Λευκάδα: Μαθητική πορεία αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό τη Δευτέρα 6 Νοέμβρη
Πορεία αλληλεγγύης για την Παλαιστίνη διοργανώνουν την Δευτέρα 6 Νοέμβρη 2023, στις 11:30 π.μ., στον Αη Μηνά, στην πόλη της Λευκάδας, μαθητές με κεντρικό σύνθημα «Μαζί με τους λαούς που παλεύουν για λευτεριά και δίκαιο!».
Σε ανακοίνωσή της η Οργανωτική Επιτροπή αναφέρει:
«Γιατί μας τιμωρούν οι Ισραηλινοί; Γιατί έβαλαν στόχο τη φτωχή ζωή μας; Εδώ μας λένε ότι έχουν γερές πλάτες τους Αμερικάνους. Κι όλους τους ισχυρούς της γης, αλλά πολλοί εδώ στον καταυλισμό μάς λένε ότι όλοι οι λαοί στο εξωτερικό από πολύ μακριά, μας σκέφτονται και φωνάζουν στις χώρες τους και στέλνουν βοήθεια.
Αχ και να ξέρατε πόση δύναμη μας δίνετε να αντέξουμε!
Δε θα σταματήσουμε γιατί έχουμε δίκιο, γιατί όπως εσείς, όπως κάθε λαός στον κόσμο, έχει τη δίκη του πατρίδα. Και τη δίκη μου τη λένε Παλαιστίνη!»
Αυτό το γράμμα είχε στείλει το 2008 ο Ασφράν, μαθητής τότε από τη Παλαιστίνη στον συντονιστικό αγώνα Σχολείων στην Αθήνα, όταν και τότε τον Δεκέμβριο του 2008, το Ισραήλ έσπερνε τον θάνατο βομβαρδίζοντας τη Γάζα.
Την πατρίδα του τη λένε Παλαιστίνη…
Βρίσκεται πολύ κοντά μας, 850 χιλιόμετρα από τη Κρήτη, απέναντι απ’ τη Κύπρο, δίπλα στην Αίγυπτο, το Ισραήλ και την Ιορδανία. Ο λαός του ματώνει εδώ και 75 χρόνια.
Τι είναι αυτό που συχνά χαρακτηρίζεται ως «ιστορική Παλαιστίνη»; Είναι μια λωρίδα γης που έχει κατοικηθεί από πολλές φυλές και λαούς στο πέρασμα των αιώνων. Έχει κατακτηθεί από πολλές αυτοκρατορίες. Θα προσπεράσουμε μερικούς αιώνες για να κλείσουμε αυτή τη πολύ σύντομη ιστορική αναφορά με ορισμένες βασικές επισημάνσεις: είναι μια εποχή στην ιστορία της ανθρωπότητας που με επαναστάσεις, βία και πολέμους δημιουργούνται τα κράτη στη μορφή που τα ξέρουμε σήμερα. Με τη λήξη το Α’ παγκόσμιου πολέμου που όρισε και το τέλος για την Οθωμανική Αυτοκρατορία, η Μεγάλη Βρετανία είχε τον έλεγχο της Παλαιστίνης η οποία μάλιστα διευκόλυνε τον ερχομό χιλιάδων Εβραίων εάν και έως τότε η πλειοψηφία ήταν Άραβες.
Σημαντικός σταθμός, για να ξετυλίξουμε το κουβάρι της ιστορίας που μας είναι χρήσιμη για να καταλάβουμε τι συμβαίνει σήμερα είναι το έτος 1948. Τότε που δημιουργήθηκε με απόφαση του ΟΗΕ, το κράτος του Ισραήλ και αποφασίστηκε η δημιουργία ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους. Τότε, από την περιοχή που χαρακτηρίζεται ως «ιστορική Παλαιστίνη», το Ισραήλ πήρε το 52% και στο υπόλοιπο 48%, καθορίστηκαν τα σύνορα για το Παλαιστινιακό κράτος που έπρεπε να ιδρυθεί. Αυτό, εδώ και 75 χρόνια όχι απλώς δεν εφαρμόζεται αλλά το Ισραήλ κυριολεκτικά για δεκαετίες εξολοθρεύει τον παλαιστινιακό λαό.
Από τότε, ξεκινάει αυτό που συμβαίνει μέχρι και σήμερα. Το Ισραήλ πήρε τότε την κατοχή 774 παλαιστινιακών πόλεων και χωριών εκ των οποίων τα 531 καταστράφηκαν ολοσχερώς!
Η αλήθεια λοιπόν είναι μια: Τρομοκράτης και τρομοκρατία. Ναι, στην υπόθεσή μας υπάρχει τρομοκράτης και τρομοκρατία. Είναι το κράτος – τρομοκράτης που την εγκληματική πολιτική του πληρώνει ο Παλαιστίνιος και Ισραηλινός λαός.
Ακόμη και στον πόλεμο υπάρχουν κανόνες και αυτοί μοιάζει να παραβιάζονται χωρίς κανέναν δισταγμό.
– Βομβαρδισμός σχολείων και νοσοκομείων
– Στέρηση πρόσβασης βασικών αναγκών (π.χ. νερό, φαγητό κ.α.)
– Κακοποίηση αμάχων (βασανισμοί, βιασμοί κ.α.)
Θα μπορούσε να πει κάποιος, «Nαι, αλλά η Χαμάς δε κάνει τρομοκρατικές ενέργειες;» Προφανώς. Ο ίδιος ο πόλεμος είναι μια βαρβαρότητα. Δεν υπάρχει μη ακραίος πόλεμος. Συνεπώς, εδώ προκύπτει ένα ερώτημα: Ποια είναι η αιτία για όλα αυτά; Είναι η βαρβαρότητα που γεννά οργή, αντίποινα και πράξεις αντεκδίκησης. Σε καμία των περιπτώσεων όλα τα παραπάνω δε προσπαθούν να αποσιωπήσουν ή να δικαιολογήσουν τρομοκρατικές ενέργειες της Χαμάς.
Τι μπορεί και πρέπει να κάνει ο λαός και η νεολαία της χώρας μας;
– Να προασπιστεί την ειρήνη
– Να εκφραστεί η μέγιστη δυνατή στήριξη και αλληλεγγύη στον άμαχο Παλαιστινιακό και Ισραηλινό λαό.
– Να εναντιωθεί στην επιθετικότητα και την κατοχή.
Όταν ακούς 17χρονα παιδιά από την Παλαιστίνη να λένε, ότι όταν βρίσκονταν στα κελιά της φυλακής έπαιρναν δύναμη από την αλληλεγγύη που εκδηλωνόταν από όλο το κόσμο, από την ελιά που φύτεψαν μαθητές των ελληνικών σχολείων μέχρι τα φάρμακα που έστελναν εκατοντάδες σωματεία στη Γάζα, αντιλαμβάνεσαι ότι ακόμη
και η ζωγραφιά σε έναν τοίχο της χώρας μας μπορεί να χαρίσει έστω και ένα χαμόγελο σε ένα παιδί που γύρω του βομβαρδίζονται τα πάντα. Ας μην συμφιλιωθούμε με την βαρβαρότητα της εποχής αυτής, ας μην κανονικοποιήσουμε συμπεριφορές οι οποίες δε μας βρίσκουν σύμφωνους και ας μην συνηθίσουμε τη
διαβίωση μας στη σήψη, τη μετριότητα και τη παρακμή.
Όσο βιώνουμε τον θυμό της αδικίας, είμαστε ζωντανοί, μπορούμε να αποτρέψουμε ανεπιθύμητες καταστάσεις.
Είναι εφικτή η αλλαγή
Με όλους μας.
(Σημείωση: Επιμέλεια αφίσας: Ανυφαντή Δάφνη, Αλβανίτη Ιωάννα. Επιμέλεια Κειμένου: Μαγκανάκη Ειρήνη, Λάζαρης Δημήτρης Συμεών)