Μαρτιάτικη ανταπόκριση από τα Κολυβάτα Λευκάδας

Ας το προσπεράσουν οι μη Κολυβιάτες, οι μη Αλεξανδρίτες εν γένει, εκτός κι αν θέλουν να δουν κάποιες από τις φωτογραφίες.

Να μην ξεχνάμε τις αυτόχθονες ρίζες μας, το αφιερώνουμε λοιπόν στους όπου γης Κολυβιάτες.

Έχουμε λοιπόν και λέμε: αυξήθηκε σε απόλυτους αριθμούς κατά έναν ο μόνιμος πληθυσμός του χωριού, μετά την επάνοδο της Μαρίας, που αριθμεί τώρα πέντε συνολικά κατοίκους (Λάκης, Φροσύνη, Νίκος, Πέτρος και Μαρία).

Ο Σκατλιάρης στέρεψε, λίγες λόμπες μόνο εδώ κι εκεί κρατούν λίγο νερό, η Φτελιά ίσα που κατουράει, ασυνήθιστο φαινόμενο για την εποχή αυτή, θέλει καθάρισμα η βρύση και τα Φρυνιά μόλις που τρέχουν κατά διαστήματα.

Ο μπάρμπα Λάκης το βιολί βιολάκι, συνεχίζει με τα κεντρώματα, κάποιες αγραπιδιές που συναντήσαμε έχουν ήδη πιάσει, είδαμε που «μάτιασαν».

Τα φθινοπωρινά λουλούδια κρατούν ακόμη στ” απόσκια, ο τόπος όλος έχει γεμίσει με άγριες ορχιδέες -βρίσκονται στο φόρτε της άνθισής τους την εποχή αυτή-, είδαμε και τα πρώτα ανθισμένα άσπρα ρείκια, ενώ οι κουτσουπιές μόλις τώρα αρχίζουν να «σκάνε».

Ανευρέθη μέσα σε κάτι μάζες το τσίγκο του γέρου Μαράγκου -αυτό που είχε κλέψει ο εγγονός του ο Λίας- το αναγνωρίσαμε προσωπικά από το στεφάνι στη βάση του.

Αυτά προς το παρόν τροχάδην, όλες οι φωτογραφίες είναι χθεσινές, την άλλη φορά περισσότερα μαζί με τις ευχές μας για γρήγορη επάνοδο στα πάτρια εδάφη…