Χριστιάνα μας…

Χριστιάνα μας,

αν και έχω χρόνια να σε δω από κοντά πάντα ρωτούσα για σένα και κουβαλάω στη μνήμη μου το φωτεινό πρόσωπό σου και το όλο ζωντάνια καθάριο βλέμμα σου. Ήσουν μια αγγελική φιγούρα που η ζωή στάθηκε άδικη απέναντί σου.

Ολοκλήρωσες τις σπουδές σου, το μεταπτυχιακό σου, δούλευες και όλα έγιναν καπνός.

Οι τραγικοί γονείς σου, η συναδέλφισσά μου και συντρόφισσα Χαρά, ο αξιαγάπητος φίλος Γιάννης στάθηκαν δίπλα σου ακλόνητοι βράχοι όλα τα χρόνια της δοκιμασίας σου.

Μαζί τους συμπαραστάτες τους, η αδελφή σου, οι θείες και οι θείοι σου και γενικά όλοι οι δικοί σου άνθρωποι.

Καλή μου Χριστιάνα, να επισκέπτεσαι τα όνειρά τους για να γλυκαίνεις τον πόνο τους.

Καλό σου ταξίδι κοριτσάκι μου.

Αναπαύσου γαλήνια.

Ευγενία Κολυβά