Εργατικό Κέντρο: Συγκέντρωση τη Δευτέρα 6 Μάρτη για το έγκλημα στα Τέμπη
Με σύνθημα «Ο ένοχος είναι γνωστός – Το έγκλημα δεν πρέπει να μείνει ατιμώρητο», το Εργατικό Κέντρο Λευκάδας-Βόνιτσας καλεί την Δευτέρα 6 Μάρτη 2023, στις 7:00 μ.μ., στην πλατεία του Αγίου Μηνά, σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας ενάντια στο έγκλημα στα Τέμπη.
Αναλυτικά η ανακοίνωση:
«H Διοίκηση του Εργατικού Κέντρου εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια στις οικογένειες των θυμάτων της ανείπωτης τραγωδίας στα Τέμπη και καλεί την κυβέρνηση να εντείνει τις προσπάθειες για τον εντοπισμό των αγνοουμένων, να υπάρξει ολόπλευρη στήριξη των τραυματιών και των οικογενειών των θυμάτων.
Οι εγκληματικές ευθύνες της κυβέρνησης για τη μετωπική σύγκρουση των δυο αμαξοστοιχιών που άφησε πίσω της εκατόμβες νεκρών δεν μπορούν να κρυφτούν πίσω από υποσχέσεις για την αναζήτηση των αιτιών.
Η πολιτική εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης των σιδηροδρόμων που ξεκίνησε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ το 2017, όταν έδωσε αντί 45 εκατομμυρίων ευρώ την ΤΡΑΙΝΟΣΕ στην Ferrovie dello Stato Italiane Group πριμοδοτώντας την μάλιστα με 250 εκ ευρώ. Σύμβαση που επικύρωσε και η κυβέρνηση της ΝΔ τον Ιούλιο του 2022 με αποτέλεσμα η ιταλική εταιρεία να τσεπώσει 750 εκατομμύρια ευρώ για 15 χρόνια, εκτελώντας την «άγονη γραμμή Αθήνα Θεσσαλονίκη!!
Οι εργαζόμενοι πληρώνουν τα ανύπαρκτα μέτρα ασφάλειας και υγείας με την ίδια τους τη ζωή.
Να απολογηθούν τώρα όλοι αυτοί που πούλησαν τον ΟΣΕ αντί να τον θωρακίσουν με σύγχρονα συστήματα ασφάλειας, αφήνοντας τους ελληνικούς σιδηροδρόμους με ελάχιστους εργαζόμενους, χωρίς κατάλληλη εκπαίδευση, εξειδίκευση και πιστοποίηση.
Όλες οι κυβερνήσεις που απαξίωσαν τα έργα υποδομής αντί να τα ολοκληρώσουν, χωρίς συντήρηση και επισκευές που είναι απαραίτητες για την ασφαλή τους λειτουργία. Που πέταξαν στο καλάθι των άχρηστων τις αγωνιώδης προειδοποιήσεις των εργαζομένων για όλα τα παραπάνω διαχρονικά, αλλά και λίγες μέρες πριν τη νέα, ανείπωτη τραγωδία, όταν οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ προειδοποιούσαν ότι οι αποφάσεις των τελευταίων κυβερνήσεων είναι υπεύθυνες όχι μόνο για όσα δυστυχήματα έγιναν, αλλά και για όσα ήταν βέβαιο ότι θα ακολουθήσουν.
Οι εργαζόμενοι, ολόκληρη η εργατική τάξη της χώρας μας, μέσα από τα Συνδικάτα μπορούμε παρέμβουμε καθοριστικά ώστε όχι μόνο να αποδοθούν οι πραγματικές ευθύνες στην αντιλαϊκή πολιτική και τους εκφραστές της, αλλά θα συνεχίσει με μεγαλύτερη ορμή τον αγώνα για να μην σακατεύεται κανείς και χάνει τη ζωή του στον 21ο αιώνα για τα κέρδη μιας χούφτας παράσιτων, που αδιαφορούν για τη ζωή και την ευημερία του λαού.
Παλεύουμε για ασφαλείς, δημόσιες και φτηνές σιδηροδρομικές μεταφορές, ενάντια στην πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων που θεωρεί την ανθρώπινη ζωή κόστος».
3-3-23
Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ
Στην πρωτεύουσα της χώρας – και αυτό γράφεται εδώ όχι για την πρωτεύουσα αλλά για αναφερθεί η περιοχή που ισχύουν τα παρακάτω, και τα ίδια ίσως θα ισχύουν για όλη την Ελλάδα πόλεις και χωριά.
Στην με αρκετή δυσκολία – όχι τόσο άνετα-όπως πρίν έξοδο απ το σπίτι για δουλειά ή άλλες καθημερινές αναγκαιότητες, λόγω της διαρκούς σκέψης – μάλλον σόκ- πιου έχουν πάθει οι άνθρωποι.
Που όταν συναντιούνται ώς γνωστοί γείτονες στον δρόμο , αναφέρονται με κοινή συχνότητα στο αδιανόητο τραγικό συμβάν, με κοινές παραμέτρους φόβου, ψυχικής αστάθειας κάπως, πεσμένης διάθεσης και γενικά ανασφάλειας . Πλέον στα πεζοδρόμια ή στους δρόμους ή στα λεωφορεία ή στα καφενεία , ή στις εφασίες, στο suoper market, και αλλαχού οι άνθρωποι παραμιλάνε σαφέστατα για την τραγωδία. Και σε παραμικρή κουβέντα ακόμη και με αγνώστους αν δουεί η δυνατότητς το ίδιο λένε σαν σε κοινωνική μαζική κουβέντα για την τραγωδία των τεμπών.
Υπάρχει η συμφωνία σε γνωστούς ή γείτονες ότι από την 01/3 μέρα του ατυχήματος και ο ύπνος δεν είναι καλός και η διάθεση για φαγητό ακόμη και μια απροσδιοριστίας συμπεριφοράς και μέσα στο σπίτι και έξω.
Στα συγγενειακά τηλέφωνα ή και τηλέφωνα φιλικά ή επαγγελματικά η τραγωδία είναι παρούσα , και τα αναξήγητα και τεχνικά της τραγωδίας για το γιατί είναι μόνιμο. Ακόμη και η αδυνατότητα του μυαλού να χωρέσει τα αίτια και τα λάθη.
Και παρέες έχουν λιγοστέψει σε σημεία και καφετέτειες που από παράδοση στην καθημερινότητα πηγαίνουν παρέες που πολλές φορές κάθονται και σε συγκεκριμένες τακτές ώρες για τον καφέ τους..
Στα καταστήματα απανταχού- βενζινάδικα- περίπτερα παντού ένας ψυχικός των συναλλασομένων κλονισμός και αμηχανία συνολική κάτω απ το βάρος της τραγωδίας.
Μόνιμη επωδός στην κουβέντα γειτόνων και φίλων, ότι είδες τι έγινε , δεν ανοίγω 3 μέρες τηλεόραση για να μην ακούω.
Το μέγεθος της τραγωδίας έχει προκαλέσει αναστάτωση σε όλους τους πολίτες, κάτι σαν μαζικό φόβο και ψυχική κατάρρευση έχρι σαφείς μελαγχολικές και καταθληπτικές ατομικές και οικογενειακές και φιλικές και επαγγελματικές καταστάσεις.
Χτές το απόγευμα ιατροί που βγήκαν από ιδιωτική ιατρική κλινική για έναν καφέ μιλούσαν και δεν ήθελαν νάναι στην θέση των Ιατρών του νοσοκομείου Λάρισας όπως λέγανε.
Η κυβέρνηση έχει τελειώσει στην συνείδηση του πληθυσμού, και θα κάνει λάθος αν δεν το καταλαβαίνει. Και όλος ο ολιτικός κόσμος είναι πλέον απαξιωμένος στην ίδια συνείδηση. Δεν πιστεύουν οι πολίτες τίποτα και βαρέθηκαν να ακούνε για ευθύνες χρόνια.
Στην αντίστοιχη τραγωδία στην Ισπανία ο Αθνάρ ουσιαστικά αυτοπαραιτήθηκε δίδοντας εντολή στους ψηφοφόρους συγκαλυμένα να μην τον ψηφίσουν, και από τότε αυτοεξαφανίστηκε απ τον δημόσιο βίο, για να τιμήσει την ίδια την ιστορία της χώρας του.
Η Ελλάδα δεν θάναι η ίδια μετά την τραγωδία των Τεμπών, και όσοι θέλουν να βλέπουν αλλέως δεν κατανοούν την ιστορική διάσταση και σήμανση της τραγωδίας ώς κύρια αίτια χρόνων και αφορμή βαρύτατο λάθος ( άρα δικαικό δόλο και για το άτομο) για το άτομο Σταθμάρχη.
Είναι πρώτη φορά που η έννοια της φθοράς του Έθνους ιστορικά αποδίδεται απ τους πολίτες μαζικά στο ανεύθυνο διαχρνικά κράτος, απ το ύψος της τραγωδίας.
Καμμία επιτροπή σοφών ή εμπειρογνωμόνων δεν πρόκειται να πείσει κανέναν.
Και η πολιτειακή – πολιτική- οικονομική – κοινωνική – καθημερινότητα είναι συνολικά όλα υπό αμφισβήτηση κάτω από την τραγωδία.
Χειρισμοί ανθρώπων , ακόμη και με τις καλύτερες προθέσεις και αποδεκτές ικανότητες, δεν μπορούν πλέον να πείσουν κανέναν.
Κομματικές ιδεολογίες- θεσμικότητες- συμφέροντα ( αυτά συνεχίζουν να υπάρχουν αλλά τώρα απομακρύνονται από τους πολιτικούς της πρώτης γραμμής για να αναλάβουν ευθυνη) όλα πλέον είναι υπό την αμφισβήτηση στην καθημερινότητα απ τους πολίτες της καθημερινότητας. Οι οποίοι πολίτες βλέπουν ότι κάτι ακόμη χειρότερο επέρχεται για την χώρα απροσδιόριστο φοβιστικό πυ δημιουργεί ανασφάλεια και καταθληπτισμό διαβιωτικό.
Τους καθηλωμένους πλέον και απαξιωμένους θεσμούς, ώς οικοδόμημα, και τα πρόσωπα που εκπροσωπούν στην συγκυρία αυτούς τους θεσμούς , οι ίδιοι οι πολίτες δεν επιθυμούν να τους βαράνε ( λαικά ώς έκφραση) από πάνω κιόλας. Γιατί τον απαξιωμένο και αδύναμο έστω και φταίχρη στην κοινωνική συμπεριφορά δεν τον κοπανάς επιπλέον.
Και για τούτο μέσα στους πολίτες κυριαρχεί η οργή που την φορτώνιονται ώς ψυχική ανασφάλεια στην καθημερινότητα. Για τούτο και παραμιλούν οι πολίτες παντού.