«Πλήθος μικρών νησιών πωλούνται και αγοράζονται εις την Ελλάδα! Ερημονήσια και εύφορα νησάκια με ιστορίαν…»

«Αν υπάρχη όμως μια θάλασσα όπου αφθονούν μάλλον τα ιδιόκτητα νησάκια είνε το μικρόν αρχιπέλαγος των Εχινάδων παρά την Λευκάδα… Όλα αυτά τα νησάκια είχαν κατακτηθεί άλλοτε από τους Ενετούς και ανήκον μέχρι το 1900 σχεδόν εις την ενετικήν οικογένειαν Σαντίνι…»

Ένα ενδιαφέρον άρθρο για την πολυνησία της Λευκάδας, όπου γίνεται ιδιαίτερη μνεία σε κάποια από τα νησάκια της, όπως την Μαδουρή και τον Σκοπριό που ανήκε τότε στην οικογένεια Μαυρειδή, που εμπεριέχει ενδεχόμενα και κάποιες ανακρίβειες, διαβάζουμε σε αθηναϊκή εφημερίδα του Μεσοπολέμου (1938) και δη την εφημερίδα «Ακρόπολις», που ήταν την εποχή εκείνη η πρώτη σε κυκλοφορία ελληνική εφημερίδα.

Το άρθρο τιτλοφορείται «ΠΛΗΘΟΣ ΜΙΚΡΩΝ ΝΗΣΙΩΝ ΠΩΛΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΑΓΟΡΑΖΟΝΤΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ! ΕΡΗΜΟΝΗΣΙΑ ΚΑΙ ΕΥΦΟΡΑ ΝΗΣΑΚΙΑ ΜΕ ΙΣΤΟΡΙΑΝ» και πραγματεύεται τις αγοραπωλησίες ελληνικών νησιών, τόσο στο Αιγαίο όσο και στο Ιόνιο, που «άλλων η αξία υπολογίζεται εις εκατομμύρια δραχμών, άλλων εις ολίγας εκατοντάδας χιλιάδων και άλλων -των ερημονήσων- εις ολίγας δεκάδας μόλις χιλιάδων δραχμών, εφόσον δεν έχουν καλλιεργήσιμον γην».

Το άρθρο υπογράφεται από τον Κ. ΣΤΟΥΡΝΑ. Πρόκειται μάλλον για τον αντιφασίστα Πηλιορίτη δημοσιογράφο Κώστα Στούρνα, που όπως γράφει ο Ν. Καραντηνός στον «Ριζοσπάστη» (25.7.1982) σε ένα βιογραφικό – επαγγελματικό σημείωμα που είχε συντάξει για να το καταθέσει στην ΕΣΗΕΑ έγραφε: «Μέχρι σήμερον απέζησα από τον δημοσιογραφικόν μισθόν, και μόνον με μικρόν διάλειμμα ανεργίας (μηνών) όταν απελύθην από την «Ακρόπολιν», κατόπιν απεργίας, την οποίαν οργάνωσεν η Ένωσις Συντακτών».» Ο ίδιος υπογράφει και το εδώ άρθρο για την Λευκάδα (Μέρος 1ο – Μέρος 2ο) που είχαμε παλιότερα (2017) αναδημοσιεύσει από την ίδια εφημερίδα.

Γράφει, λοιπόν η εφημερίδα:

«Αν υπάρχη όμως μια θάλασσα όπου αφθονούν μάλλον τα ιδιόκτητα νησάκια είνε το μικρόν αρχιπέλαγος των Εχινάδων παρά την Λευκάδα.

Ολόκληρος αυτή η θάλασσα είνε σπαρμένη με νησάκια, που έχουν μιά ενδιαφέρουσα ιστορία. Η Μαδουρή το ωραίο κατάφυτο νησάκι που ανήκε εις τον ποιητήν Αριστοτέλην Βαλαωρίτην και εξακολουθεί να είνε σήμερα ιδιοκτησία των απογόνων του ποιητού, είνε από τα ωραιότερα.

Ωραιότερος όμως ο Σκορπιός, το νησάκι της οικογένειας Μαυροειδή, εκτάσεως 10.000 στρεμμάτων, με πλήθος οπωροφόρων δένδρων, αμπέλια, δάση, πηγάς κλπ. που είνε από τα εξαιρετικώτερα νησάκια, το Σπαρτοχώρι, το Μεγανήσι, το Αρκούδι, το νησάκι Άτοκος και τόσα άλλα.

Όλα αυτά τα νησάκια είχαν κατακτηθεί άλλοτε από τους Ενετούς και ανήκον μέχρι το 1900 σχεδόν εις την ενετικήν οικογένειαν Σαντίνι. Την εποχήν εκείνην κατήλθεν αντιπρόσωπος της οικογένειας αυτής εις την Ελλάδα και τα επώλησεν, εντολή των ιδιοκτητών, τότε δε τα ηγόρασαν διάφοροι ιδιοκτήται και σήμερον εξακολουθεί το καθένα να είνε μία ιδιαιτέρα ιδιοκτησία και να ανήκη εις ένα μόνον ιδιοκτήτην.

Ας σημειωθή ότι υπάρχουν εκατοντάδες τέτοιων νησιών εις ολόκληρον την Ελλάδα συνηθέστατα δε δημοσιεύονται και αγγελίαι εις τας εφημερίδας, δια των οποίων προσφέρονται προς πώλησιν ολόκληρα νησιά. Ενοείται ότι πολλά από τα νησιά αυτά δεν έχουν καμμίαν σχεδόν οικονομικήν αξίαν, διότι είναι ακατάλληλα δια κάθε είδους καλλιέργειαν.

Μερικά έχουν τουλάχιστον ολίγην χλωρίδα και ενοικιάζονται ως βοσκότοποι εις ποιμένας που τρέφουν εκεί μικρά ή μεγαλύτερα κοπάδια εφόσον υπάρχει και νερό. Άλλα είνε εντελώς νεκρά από απόψεως βλαστήσεως. Και τότε δεν χρησιμεύουν εις τίποτε. Ή μάλλον χρησιμεύουν μόνον να φτιάνουν τις φωληές των οι γλάροι, γι΄ αυτό και οι θαλασσινοί μας τα ονομάζουν χαρακτηριστικώς «γλαρονήσια».»