Στα Κολυβάτα Αλεξάνδρου με φόντο τα κοτέτσια, στην όχθη του «Σκατλιάρη»…

Στα Κολυβάτα Αλεξάνδου κάποτε με φόντο τα κοτέτσια στην όχθη του «Σκατλιάρη». Τα σπίτια τους, με κοινό καβαλάρη, βρισκόταν κάτω από την μικρή πλατεία του χωριού, στο βάθος της χαράδρας που χάραξε ο χείμαρρος που κατεβάζει τα νερά από τις δυτικές υπώρειες των Σκάρων.

Διακρίνονται από αριστερά: Ευτυχία Δαμιανή, Χριστίνα Δαμιανή (η μεγαλύτερη στην πίσω σειρά), Φώντας Δαμιανής, Ζώης Δαμιανής και Σπύρος Δαμιανής. Λείπει από τη γειτονιά μόνο ο Γιώργος Δαμιανής (Μπακαράς).

«ΚΟΛΥΒΑΤΑ. Μικρός και απρόσιτος συνοικισμός, εντός χαράδρας κείμενος, εις το βάθος της οποίας κατά τον χειμώνα ρέει αρκετά ορμητικός χείμαρρος. Πυκνός και πολυάριθμος συνοικισμός κατά τους αρχαιωτέρους χρόνους. Ερείπια του οποίου σώζονται και σήμερον. Ύπερθεν του συνοικισμού τούτου κείται η Μονή του Αγίου Γεωργίου και τα κράσπεδα του δάσους «Σκάροι». Κάτοικοι 217. Κυριαρχούντα επίθετα Δαμιανής και Βρεττός (Σ.σ. ξέχασε όπως φαίνεται ο συγγραφέας το επίθετο Κολυβάς απ΄ όπου πήρε και το όνομά του ο οικισμός). Εις το χωρίον τούτο σπουδαίως έδρασε κατά τους Ενετικούς και Αγγλικούς χρόνους η Πατριαρχική οικογένεια των Βρετταίων, εις τον οίκον των οποίων εφιλοξενούντο οι διερχόμενοι και αι τοπικαί αρχαί.» (Παναγιώτης Θ. Κουνιάκης, Η νήσος Λευκάς από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι των καθ΄ ημάς: Ήθη-Έθιμα-Εξέλιξις και Δράσις των πολιτικών αυτής ανδρών, 1928).