Σε κλίμα συγκίνησης κηδεύτηκε σήμερα στο Νυδρί η Μαρίνα Γαζή-Λογοθέτη

Σε κλίμα βαθιάς συγκίνησης, κηδεύτηκε το μεσημέρι της Τρίτης 23 Νοέμβρη 2021, στο νεκροταφείο του Νυδριού Λευκάδας, η αγωνίστρια της Εθνικής Αντίστασης Μαρίνα Γαζή (Κατσάνου)-Λογοθέτη που έφυγε σε ηλικία 94 ετών από τη ζωή. Η εξόδιος ακολουθία τελέστηκε στον ναό του Αγίου Διονυσίου στην Ράχη Νυδριού.

Συγγενείς, σύντροφοι και φίλοι είπαν το τελευταίο «αντίο» και εξέφρασαν τα συλλυπητήρια στην κόρη της και στα εγγόνια της. Εκ μέρους της Τομεακής Επιτροπής Λευκάδας του ΚΚΕ, τον επικήδειο εκφώνησε ο Βαγγέλης Βεροιώτης ο οποίος είπε τα εξής:

«Σήμερα αποχαιρετούμε με βαθύτατη θλίψη και σεβασμό την συντρόφισσα Mαρίνα Γαζή Λογοθέτη που έφυγε από την ζωή σε ηλικία 94 ετών.

Η συντρόφισσα Γαζή-Λογοθέτη εντάχθηκε στην Αριστερά σε πολύ νεαρή ηλικία και συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση του Ελληνικού λαού απέναντι στους ξένους κατακτητές μέσα από τις γραμμές της ΕΠΟΝ και του ΚΚΕ και υπέστη διώξεις φυλακίσεις και βασανιστήρια που αντιμετώπισε με δύναμη και αξιοπρέπεια.

Κόρη του αγωνιστή Περικλή Γαζή (Κατσάνου) μέλους του ΚΚΕ, που πιάστηκε από τους συνεργάτες των Γερμανών και ρίχτηκε ζωντανός στην τρύπα στο Άλατρο, έζησε από μικρή την βαρβαρότητα και από τότε κατάλαβε ότι ο σοσιαλισμός είναι η μόνη λύση στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και βάζει τέρμα στην βαρβαρότητα.

«Οι Ζευγάδες, οι Ζευγάδισσες φεύγουνε η σπορα μένει» και ο σπόρος που έσπειραν αυτοί οι αγωνιστές δεν θα μείνει στείρος, θα καρπίσει και στη χώρα θα βασιλεύσει η ελευθερία, η ανεξαρτησία, η ισότητα και στον κόσμο θα επικρατεί αδιατάραχτη ειρήνη. Είναι το σημερινό μας καθήκον και θα το φέρουμε σε πέρας, κόντρα σε όλες τις δυσκολίες όπως μας δίδαξαν οι παλιότεροι σύντροφοί μας όπως η σ. Μαρίνα.

Γι΄ αυτό ο λαός μας να είναι σίγουρος ότι το ΚΚΕ θα συνεχίσει να υπερασπίζεται τα λαϊκά συμφέροντα. Γι΄ αυτο τον λόγο τον καλούμε να συμπορευτεί αγωνιστικά με το ΚΚΕ τη μόνη δύναμη που μπορεί να δώσει ώθηση ώστε ο λαός μας με την πάλη του να απαλλαγεί από τα δεσμά της εκμετάλλευσης».

Εκ μέρους της οικογένειας την αποχαιρέτισε η εγγονή της Μαρίνα η οποία είπε:

«Γλυκιά μας γιαγιά σήμερα ήρθαμε στην αγαπημένη μας Λευκάδα, στο αγαπημένο μας χωριό όλοι μαζί. Πολύ καιρό τώρα θέλαμε να έρθουμε εδώ να συναντήσουμε τους αγαπημένους μας φίλους και συγγενείς όμως πάντα κάτι τύχαινε και αυτό το ταξίδι πήγαινε πάντα πίσω.

Έτσι εσύ μας ταξίδευες και μας έφερνες νοητά εδώ μέσα από τις αφηγήσεις σου για τη Βαυκερή, το Δημοσάρι, το Νυδρί. Έτσι μάθαμε για τους αγαπημένους φίλους σου και συναγωνιστές που έχουν φύγει πια από τη ζωή. Έτσι μάθαμε για το νησί μας, την ιστορία του, την ντοπιολαλιά του. Έτσι μάθαμε για τους ανθρώπους του.

Όμως, σήμερα ήρθαμε όλοι όχι με χαρά αλλά με πολύ πόνο μέσα μας να σε αποχαιρετήσουμε και να σε εναποθέσουμε στη γη που γεννήθηκες και δούλεψες τόσο σκληρά από μικρό κορίτσι.

Αγωνίστηκες πολύ σκληρά γιατί τα χρόνια ήταν δύσκολα και φτωχά. Και σαν να μην έφτανε η φτώχεια ήρθε και ο πόλεμος για να σου στερήσει την αθωότητα της νιότης σου. Αλλά η δύναμη της ψυχής σου σε κράτησε όρθια. Έτσι, όπως μου είπες, μαζί με άλλες γυναίκες στέλνατε δέματα στο μέτωπο με πλεκτά για τους στρατιώτες μας που πολεμούσαν και έδιναν την ζωή τους για την ελευθερία μας. Η δύναμη της ψυχής σου ήταν εκείνη που οδήγησε στην πόλη της Λευκάδας με άλλους συγχωριανούς σου να διεκδικήσετε αλεύρι από κείνους που το είχαν και δεν το έδιναν σε εσάς τους πεινασμένους για να θρέψετε τους ανθρώπους σας στην κατοχή.

Η λιονταρίσια ψυχή σου σε οδήγησε στην αντίσταση του λαού μας μέσα από τις γραμμές της ΕΠΟΝ και του ΚΚΕ ενάντια στους Ιταλούς και Γερμανούς καταχτητές και τους απεχθείς συνεργάτες τους. Αυτοί που σε οδήγησαν μικρό κορίτσι στα Χαραδιάτικα και σε χτύπησαν και σε βασάνισαν και εσύ με αξιοπρέπεια και λεβεντιά άντεξες.

Άντεξες τον χαμό του αγωνιστή πατέρα σου Περικλή Γαζή που ρίχτηκε ζωντανός από τους συνεργάτες των Γερμανών στην Τρύπα στο Άλατρο και προσπάθησες να φέρεις σε πέρας την εντολή που σου έδωσε: «Μαρίνα, σου είπε ο παππούς ο Περικλής, θέλουν να μας εκτελέσουν… εάν μείνεις ζωντανή να προσέξεις τη μάνα σου και τα αδέρφια σου». Τα αδελφάκια σου όπως έλεγες τη θειά Βαγγέλω και τον μπάρμπα Μήτσο.

Άντεξες τους διωγμούς, το κυνηγητό των συνεργατών του φασισμού. Προσπάθησαν να σε φοβερίσουν όταν μαζεύονταν έξω από το σπίτι σου. Σε κυνήγησαν και τότε σε έκρυψε μια γερόντισσα στο φούρνο της. Βάλατε μπροστά τα ξύλα και της είπες: «Εάν είναι να με πιάσουν πάλι να βάλεις φωτιά να με κάψεις», και εκείνη ήταν έτοιμη να το κάνει γιατί δεν ήθελες να πέσεις πάλι στα χέρια τους.

Εκεί που είπες τέρμα πήρες το όπλο για να υπερασπιστείς την αξιοπρέπειά σου και την τιμή σου. Για να πεις στους φασίστες ως εδώ. Εκεί μπροστά στους στρατοδίκες σου όταν σου απήγγειλαν «δις εις θάνατον» και εσύ τους χλεύασες: δυό φορές θα με σκοτώσετε; για να εισπράξεις το τρεις εις θάνατον.

Και τα χρόνια πέρασαν και έκαμες οικογένεια. Απέκτησες τέσσερα παιδιά, τα δύο τα έχασες και τα άλλα δύο τα μεγάλωσες με αγάπη και πολλές στερήσεις. Απέκτησες εγγόνια που τους εμφύσησες την αγάπη, την δικαιοσύνη, την ισότητα, την αλληλεγγύη, την ενσυναίσθηση, την συγχώρεση.

Γιατί εσύ είχες τη δύναμη να συγχωρέσεις αυτούς, που σας πλήγωσαν, σας βασάνισαν, σας κομμάτιασαν την παιδική σας ψυχή. Μας έλεγες αυτά τα αφήνουμε πίσω μας, χωρίς να ξεχνούμε, εσείς οι νέοι πρέπει να μην στέκεστε σε αυτά που εμείς οι παλιοί κάναμε. Να προχωράτε. Μπροστά πάντα.

Το κεφάλι ψηλά έλεγες. Και έτσι εμείς σήμερα με το κεφάλι ψηλά σε αποχαιρετούμε γλυκειά μας γιαγιάκα. Σε ευχαριστούμε πολύ για όλα. Είμαστε τυχεροί που σε είχαμε στη ζωή μας. Θα είσαι πάντα ζωντανή στη μνήμη μας, θα σε έχουμε στην καρδιά μας, τα λόγια σου θα ακούγονται μέσα μας και από εμάς θα σε γνωρίσουν και θα σε μνημονεύουν τα δισέγγονά σου, ο Σπύρος και ο Παναγιώτης. Καλό ταξίδι».