Ποιμαντορική Εγκύκλιος του Μητροπολίτου Λευκάδος και Ιθάκης κ. Θεοφίλου για το Πάσχα

Πρός

Τόν Ἱερόν Κλῆρον, τίς Μοναστικές Ἀδελφότητες
καί τόν εὐλογημένον Λαόν
τῆς καθ’ ἡμᾶς Θεοσώστου Ἱερᾶς Μητροπόλεως

«Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός,
οὐρανός τε καί γῆ καί τά καταχθόνια»!

(Τροπάριο Γ’ Ὠδῆς Κανόνος της Ἀναστάσεως)

Ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ εὐλογημένα,

Μέ τή Χάρη καί τό ἔλεος τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ φθάσαμε στήν Ἁγία καί φωταυγῆ νύκτα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Θείου Λυτρωτοῦ μας. Ἁφοῦ, σύν Θεῷ, διανύσαμε τόν πνευματικό δίαυλο τῶν κατανυκτικῶν περιόδων τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καί τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Ἑβδομάδος, κατά τη διάρκεια τῶν ὁποίων ἀγωνιστήκαμε, κατά τό δυνατόν, τόν καλό ἀγῶνα τῆς νηστείας καί τῆς ἐγκράτειας, ψυχῆς καί σώματος, καλούμαστε τώρα νά ὁμολογήσουμε μεγαλόφωνα καί ἀκλόνητα ὅτι «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ»!

Οἱ δύο αὐ­τές λέ­ξεις, πού ἠ­χοῦν χαρ­μό­συ­να τήν πα­νέ­ορ­τη νύ­χτα τοῦ Πάσχα καί θά ἐ­πα­να­λαμ­βά­νο­νται ἀ­να­ρί­θμη­τες φο­ρές στά χείλη ὅ­λων μας γιά σα­ρά­ντα ὁ­λό­κλη­ρες ἡ­μέ­ρες, ἀ­πο­τε­λοῦν τό πι­ό συγκλο­νι­στι­κό μή­νυ­μα πού ἀ­κού­στη­κε πο­τέ πά­νω στή γῆ. Κι ὅ­μως οἱ λέξεις αὐ­τές πε­ρι­κλεί­ουν ὅ,τι πι­ό ἱερό καί ὅ,τι πι­ό με­γά­λο δι­α­μη­νύ­θη­κε στούς ἀν­θρώ­πους. Ἀποτελοῦν τό θεμέλι­ο τῆς χρι­στι­α­νι­κῆς πί­στε­ως. Τή νί­κη ἐ­πί τοῦ θα­νά­του. Τήν πη­γή τῆς ἀλη­θι­νῆς χα­ρᾶς καί συνάμα τήν ἐγγύ­η­ση τῆς ἀ­να­καί­νι­σης τοῦ ἀν­θρώ­που καί τῆς με­ταμόρ­φω­σης τοῦ σύμπαντος κό­σμου.

Αὐτήν ἀκριβῶς τήν καινούργια ζωή βιώνουμε μέσα στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας. Βλέπουμε πώς, μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ πού ὑπάρχει στά Ἱερά Μυστήρια, μπορεῖ νά ὑπερβεῖ ὁ καθένας τόν ἑαυτό του καί νά γίνει πνευματικός ἄνθρωπος. Ὁ ἄσωτος μπορεῖ νά γίνει σώφρονας, ὁ ὑπερήφανος ταπεινός, ὁ ἄδικος δίκαιος, ὁ ἐγωϊστής κοινωνικός, ὁ φιλοχρήματος ἐλεήμονας. Μποροῦμε πιά ν’ ἀγωνιζόμαστε μέ ἐλπίδα, μέ τήν προσδοκία τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν, μέ ἀγάπη ἀνιδιοτελῆ πρός τόν πλησίον. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ μᾶς ἔφερε, λοιπόν, μία πραγματική καί οὐσιαστική ἀλλαγή.

Ὁ ἄνθρωπος πού πιστεύει στήν Ἀνάσταση, ζεῖ κοντά στόν Ἀναστάντα Χριστό, σ’ ὁποιαδήποτε πνευματική, οἰκονομική καί κοινωνική κατάσταση βρίσκεται. Ἐάν ἀντιθέτως δέν ζεῖ μέ τόν Χριστό, ζεῖ τή βασανιστική παρουσία τοῦ θανάτου σέ κάθε ἔκφανση τῆς ζωῆς του. Καί ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος, ὅπως καθημερινά διαπιστώνουμε, ζεῖ δυστυχώς ἔτσι ἔχοντας εἰδωλοποιήσει τόν κακό ἑαυτό του καί τίς ἁμαρτωλές ἐπιλογές του βασιζόμενος στίς ἀτομικές του δυνάμεις καί τά τεχνολογικά του ἐπιτεύγματα, μακριά ἀπό τό Θεό. Ὅ­σο ὄμως κί ἄν ἡ πρα­γμα­τι­κό­τη­τα πού μᾶς πε­ρι­βάλ­λει εἶ­ναι ζο­φε­ρή, εἰδικά τώρα πού καλούμαστε νά παλέψουμε μέ τήν πρόκληση τοῦ κορωνοϊοῦ· ὅ­σο κί ἄν ἡ οἰ­κο­νο­μι­κή κρίση σέ ἐ­θνι­κό καί προ­σω­πι­κό ἐ­πί­πε­δο μᾶς κά­νει νά ἀ­γω­νι­οῦ­με γι­ά τό αὔ­ρι­ο· ὅ­σο κι ἄν πολ­λοί συ­νάν­θρω­ποί μας ὑ­φί­στα­νται ἤ­δη τίς τρα­γι­κές συ­νέ­πει­ές της, τή φτώ­χει­α, τήν ἀ­νέ­χει­α, τήν ἀ­νερ­γί­α, τή στέ­ρη­ση· ἡ Ἀ­νάστα­ση τοῦ Χρι­στοῦ μας εἶ­ναι καί πα­ρα­μέ­νει ἡ πη­γή τῆς πραγματικῆς χα­ρᾶς καί τῆς ἐλ­πί­δας.

Ἀκούγεται ἴσως παράξενα ἡ προτροπή γιά πανηγυρισμούς, ὅταν ὅλα γύρω μας δείχνουν πώς παραδίδονται στό μηδέν. Ὡς χριστιανοί ὅμως, παρά τίς θλίψεις, τίς δυσκολίες καί τά ἀδιέξοδα πού βιώνουμε, γιορτάζουμε τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ καί πανηγυρίζουμε τή συντριβή τοῦ κράτους τῆς φθορᾶς καί τοῦ θανάτου. Γι’ αὐτό καί ἡ χαρά ἀνθίζει καί πάλι σήμερα στίς καρδιές μας. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἀνανεώνει τήν ἐλπίδα μας γιά ἕνα καλύτερο αὔριο καί ἀνοίγει περάσματα ἐκεί ὅπου ὅλα φαίνονται ἀνθρωπίνως ἀδύνατα. Κάτω ἀπό τό ἀνέσπερο φῶς τῆς Ἀναστάσεως, τά ψεύδη καί ἡ ὑποκρισία χλωμιάζουν καί ἀποδυναμώνονται. Ἡ ἀναστάσιμη βεβαιότητα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὅτι οἱ σκοτεινές δυνάμεις τῆς βίας, τῆς ἀδικίας καί τῆς ὑποκρισίας θά ἠττηθοῦν καί θά θριαμβεύσουν τελικώς ἡ ἐλπίδα καί ἡ τόλμη.

Τό εἶδος αὐτό τῆς Ἀναστάσιμης νίκης τό δείχνει ἐξάλλου ὁ ἴδιος ὁ Γολγοθάς. Εἶναι νίκη τῆς θυσιαστικῆς ἀγάπης, τῆς νίκη ‘Εκεῖνου πού θυσιάζεται ὁ ἴδιος, ἀλλά δέν θυσιάζει τούς ἄλλους. Καί ὡς χρι­στι­α­νοί εἴμα­στε πρω­τί­στως καί κυ­ρί­ως οἱ μάρ­τυ­ρες τῆς Ἀ­να­στά­σε­ως τοῦ Κυρίου μας. Ἡ πί­στη αὐτῆ στήν Ἀ­νά­στα­ση καί ἡ ἀ­γά­πη πρός τόν Ἀ­να­στά­ντα Χριστό ἀ­πο­τε­λοῦν τήν οὐ­σί­α τῆς χρι­στι­α­νι­κῆς μας ταυ­τό­τη­τας. Ἄνθρωπος πού θαυ­μά­ζει τό Εὐαγ­γέ­λι­ο, πού ἐν­δε­χο­μέ­νως τη­ρεῖ καί τίς ἐντο­λές Του, ἀλλά δέν πι­στεύ­ει στήν Ἀνάσταση, δέν μπο­ρεῖ νά εἶ­ναι χριστι­α­νός. Ὡς χρι­στι­α­νοί, λοι­πόν, ὁμολο­γοῦ­με­ πί­στη στήν Ἀ­νά­σταση καί πι­στεύ­ου­με μέ ὅ­λη τή δύ­να­μη τῆς ψυχῆς μας στόν Ἀ­να­στά­ντα Χριστό ζώντας ἀ­πό τόν πα­ρό­ντα κό­σμο μ᾽ ἕ­να και­νούρ­γι­ο, ἀ­να­στά­σι­μο τρό­πο.

Ἀγαπητά μου παιδιά

«Πάσχα ἱερόν ἡμῖν σήμερον ἀναδέδεικται, Πάσχα καινόν, Ἅγιον…» καί ἡ ψυχή μας χαίρεται καί σκιρτᾶ γιά τό θρίαμβο τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου. Ταυτόχρονα, μᾶς δίδεται ἡ εὐκαιρία νά ἐγκαταλείψουμε τή σκοτεινή ζωή τῆς ἁμαρτίας καί νά λάβουμε τό φῶς τοῦ Χριστοῦ, ὅπως αὐτό ἀνέτειλε μέσα ἀπό τό κενό μνημεῖο. Αὐτό τό φῶς πού φωτίζει τόν νοῦ καί τήν καρδιά μας, γιά νά μποροῦμε νά ἀντιλαμβανόμαστε τίς πραγματικές ἀξίες τῆς ζωῆς. Αὐτό τό φῶς πού φωτίζει τίς αἰσθήσεις μας, γιά νά μποροῦμε νά αἰσθανόμαστε τά μεγαλεῖα τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ. Ταυτόχρονα, προσκαλούμαστε γιά μιά βιωματική ἔξοδο ἀπό τήν ψυχική ραθυμία στήν πνευματική ἐγρήγορση. Ἀπό τήν ὑποκρισία καί τήν ἀνομία, στήν ἀλήθεια καί τή δικαιοσύνη. Ἀπό τήν ἀπομόνωση τοῦ ἀτομισμοῦ μας στήν ἐνεργό ἀλληλεγγύη. Ἀπό τήν ἀποκαρδίωση καί τό φόβο, στήν ἐλπίδα καί τήν χαρά. Ἀπό αὐτό τελικά πού εἴμαστε σέ αὐτό πού ὁ Ἀναστάς Κύριος θέλει νά γίνουμε: ἄνθρωποι πού θά χαιρόμαστε καί θά ἀκτινοβολοῦμε τήν ἀγάπη Του καί τό φῶς τῆς λαμπροφόρου Ἀναστάσεώς Του.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ! ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ !

Διάπυρος πρός τόν Ἀναστάντα Χριστόν εὐχέτης ὅλων σας

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΣΑΣ ΠΑΤΕΡΑΣ

† Ὁ Λευκάδος καί Ἰθάκης Θ ε ό φ ι λ ο ς