδα του Αιθεροβάμονα