Φθινοπωρινές εικόνες από το Δάσος των Σκάρων
Τα κόκκινα, καφέ και κίτρινα χρώματα που αποκτούν την εποχή αυτή τα κλαδιά των απορδαλιών, κοκορεφτιών, αγραπιδιών, κουτσουπιών κ.ά. ανακατεύονται με το βαθυπράσινο χρώμα των αειθαλών δέντρων και θάμνων, γεμίζοντας με χρωματιστές ανταύγειες το φθινοπωρινό τοπίο στις πλαγιές και τα ρέματα του δάσους των Σκάρων.
Τα αιωνόβια ρουπάκια (βελανιδιές) διατηρούν ακόμη τα περισσότερα φύλλα τους, αλλά έχουν ξεκινήσει ήδη να στρώνουν ένα καφεκίτρινο χαλί στο έδαφος, ανάμεσα στα κυκλάμινα και τα μανιτάρια.
Η χλωρίδα του δάσους είναι σχετικά φτωχή την εποχή αυτή καθώς έχουν απανθίσει πλέον οι στερνμπέργιες και τα κολχικά. Αρκετοί κρόκοι υπάρχουν όμως ακόμη μαζί με ανθισμένες πικραλίδες, ενώ απαντήσαμε για πρώτη φορά φέτος στην περιοχή «Σταυρός» το Σπειρανθές το σπειροειδές (Spiranthes spiralis), που είναι η μοναδική άγρια ορχιδέα του τόπου μας που βγαίνει την εποχή αυτή και καταδεικνύει, μαζί με άλλες, κάποιες σπάνιες, που έχουμε κατά καιρούς παρουσιάσει, ότι το δάσος των Σκάρων αποτελεί ένα σημαντικό βιότοπο για τις άγριες ορχιδέες του νησιού μας.
Οι σοφροκώλες, ένα από τα πιο εύγευστα άγρια βρώσιμα χόρτα του τόπου μας που εδώ είναι το βασίλειό τους -το άνθος τους μοιάζει με αυτό της πικραλίδας αλλά δεν ξεπερνά σε ύψος τα 10-15 εκατοστά- μόλις ετοιμάζονται να βγουν αλλά δεν είμαστε και ο μόνος που γύρισε με άδεια χέρια.
Με την ευκαιρία επαναφέρουμε την χείριστη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει από τις νεροσυρμές και την χρόνια α-συντηρησία ο δασικός δρόμος που οδηγεί στο δάσος και ο οποίος εξυπηρετεί συνάμα τους λιγοστούς κτηνοτρόφους. Το πρόβλημα εντοπίζεται κυρίως τόσο στα πρώτα 500 μέτρα μετά την άσφαλτο που ξεκινά από το «Ξήλωμα» όσο και στην περιοχή μετά του «Μουσταφά». Ευελπιστούμε να υπάρξουν κάποτε και ευήκοα ώτα…
*****************
