Ομιλία του Θαν. Καββαδά στη Βουλή σε νομοσχέδιο του ΥΠΟΙΚ για το Πρόγραμμα «Ηρακλής»
«Έως 420 δόσεις για οφειλές προς τις τράπεζες, έως 240 δόσεις για τις οφειλές προς το Δημόσιο και τους Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης – Υγιείς τράπεζες, βιώσιμες επιχειρήσεις το κλειδί της ανάπτυξης»
Φωτό αρχείου
Ομιλία στην ολομέλεια της Βουλής πραγματοποίησε ο Βουλευτής Ν. Λευκάδας Θανάσης Καββαδάς, κατά τη συζήτηση νομοσχεδίου του Υπουργείου Οικονομικών για το Πρόγραμμα Ηρακλής, με ρυθμίσεις για τα κόκκινα δάνεια και την ενίσχυση της ρευστότητας.
Ο Βουλευτής επεσήμανε ότι ένα σταθερό αίτημα του επιχειρηματικού κόσμου είναι η ενίσχυση της ρευστότητας, η πρόσβαση δηλαδή σε ζεστό χρήμα που έχει ανάγκη κάθε επιχείρηση για να υποστηρίξει τη λειτουργία της, να πληρώσει τις υποχρεώσεις, αλλά και να πραγματοποιήσει επενδύσεις προσδοκώντας μελλοντικό κέρδος. Ανέφερε ότι η ρευστότητα, ιδιαίτερα στα χρόνια της μεγάλης οικονομικής κρίσης, έγινε το μεγάλο ζητούμενο, αφού οι τράπεζες, που ήταν πάντοτε επιφυλακτικές ιδιαίτερα με τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, πλέον έφτασαν και σε σημείο αδυναμίας δανειοδότησης της επιχειρηματικότητας.
Σχολίασε ότι οι κάνουλες έκλεισαν και χιλιάδες επιχειρήσεις που με μια μικρή στήριξη θα μπορούσαν να παραμείνουν βιώσιμες έκλεισαν, κάτι που κινδύνευσε να επαναληφθεί σε μικρογραφία τον τελευταίο χρόνο, εξαιτίας των συνεπειών της πανδημίας. Όμως, τόνισε, σε αυτήν την περίπτωση η χώρα είχε την τύχη να καθοδηγείται από μια κυβέρνηση που έχει τη στήριξη της ανάπτυξης, της επιχειρηματικότητας και των επενδύσεων στο DNA της.
Ανέφερε ότι από την πρώτη στιγμή, και σε όλη τη διάρκεια της πανδημίας, δόθηκε βοήθεια σε επιχειρήσεις και επαγγελματίες μέσω της επιστρεπτέας προκαταβολής και της αποζημίωσης ειδικού σκοπού, ενώ και τώρα, στην αυγή της επόμενης ημέρας, και της επιστροφής στην κανονικότητα, η αρωγή συνεχίζεται με το πρόγραμμα ενίσχυσης για επανεκκίνηση της λειτουργίας των επιχειρήσεων στον τουρισμό και την εστίαση, μέτρο που αφορά καταλύματα, ξενοδοχεία, τουριστικά πρακτορεία, εστιατόρια κλπ, με επιδοτήσεις που στον τουρισμό θα φτάνει στο 5 με 7% του τζίρου τους και στην εστίαση το 7%.
Συμπλήρωσε ότι, πέρα από τα μέτρα άμεσης ενίσχυσης με ρευστό, η κυβέρνηση βοήθησε και τη δανειοδότηση των επιχειρήσεων, μέσω του ΤΕΠΙΧ ΙΙ και του Ταμείου Εγγυοδοσίας: 15.000 επιχειρήσεις έκαναν χρήση 2,1 δισεκατομμυρίων από πόρους του ΤΕΠΙΧ ΙΙ και όχι μόνο επέζησαν αλλά το 97% από αυτές διατήρησαν ή και αύξησαν τις θέσεις εργασίας, ενώ επιπλέον 5,6 δισεκατομμύρια από το Ταμείο Εγγυοδοσίας (συνολικά δηλαδή 7,7 δις) κράτησαν όρθιες τις ελληνικές επιχειρήσεις την περίοδο της πανδημίας.
Όμως, τόνισε, το κράτος πρέπει να έχει περιορισμένο ρόλο στη ρευστότητα μιας οικονομίας, καθώς δουλειά του είναι να διασφαλίζει τις κατάλληλες προϋποθέσεις ώστε αυτή τη δουλειά να την κάνουν, όπως οφείλουν, οι τράπεζες – κάτι που με τη σειρά του προϋποθέτει υγιείς τράπεζες και βιώσιμες επιχειρήσεις.
Γι’ αυτό, όπως είπε, έχει ξεχωριστή σημασία να δει κανείς κάποια αδιαμφισβήτητα στοιχεία για πρόβλημα των κόκκινων δανείων:
Τον Ιούλιο του 2019, το 1 στα δύο δάνεια ήταν κόκκινο.
Το συνολικό ύψος των κόκκινων δανείων ήταν 75,4 δισ. Ευρώ (44% των δανείων).
Σήμερα, τα κόκκινα δάνεια μέσα από την εφαρμογή του πρώτου χρόνου του Σχεδίου Ηρακλής έχουν μειωθεί κατά 28 δισεκατομμύρια ευρώ, διασφαλίζοντας την εξυγίανση και την κεφαλαιακή επάρκεια των τραπεζών, χωρίς να επιβαρυνθεί ούτε ένα ευρώ ο Έλληνας φορολογούμενος.
Αναφερόμενος στο σχέδιο Ηρακλής, που, όπως είπε, η αντιπολίτευση απαξιώνει χωρίς κανένα στοιχείο, ανέφερε ότι μέσα από την τιτλοποίηση των κόκκινων δανείων αντλεί πόρους από επενδυτές, δημιουργεί μια δευτερογενή αγορά δανείων, δίνει τη δυνατότητα στις τράπεζες, που έχουν απαλλαγεί από το 40% των κόκκινων δανείων, να χρηματοδοτήσουν την οικονομία, τις επιχειρήσεις.
Μόνο αν μειωθεί ο αριθμός των κόκκινων δανείων, τόνισε ο Βουλευτής, θα μπορούν οι τράπεζες να χρηματοδοτήσουν την οικονομία και το αναπτυξιακό σχέδιο, συμπεριλαμβανομένων και των επενδυτικών σχεδίων του Ταμείου Ανάκαμψης, που είναι η πιο ισχυρή ελπίδα και προοπτική της χώρας για να περάσει σε ισχυρούς και βιώσιμους ρυθμούς ανάπτυξης.
Επεσήμανε ότι η παράταση, για άλλους 18 μήνες, του σχεδίου Ηρακλής φέρνει πιο κοντά το στόχο που έχει τεθεί, προκειμένου στο τέλος του 2022 τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια να έχουν μειωθεί σε μονοψήφιο ποσοστό, σχολιάζοντας ότι η συνήθης πρακτική της αξιωματικής αντιπολίτευσης να μηδενίζει, να διαστρεβλώνει και να αποσιωπά τις θετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης, δεν μπορεί να ακυρώσει την πραγματικότητα και την αλήθεια των στοιχείων.
Αναφερόμενος στην λειτουργία της ηλεκτρονικής πλατφόρμας του νέου Εξωδικαστικού Μηχανισμού Ρύθμισης Οφειλών τόνισε ότι μικρές επιχειρήσεις και φυσικά πρόσωπα μπορούν να ρυθμίσουν εξωδικαστικά, και σε έως 240 δόσεις, όλες τις οφειλές τους προς το Δημόσιο και τους Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης αλλά και σε 420 δόσεις τις οφειλές προς τις τράπεζες, χωρίς κόστος και γραφειοκρατία, με μια αυτόματη ρύθμιση χωρίς την παρέμβαση ανθρώπινου παράγοντα, μέσω δηλαδή αλγόριθμου, ενώ δίνεται η δυνατότητα κουρέματος της οφειλής έως 95% σε ότι αφορά στα πρόστιμα που έχουν επιβληθεί και έως 85% για τις προσαυξήσεις και τους τόκους.
Ανέφερε τέλος ότι το ελάχιστο ποσό μηνιαίας δόσης για τη ρύθμιση οφειλών με το Δημόσιο και τους Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης ανέρχεται σε 50 ευρώ, δίνοντας σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις τη δυνατότητα να προστατεύσουν την πρώτη κατοικία και την επαγγελματική τους στέγη και να αρχίσουν να επιστρέφουν σε μια μορφή κανονικότητας.
Κλείνοντας την ομιλία του ο Βουλευτής ανέφερε:
«Η σεισάχθεια που υπόσχονταν κάποιοι με το Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης το 2014, η κατάργηση του μνημονίου και του ΕΝΦΙΑ, η διαγραφή χρεών δεν ήταν απλά αυταπάτες, ήταν κάτι πολύ χειρότερο.
Ήταν υφαρπαγή της ψήφου των πολιτών με ανέφικτες υποσχέσεις που πληρώθηκαν πολύ ακριβά από τους πολίτες. Αν η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη διατηρεί ένα πολύ μεγάλο πολιτικό κεφάλαιο, δύο χρόνια μετά τις εκλογές, αυτό οφείλεται σε τέσσερις λέξεις: αξιοπιστία, ορθολογισμός, αλήθεια και έργο.»
H κυβέρνηση, δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα των οφειλών κάθε λογής ( ώς ιδιωτικό χρέος ) στην Ελλάδα.
Όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις από ιδιαίτερα το 2010 και μετά ότι υπερδημιουργήθηκε το πρόβλημα δραστικά χρονικά.
Και είναι τοις πάσι γνωστό ότι δεν επιθυμεί ούτε η Ευρώπη ώς Ευρωζώνη ούτε να αντιμετωπιστεί σοβαρά το πρόβλημα.
Το πολύ σοβαρό πρόβλημα του ιδιωτικού χρέους των ενοχικών και εμπράγματων υποχρεώσεων των πολιτών.
Η τεχνική του »Ηρακλή» δεν είναι παρά η διάχυση του προβλήματος στον χρόνο, όπως γίνεται ώς τώρα , και τίποτα παραπέρα.
Στην αξιακή του βάση το ιδιωτικό χρέος ( οφειλές πρός εφορία, Ασφαλιστικά ταμεία, και τράπεζες) όχι μόνο δεν επιδιώχθηκε να αντιμετωπιστεί έστω και στο ελάχιστο αξιακά από το 2010 που άρχισε να εμφανίζεται, αλλά με τις εκάστοτε τεχνικές παράτασεις αποπληρωμής, και μερικότητας των καταβολών , ουσιαστικά εκτραχύνθηκε.
Διότι το θέματα των χρεών είναι δυναμικά στον χρόνο… αυτόν τον μακρύτερο χρόνο ή τις μειωμένες καταβολές ώς προοπτική που χρησιμοποιούσαν και εδραζόνταν οι τώρα τεχνικές.
Στον πυρήνα του σοβαρού αυτού προβλήματος του ιδιωτικού χρέους, υπάρχει κύρια
α) η αναχρονιστική και περιέργως συντηρούμενη Ευρωπαική και Ελληνική θεσμικότητα ότι , το υπόλοιπο χρεωστικό της εκάστοτε οφειλής, παραμένει ώς οφειλή ακόμη και μετά τον εκπληστηριασμό της κάθε εμπράγματης ασφάλειας εχεγγύου της οφειλής. Άρα ο οφειλέτης κάθε λογής παραμένει ισοβίως σε χρεωστάσιο, έστω και αν χάσει όλα τα περιουσιακά κινητά και ακίνητα στοιχεία του.
Αυτός είναι ο λόγος που δεν υπάρχει αξιακή λύση του προβλήματος του ιδιωτικού χρέους των Ελλήνων πολιτών.
Και εδώ μέσα κυοφορούνται και εξυπηρετούνται πολλές εκδοχές διαχείρησης του κοινωνικού στοιχείου, πρός την κατασταλτική οικονομική κύρια και κοινωνική κατ ανάγκη κατεύθυνση.
Το χρήμα ώς αναφορά ( εισπρατόμενο ή καταβλητέο ) σε 420 δόσεις ( 35 χρόνια από τώρα ) χάνει ακόμη και την προοπτική αναφοράς του ώς τέτοιο. Και οι όποιοι εγκέφαλοι ασκούνται στους ηλεκτρονικούς υπολογισμούς ώστε η αναφορά της οικονομικής σειράς να υπολογίζει το επιτόκιο είς την 35η δύναμη ( όσα τα χρόνια ) ώς κοινωνική εφαρμοστικότητα , είναι κοινώς άμυαλοι.
Μαζί μεθοδικά αποκρύβεται και το πρόβλημα χρόνια των οφειλών των μεγάλων οφειλετών , που επίσημα θεωρούνται ανείσπρακτα, και από διάθεση μη εισπράξεως ακόμη και στην βάση της κληρονομηθείσης περιουσίας απ τους απογόνους και περιουσιακούς διαδόχους των μεγάλων οφειλετών αυτών. Και γνωρίζουν καλά οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα το ύψος των μεγάλων οφειλών και το μικρό πλήθος των μεγάλων οφειλετών, εν σχέσει με το μικρό ύψος οφειλών του μεγάλου πλήθους μικροοφειλετών, που εξοντώνονται κυριολεκτικά. Τα στοιχεία τα δίνει εκάστοτε στην δημοσιότητα η στατιστική αρχή.
Τα επόμενα χρόνια η αβελτηρία μαζί και πονηρία συνολικά από τους κυβερνητικούς διαχειριστές χρόνια, για την μη αξιακή αντιμετώπιση του ιδιωτικού χρέους , οδηγεί ώς απολύτως σίγουρη προβολή στην παραγωγική καθήλωση για την επόμενη παραγωγική γεννεά και την οικονομική κατασταλτική υπανάπτυξη. Ούτε κάν εξοικονομητικού τύπου αυτό το υπαναπτυξιακό προοπτικό συνεχές.
Και τούτο διότι και σαφώς ακόμη και η εξοικονόμηση ( ώς για την κάλυψη του παρελθοντικού έστω και ελάχιστου χρεωστασίου ) προαπαιτεί την αξιακή αναπτυξιακή θετικότητα ώς κοινωνική δυναμική. Και όχι την οικονομική ποσοτικότητα.
Η αξιακά αναγκαία θεσμική συνέχεια που απαιτούν τα οικονομικά ( ώς κοινωνικά ) φαινόμενα δεν αποτελεί κύρια κτήμα της Ελληνικής γνωσιακότητας, αλλά ταυτόχρονα δεν αποτελεί ούτε και επιδίωξη της Ευρωπαικής ( ανεπαρκής σε μεγάλο βαθμό ) και θεσμικότητας και γνωσιακότητας. Γιατί αν το αξιακό υπόβαθρο υπήρχε έστω δεν θα παρουσιαζόνταν παμφόλυγες δήθεν αντιμετώπισης του ιδιωτικού χρεωστασίου στην δυναμική της μακροχρονιότητας ( έως 35 χρόνια από τώρα με δέλεαρ τις μικρές δήθεν δόσεις αυτό που γινόνταν ώς τώρα και επιδείνωσε το πρόβλημα).
Μπορεί τα σχέδια αυτά ( στην μακρά και ώς τώρα περίοδο των 11 ετών ) να παίρνουν διάφορες ονομασίες και τεχνικές εφαρμοστικά εκφάνσεις, για να καταλήξουν εκ νέου στην αρχή και στον τον μακρό μάλιστα χρόνο ( των 11 ετών) απ όπου ξεκίνησαν.
Για την επί μέρους διάρθρωση του ιδιωτικού χρέους , χρέη πρός εφορία, χρέη πρός ασφαλιστικά ταμεία, χρέη πρός τράπεζες για μια πληρέστερη δημοκρατική διαφανή πληροφόρηση ( εκτός της μικροπολιτικής των αριθμών) θα πρέπει κά-ποτέ το Ελληνικό κράτος να πληροφορήσει αναλυτικά τους πολίτες για την προέλευσή τους αναλυτικά ώς δυναμική σώρρευση και ποσοτικοποίηση των μεγάλων δημιουργηθέντων χρεών και της μαζικότητας των μικροχρεών. Όποια η ίδια η κρατική θεσμικότητα θεωρεί μεγάλα ή μικρά χρέη. Μπορεί τότε να γίνει και κατανοητικότερο για ί επιχειρείται ουσιαστικά μέσα στην χρονική μακροχρόνια θέσμιση, και με τον »ΗΡΑΚΛΗ» για την δήθεν αντιμετώπιση των ιδιωτικών χρεών , κρύβεται μια σκληρή επιθετική αντιαναδιανεμητική μεθόδευση.
Πρός ναυτιλομένους .
Πρόκειται η χώρα να αντιμετωπίσει το θέμα του ηλεκτρονικού αποκλεισμού των πολιτών εκ του λεγόμενου τειρεσία ( black list όπως την εννοεί ενιαία το πιστωτικό σύστημα διαχείρησης του χρήματος και των πιστώσεων ). ?? Διότι για όλα τα χρόνια – τα 35 από τώρα- και για αρκετά μετά κάθε συμμετέχων σε κάθε πρόγραμμα από το 2010 ρύθμισης οφειλών βρίσκεται και θα βρίσκεται αποκλεισμένος.
Πρόκειται η χώρα να αντιμετωπίσει το σύστημα της αναγκαστικής ηλικιακής – και χωρίς εισοδήματα μάλιστα- εγγυοδοσίας των κατιόντων των δανειοληπτών, για την διευθέτηση ή ρύθμιση οφειλών στην μακρύτερη χρονική διάρκεια που έλαβε χώρα όλα αυτά τα χρόνια από το 2010 και ένθεν. Διότι και οι κατιόντες εγγυητές και πολλές φορές στα όρια της ενηλικίωσης φέρουν τον ίδιο αποκλεισμό ? Και θα τον φέρουν ώς γεννεά στην μακρά διάρκεια της οικονομικής και κοινωνικής των δραστηριότητας.
Πρόκειται το Ελληνικό κράτος να επαναπροδιορίσει τις αξιακότητες υπαρχόντων οφειλών σχετικά με τα εχέγγυα ασφάλισης αυτών των δανειακών οφειλών ?? Και δή τώρα που το ίδιο το κράτος επαίρεται για την ηλεκτρονική δυνατότητα και προοδευτικά πλήρως εξατομικευμένο περιουσιακό προσδιορισμό ??