H oμιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα στο σημερινό -15 Μάη 2010- Πανελλαδικό συλλαλητήριο του ΚΚΕ στο Πεδίον του Άρεως
Καλωσορίζουμε όλους σας, επίσης τους συντρόφους από τα αδελφά κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα, στο κοινό ταξικό, πατριωτικό διεθνιστικό αγώνα.
Καθημερινά είμαστε αντιμέτωποι με μεγάλα, δραματικά ερωτήματα που απευθύνουν εκατομμύρια εργαζόμενοι, εργάτες, υπάλληλοι του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, μικροί επιχειρηματίες, φτωχοί αγρότες, νέοι και νέες, σπουδαστές και φοιτητές, μαθητές, άνεργοι, συνταξιούχοι, γυναίκες που πασχίζουν να τα βγάλουν πέρα με τα έξοδα της οικογένειας.
Τι να κάνουμε για να γλυτώσουμε από την φτώχεια και την ανασφάλεια του αύριο;
Μέχρι πότε θα έχουμε πάνω από το κεφάλι μας την συμφωνία και την επιτήρηση της Τρόικα;
Πώς θα χτυπηθεί η ανεργία;
Τι θα κάνουμε εμείς οι μικροί επιχειρηματίες που ούτε την εισφορά του ΟΑΕΕ δεν μπορούμε να καταβάλουμε;
Πώς θα αντιμετωπίσουμε εμείς οι φτωχοί αγρότες τους εμπόρους και βιομηχάνους που μας ζητούν σχεδόν τσάμπα τα αγροτικά μας προϊόντα; Τις τράπεζες που έχουν υποθηκεύσει τη γη μας;
Τι θα γίνει με τους χιλιάδες απόφοιτους των ΤΕΙ, ΑΕΙ και άλλων δημόσιων και ιδιωτικών σχολών που βλέπουν ότι το πτυχίο τους δεν τους διασφαλίζει σταθερή και σίγουρη δουλειά, εισόδημα που να τους επιτρέπει να αποκτήσουν την ανεξαρτησία από την οικογένειά τους, την ελευθερία να φτιάξουν τη δική τους οικογένεια;
Τι να κάνουμε με την αυξανόμενη κοινωνική εγκληματικότητα, την εξάπλωση της τοξικομανίας;
Ως πότε θα δουλεύουμε σκληρά, θα ανεβαίνει η παραγωγικότητα και οι πολλοί να οδηγούνται στα όρια της εξαθλίωσης;
Υπάρχουν κίνδυνοι απειλών της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας, υπάρχει κίνδυνος ακόμα και εμπλοκής της χώρας σε πολέμους στην περιοχή;
Καμία εμπιστοσύνη, καμία πίστη, καμία σημασία σε ό,τι λέει η κυβέρνηση, σε ό,τι υπόσχεται.
Καμία πίστη, καμία εμπιστοσύνη σ΄αυτούς που κυβέρνησαν εναλλάξ με το ΠΑΣΟΚ, σε εκείνους που σας είπαν ότι η ευρωπαϊκή καπιταλιστική ενοποίηση είναι μονόδρομος.
Σ’ αυτούς που συσκευάζουν τον συμβιβασμό και την υποχώρηση με τo χρυσόχαρτο της «ανανέωσης» και του εκσυγχρονισμού.
Η κυβέρνηση ψεύδεται ασύστολα όταν ισχυρίζεται ότι τα δύσκολα για την εργατική τάξη και τους αυτοαπασχολούμενους στην πόλη και στο χωριό θα κρατήσουν μόνο τρία το πολύ τέσσερα χρόνια, και μετά θα έλθει η “αναγέννηση” της ελληνικής οικονομίας. Ένα καντάρι ψέματα μας πετάει κατάμουτρα, όταν ισχυρίζεται ότι οι λαϊκές θυσίες θα πιάσουν τόπο.
Εκπονούν βάρβαρα μέτρα για να κρατήσουν μια ζωή, είναι πανέτοιμοι να πάρουν και άλλα ακόμα χειρότερα που να ισχύουν για τα παιδιά των εγγονών μας.
Αυτό το σύστημα, σάπιο ως το μεδούλι, δεν είναι αιώνιο.
Οι λαϊκές θυσίες θα πιάσουν τόπο μόνο για τους καπιταλιστές, τα μονοπώλια.
Και αν υποθέσουμε ότι η ελληνική οικονομία βγει, γρήγορα, από τον κύκλο της κρίσης και ανακάμψει, πάλι το τοπίο για το λαό θα είναι χειρότερο. Η ανεργία θα σταθεροποιηθεί και θα φουντώσει, οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις θα επεκταθούν ακόμα πιο πολύ, οι μισθοί και τα μεροκάματα θα γίνουν χειρότερα, θα αναγκάσουν τον εργαζόμενο να δουλεύει 40 και 50 χρόνια για να βγάλει μια σύνταξη πείνας, ενώ το κόστος ζωής θα είναι αφόρητο, το κόστος υγείας, παιδείας, το κόστος όλων των κοινωνικών αναγκών, των υπηρεσιών.
Η ελληνική οικονομία ενταγμένη στην καπιταλιστική βαρβαρότητα της ΕΕ, διαπλεκόμενη με το ΔΝΤ, μπλεγμένη στη δίνη των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών ανάμεσα στην Ευρώπη, τις ΗΠΑ, την Κίνα και τη Ρωσία, ενταγμένη στην κούρσα για την διεκδίκηση ενός μεριδίου από την πίτα των αγορών, θα κρίνεται πάντα λιγότερο παραγωγική και ανταγωνιστική.
Η Ελλάδα που η γεωπολιτική της θέση είναι ανάμεσα στο σκληρό πυρήνα των ιμπεριαλιστών της βόρειας και δυτικής Ευρώπης και των ανταγωνιστικών κέντρων της ανατολικής Ευρώπης και γενικότερα της Ευρασίας θα βιώνει και την δίνη των αντιπαραθέσεων ακόμα και των στρατιωτικών συγκρούσεων.
Η κυβέρνηση προκειμένου να βγάλει λάδι το καπιταλιστικό σύστημα, τον αντιδραστικό χαρακτήρα της ΕΕ, ακολουθεί τον επικίνδυνο δρόμο της αναγωγής των αιτιών της κρίσης σε ζητήματα διαφθοράς, αδιαφάνειας, ρουσφετολογίας, ανηθικότητας, ανοίγοντας έτσι το δρόμο να βγουν στην επιφάνεια οι πιο μαύρες, συντηρητικές, κυρίως οι πιο βάρβαρες πρακτικές.
Ποιοι μιλάνε για πάταξη της διαφθοράς και διαφάνεια; Όλοι αυτοί που αρνούνται τις προτάσεις του ΚΚΕ για την κατάργηση του επιχειρηματικού απορρήτου, την ονομαστικοποίηση των μετοχών, την κατάργηση των βουλευτικών συντάξεων και των βουλευτικών αποζημιώσεων στις επιτροπές, και μια σειρά άλλα.
Δεν είναι τυχαίο ότι για την βρώμικη δουλειά χρησιμοποιεί την μουχλιασμένη αντιδραστική, προβοκατόρικη δράση του ΛΑΟΣ.
Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ μας φέρνει πολλά χρόνια πίσω, καθώς ετοιμάζει νέα πιστοποιητικά εθνικοφροσύνης, με το παραπλανητικό εκβιαστικό ερώτημα στο λαό, στο ΚΚΕ: «Σέβεστε και υπακούετε το σύνταγμα ναι ή όχι;». Ετοιμάζεται να ποινικοποιήσει την κομμουνιστική ιδεολογία, ακόμα και την απλή διακήρυξη και υπεράσπιση του σοσιαλισμού-κομμουνισμού. Μόνο που αυτή τη φορά δεν υπολογίζει ένα παράγοντα, τη δυνατότητα ο λαός, και πριν απ όλα η εργατική τάξη να περάσει στην αντεπίθεση.
Ποιοι μιλάνε για το σεβασμό στο σύνταγμα;
Αυτοί που εξάγουν τα κεφάλαιά τους στο εξωτερικό για να αποκτήσουν ακόμα μεγαλύτερα πλούτη, στέλνοντας τους εργάτες και τις εργάτριές τους στο ταμείο ανεργίας.
Όλοι αυτοί, που από τότε που συγκροτήθηκε το σύγχρονο ελληνικό αστικό κράτος, πολλές φορές παραμέρισαν το σύνταγμα ανοίγοντας το δρόμο στην κατάργηση του δικού της παιδιού, του αστικού κοινοβουλίου.
Αυτοί που είναι επίγονοι εκείνων των πολιτικών που κάλεσαν τον βρετανικό στρατό να αιματοκυλίσει τον ελληνικό λαό για να ηττηθεί η εθνική αντίσταση που νίκησε τον γερμανοϊταλικό φασισμό.
Είναι αυτοί που κάλεσαν τις ΗΠΑ να πάρουν την σκυτάλη του βρετανικού ιμπεριαλισμού για να αντιμετωπίσουν όπως λένε τον επικίνδυνο κομμουνισμό ακόμα και με βόμβες ναπάλμ.
Είναι ή ίδια η αστική τάξη και οι πολιτικοί της, τα κόμματά της που έκαναν συναλλαγή με την ελληνική χούντα ώστε να αποκατασταθεί η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία στην Ελλάδα, αφού εκπληρώθηκαν οι συγκεκριμένοι σχεδιασμοί που την επέβαλλαν.
Είναι η ελληνική αστική τάξη και τα κόμματά της που υπέγραψαν τη συμμετοχή και ενσωμάτωση της Ελλάδας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ με εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων και αρμοδιοτήτων.
Είναι όλοι αυτοί που χωρίς καν να πάρουν υπόψη την αστική συνταγματική νομιμότητα, επέτρεψαν στην 10ετία του 90 να περνάνε τα νατοϊκά στρατεύματα από ελληνικά εδάφη για να πνίγουν στο αίμα το γιουγκοσλαβικό λαό, να κατακερματίζουν, να διαιρούν τα Βαλκάνια.
Είναι οι ίδιοι που ιδιωτικοποίησαν λιμάνια, όπως εκείνο του Αστακού, με αποτέλεσμα να έχουν πράσινο φως τα αμερικανικά οπλικά συστήματα, να περνάνε χωρίς έλεγχο προκειμένου να φθάνει στρατιωτική βοήθεια στο Ισραήλ για να ευοδώνονται τα εγκλήματα σε βάρος του παλαιστινιακού λαού.
Είναι αυτοί που ετοιμάζονται να κάνουν συμφωνία με την Τουρκία, παραδίνοντας στο ΝΑΤΟ την άμυνα ελληνικών νησιών. Είναι αυτοί δηλαδή που εκχωρούν συνεχώς και με κάθε τρόπο κυριαρχικά εδάφη και αρμοδιότητες σε ιμπεριαλιστικά κέντρα, με την θέλησή τους, πάντα και με την δική τους θέληση. Είναι αυτοί που βροντοφώναξαν «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ» κατά την κρίση των Ίμια που αποτέλεσε σημείο στροφής, γιατί από τότε επισημοποιήθηκαν οι λεγόμενες γκρίζες ζώνες.
Είναι αυτοί που στο όνομα της μείωσης της στρατιωτικής θητείας συγκροτούν επαγγελματικό, στην ουσία δηλαδή μισθοφορικό στρατό.
Είναι αυτοί που αγοράζουν οπλικά συστήματα, συμπληρωματικά των τουρκικών, για τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ, που λένε ναι στους έμπορους όπλων των κάθε λογής συμμάχων στην ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων.
Η ΝΔ απαντά στο ερώτημα της διεξόδου στην ίδια ρότα με το ΠΑΣΟΚ. Κρατά αποστάσεις σε ζητήματα δήθεν τακτικής για να συντηρείται η δικομματική αντιπαράθεση και να συνεχίζεται η αλλαγή σκυτάλης ανάμεσά τους. Ακούσατε μήπως από το στόμα της ΝΔ ότι αν αυτή έλθει στην κυβέρνηση θα καταργήσει την συμφωνία με την ΕΕ και το ΔΝΤ, ότι θα καταργήσει τους νόμους του ΠΑΣΟΚ που γκρεμίζουν τα τελευταία ίχνη κατακτήσεων κυριολεκτικά με αίμα και ιδρώτα; Όχι!
Γκρινιάζει για ορισμένα μέτρα, γιατί είναι αντικοινωνικά, με στόχο κυρίως να χειραγωγήσει προς όφελός της την δικαιολογημένη λαϊκή αγανάκτηση, να εξαργυρώσει τις ευθύνες της ΝΔ, ενώ την ίδια ώρα λέει ότι θα σεβαστεί τις συμφωνίες του ΠΑΣΟΚ γιατί η διακυβέρνηση έχει συνέχεια.
Αυτό λέμε και εμείς, ότι το ένα κόμμα συνεχίζει την πολιτική του άλλου. Ότι οι διαφωνίες τους και όταν παίρνουν την μορφή φραστικού πολέμου είναι ένας εσωτερικός πόλεμος ανάμεσα σε δύο κόμματα που υπηρετούν το καπιταλιστικό σύστημα.
Είναι αποκαλυπτική η πρόσφατη τοποθέτηση του γραμματέα της ΚΟ της ΝΔ στη βουλή, που έκανε κριτική ότι τα αστικά κόμματα στην Ελλάδα και το ΠΑΣΟΚ, έδειξαν ανοχή απέναντι στο ΚΚΕ από το 1974 μέχρι σήμερα. Κάλεσε μάλιστα από το βήμα της βουλής σε συστράτευση των κομμάτων για την αντιμετώπιση του ΚΚΕ, στην ουσία για την πρόληψη ανόδου του λαϊκού κινήματος.
Κύριοι σας δηλώνουμε καθαρά και παστρικά
Ποτέ δεν έδειξε το αστικό πολιτικό σύστημα ανοχή στο ΚΚΕ, ούτε και την περίοδο της μεταπολίτευσης. Απλά άλλοτε χρησιμοποιείτε κατά του ΚΚΕ το καρώτο και άλλοτε το μαστίγιο, ανάλογα με το τι σας παίρνει, ανάλογα με το αν μπορείτε να τραβήξετε το λαό στον κατήφορο του αντικομμουνισμού, που είναι κατήφορος καθολικός, αντιδημοκρατικός πέρα για πέρα.
Σας δηλώνουμε επίσης καθαρά τον σταθερό, αυτονόητο προσανατολισμό μας, από το 1918, να παλέψουμε όχι μόνο για τα καθημερινά λαϊκά προβλήματα με κάθε τίμημα θυσίας, αλλά και να πείσουμε το λαό ότι το μέλλον του είναι ο σοσιαλισμός, κομμουνισμός.
Το Σύνταγμα είναι προϊόν του κάθε φορά συσχετισμού δυνάμεων. Όταν τα πράγματα γέρνουν προς τη μεριά της πολιτικής αντίδρασης, τότε αλλάζει το σύνταγμα προς το χειρότερο. Όταν ο συσχετισμός δυνάμεων διαφαίνεται ότι μπορεί να γείρει προοπτικά υπέρ του λαού, τότε γίνεται κάπως καλύτερο, λιγότερο κραυγαλέο. Και όταν ο λαός νικήσει θα γράψει το δικό του σύνταγμα.
Ο όρος «δημοκρατία» γίνεται λάστιχο για να βολέψει την προπαγάνδα της καλυμμένης δικτατορίας των μονοπωλίων, προκειμένου να κρύψει τους απίστευτους εκβιασμούς που ασκεί η καπιταλιστική εργοδοσία στους εργαζόμενους.
Δεν υπήρξε στην ιστορία ούτε θα υπάρξει αστική κυβέρνηση, μονοκομματική ή συνεργασίας, που να μη παραβιάζει συγκεκριμένα θεμελιακά άρθρα του δικού της αστικού συντάγματος. Λαϊκή κυριαρχία και καπιταλισμός είναι ασυμβίβαστα.
Όταν υπερασπίζεστε το σύνταγμα υπερασπίζεστε το δικαίωμα των καπιταλιστών να κατέχουν και να εκμεταλλεύονται τον πλούτο που παράγει ο λαός, να έχουν στην κυριότητά τους το πιο βασικό για αυτούς εμπόρευμα που είναι η εργατική δύναμη, η ικανότητα του ανθρώπου για εργασία. Υπερασπίζεστε τον ύπατο νόμο, της υπεραξίας.
Στο άθλιο πολιτικό παιχνίδι που παίζεται κατά του εργαζόμενου λαού υπάρχουν και οι βοηθοί, οι δευτεροαγωνιστές, με κορυφαίο σήμερα βαστάζο το ΛΑΟΣ. Ένα κόμμα με διπλή γλώσσα απέναντι στο λαό, ένα κόμμα που στάζει δηλητήριο όταν βλέπει το σπέρμα της χειραφέτησης του λαϊκού κινήματος, που αδίστακτα αλλάζει τα συνθήματα και την προπαγάνδα του ποντάροντας στην εκτροπή της λαϊκής συνείδησης. Αναδεικνύεται σε μέντορα της αντιΚΚΕ και αντιλαϊκής προβοκάτσιας, σε μέντορα του ρατσισμού και του εθνικισμού.
Ποια είναι η διέξοδος από την κρίση;
Διέξοδο από την κρίση αναζητούν και τα άλλα κόμματα, η κυβέρνηση, ο ευρωπαϊκός και παγκόσμιος καπιταλισμός. Το θέμα είναι ποια είναι η φιλολαϊκή διέξοδος, και πώς θα απαλλαγεί ο λαός, κάθε λαός, από την αγιάτρευτη ασθένεια των περιοδικών κρίσεων του καπιταλισμού.
Όλες οι προβλέψεις των ίδιων των ιμπεριαλιστικών ιδρυμάτων, αλλά και της ΕΕ, του ΔΝΤ, του ΟΟΣΑ, είναι ότι η ανάκαμψη των καπιταλιστικών οικονομιών, γενικότερα του καπιταλισμού από την κρίση, θα είναι αναιμική σε σύγκριση με το παρελθόν, θα επέλθουν και ανακατατάξεις στην παγκόσμια ιμπεριαλιστική πυραμίδα. Άρα οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κράτη και κέντρα θα οξυνθούν ακόμα πιο πολύ. Αυτοί κουβαλάνε μαζί τους στρατιωτικές επεμβάσεις και αναμετρήσεις με θύματα τους λαούς της κάθε πλευράς.
Για την Ελλάδα όλα δείχνουν ότι η κρίση θα κρατήσει, η ανάκαμψη θα είναι στην καλύτερη περίπτωση πολύ αναιμική, το κρατικό χρέος θα μεγαλώσει, επομένως θα υπάρξει αλυσίδα αντεργατικών μέτρων. Ενώ πιο γρήγορα ίσως από κάθε άλλη φορά θα ξεσπάσει νέος κύκλος οικονομικής κρίσης.
Ακριβώς γιατί υπάρχει πρόβλεψη ότι θα οξυνθούν όλες οι κοινωνικές αντιθέσεις με κορυφαία την βασική αντίθεση ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία, ακριβώς γι αυτό γίνεται προσπάθεια να αναδιαμορφωθεί και να μακιγιαριστεί το πολιτικό σκηνικό, μέχρι και να υπάρξουν νέα κόμματα στη θέση των παλιών, με τον ίδιο βεβαίως ρόλο και την αποστολή των παλιών. Ακόμα, να επιλεγεί νέο άφθαρτο δήθεν πολιτικό προσωπικό που θα κάνει την ίδια βρώμικη και ακόμα πιο βρώμικη δουλειά. Δεν θα διστάσουν να θυσιάσουν και τα καλύτερα και πιο πιστά παιδιά τους προκειμένου να αλλάξει ο Μανωλιός. Όλα τα σενάρια είναι πιθανά. Ο λαός πρέπει να τους χαλάσει τα σχέδια όσο γίνεται πιο έγκαιρα.
Η εργατική τάξη, ο εργαζόμενος λαός δεν αξίζει να περιμένει τι θα αλλάξει από τα πάνω, χωρίς αυτόν, και κυρίως ενάντια σ΄αυτόν.
Η διέξοδος ταυτίζεται με μια νέα πολιτική επιλογή που η προετοιμασία της πρέπει να ξεκινήσει διακριτά και με όρους κινήματος και μετωπικής κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας από τα κάτω. Τα ρυάκια της αντίστασης έχουν ήδη ξεκινήσει πιο πλατιά, πρέπει να συνενωθούν σε ένα μεγάλο, ορμητικό ποτάμι.
Υποστηρίζουμε τη Συμμαχία που καταφέρνει με την συνεπή, σχεδιασμένη δράση της να κερδίζει μικρότερες και μεγαλύτερες μάχες και ταυτόχρονα βάζει πλώρη για να προσεγγίσει και να κατακτήσει την μοναδική λύση που συμφέρει, την λύση της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας, που αποτελεί πρόταση συμμαχίας του ΚΚΕ. Δεν μπορεί πια να περιμένει τίποτε ο λαός από την εναλλαγή των αστικών κομμάτων στην διακυβέρνηση, την συμμαχία τους με συντηρητικές και ψευτοαριστερές φτερούγες. Η βία των μονοπωλίων πρέπει ν αντιμετωπισθεί και να ηττηθεί από ένα λαϊκό ενωτικό κοινωνικοπολιτικό μαζικό, πλειοψηφικό ρεύμα που θα τους σαρώσει.
Υπάρχει βεβαίως στο τραπέζι και μια άλλη, σκοπίμως θολή και άκρως βερμπαλιστική πρόταση προς το λαό, η λεγόμενη «ενότητα της αριστεράς». Είναι η πρόταση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ενός παράξενου μορφώματος αλλά καθόλου ασυνήθιστου, πρόταση πολύγλωσση που φαινομενικά απευθύνεται παντού, ανάλογα με το είδος του ακροατηρίου. Συνιστά ένα είδος φρένου στη χειραφέτηση του λαϊκού κινήματος απέναντι στην κυρίαρχη πολιτική. Στην ουσία όλες οι παραλλαγές της «ενότητας της αριστεράς» έχουν τον ίδιο πυρήνα, στο δρόμο της χαμένης τιμής της σοσιαλδημοκρατίας. Μια συνταγή που μας οδήγησε ως εδώ εμφανίζεται ως τάχα σύγχρονη, ανανεωτική λύση.
Φυσικά δεν μπορεί να περιμένει κανείς εναλλακτική ριζοσπαστική πρόταση από ένα πολιτικό σχηματισμό που κατέληξε σε ναυάγιο της ταξικής πάλης, του αντιιμπεριαλιστικού, αντικαπιταλιστικού αγώνα, που τροφοδότησε ως αριστερό άλλοθι τη συκοφαντία του κομμουνιστικού κινήματος και της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Που κρίνει την σοσιαλιστική οικοδόμηση και τα λάθη που έγιναν με το ίδιο μέτρο και κριτήριο που την πολεμά η αστική ιδεολογία και προπαγάνδα.
Δεν είναι δυνατόν δανειζόμαστε τακτικές που κάποτε μπορεί να ανταποκρίνονταν στον ένα ή τον άλλο βαθμό. Δεν επαρκεί σήμερα να αντιπαραθέσει ο λαός στην κυρίαρχη πολιτική ένα κατάλογο αιτημάτων, εκκλήσεων και παρακλήσεων. Έχουν αξία και τα αιτήματα και οι στόχοι πάλης, οι συγκεκριμένες προτάσεις που καταδείχνουν την δυνατότητα επίλυσης των λαϊκών προβλημάτων. Όμως αυτές μπορεί να αποκτήσουν δυναμική και κάποια αποτελεσματικότητα μόνο αν εντάσσονται στρατηγικά στον αγώνα για την ανατροπή των μονοπωλίων, στη πάλη για την λαϊκή εξουσία, οικονομία, πρόταση συμμαχίας και κοινής δράσης του ΚΚΕ χωρίς προαπαιτούμενο την συμφωνία μαζί μας με τον σοσιαλισμό, κομμουνισμό.
Υπάρχουν ήδη σήμερα οι αντικειμενικές προϋποθέσεις για μια άλλη οργάνωση της κοινωνίας όπου έχει βασικό χαρακτηριστικό της την απόφαση του λαού να μετατρέψει την ιδιοκτησία των μονοπωλίων σε κοινωνική λαϊκή. Όμως υπολείπεται σε δύναμη και οργάνωση ο υποκειμενικός λαϊκός κοινωνικοπολιτικός παράγοντας που θα δρομολογήσει αυτήν την εξέλιξη, στην κατάλληλη στιγμή, όταν το αστικό πολιτικό σύστημα θα έχει υποστεί τέτοια και τόσα πλήγματα που δεν θα μπορεί να κυριαρχεί, να εξουσιάζει όπως σήμερα.
Τι σημαίνει λαϊκή οικονομία;
Γίνεται κοινωνική λαϊκή περιουσία ο κλάδος επεξεργασίας πρώτων υλών, οι κλάδοι της μεταποίησης, η παραγωγή μηχανημάτων, η Ενέργεια, οι μαζικές Μεταφορές, οι Τηλεπικοινωνίες, το συγκεντρωμένο εμπόριο με στόχο όσο το δυνατόν πιο αυτοδύναμη οικονομία, μειώνοντας την εξάρτησή της από το εξωτερικό εμπόριο και τις συναλλαγές με τις καπιταλιστικές οικονομίες, τους διεθνικούς μονοπωλιακούς ομίλους σε τέτοιους κρίσιμους τομείς.
Κοινωνικοποιείται η γη, οι μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις στον αγροτικό τομέα, διαμορφώνονται κρατικές παραγωγικές μονάδες για την παραγωγή και επεξεργασία αγροτικών προϊόντων ως πρώτων υλών ή άμεσα καταναλώσιμων.
Δίπλα στα κοινωνικοποιημένα μέσα παραγωγής δημιουργείται ο παραγωγικός συνεταιρισμός για την μικρή εμπορευματική παραγωγή στην πόλη και ο παραγωγικός συνεταιρισμός των μικρών και μεσαίων αγροτών. Οι μικροί και μεσαίοι αγρότες συμμετέχουν με βάση την κατανομή στη γη και τις ζωικές μονάδες, με την οποία εντάχθηκαν στο συνεταιρισμό.
Αξιοποιούνται τα νέα επιτεύγματα των τεχνολογιών και της επιστήμης, με στόχο τη μείωση του εργάσιμου χρόνου, τη διεύρυνση του ελεύθερου χρόνου, ώστε να επιτυγχάνεται η ανύψωση του πολιτιστικού – μορφωτικού επιπέδου, να κατακτάται η ικανότητα ουσιαστικής συμμετοχής στον έλεγχο της διοίκησης, στους θεσμούς της εξουσίας.
Καταργείται κάθε είδους ιδιωτική – επιχειρηματική δραστηριότητα σε τομείς όπως η Υγεία, η Πρόνοια, η Ασφάλιση, η Παιδεία, ο Πολιτισμός, ο Αθλητισμός.
Η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής παρέχει την μοναδική δυνατότητα να διαμορφωθεί κεντρικός σχεδιασμός για την αξιοποίηση και κατανομή όλου του ανθρώπινου δυναμικού, για να εκμηδενισθεί η ανεργία.
Αυτόν τον σχεδιασμό και αυτήν την κατανομή δεν την κατοχυρώνει ο μονοπωλιακός καπιταλισμός, αφού το κάθε μονοπώλιο μπορεί να προγραμματίσει κοντοπρόθεσμα, το πολύ μεσοπρόθεσμα, τον ατομικό του προγραμματισμό με κριτήριο το κέρδος σε συνθήκες γενικότερης καπιταλιστικής αναρχίας.
O κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας στηρίζεται στην αξιοποίηση όλων των αναπτυξιακών δυνατοτήτων της Ελλάδας που αφορούν τις ανθρώπινες ανάγκες, χωρίς ανισομέρειες και μακριά από κάθε περιορισμό που προκύπτει από την διαπλοκή της ελληνικής οικονομίας από την ιμπεριαλιστική ΕΕ και τους διάφορους μηχανισμούς τύπου τρόικας. Εξειδικεύεται κατά κλάδο, και διακλαδώνεται κατά περιφέρεια της χώρας και κατά κατηγορία.
Οι παραγωγικοί συνεταιρισμοί συνδέονται με τον Κεντρικό Σχεδιασμό με πλάνα παραγωγής και κατανομής, πλάνα κατανάλωσης πρώτων υλών, ενέργειας, νέων μηχανημάτων και υπηρεσιών.
Οργανώνεται από κρατικούς οργανισμούς – ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, ινστιτούτα κλπ – η επιστημονική έρευνα, η οποία υπηρετεί τον Κεντρικό Σχεδιασμό, τη διεύθυνση της κοινωνικής παραγωγής και των κοινωνικών υπηρεσιών, με γνώμονα την ανάπτυξη της κοινωνικής ευημερίας.
Όλοι οι εργαζόμενοι απολαμβάνουν ισότιμα, με βάση τις ανάγκες τους, ισότιμες υπηρεσίες δημόσιες και δωρεάν, Υγείας, Παιδείας, Πρόνοιας, Ασφάλισης, αναψυχής, προστασίας των παιδιών και υπερηλίκων, πολύ φτηνές υπηρεσίες (και σε ορισμένες περιπτώσεις δωρεάν) μεταφορών, τηλεπικοινωνιών, ενέργειας και ύδρευσης για λαϊκή κατανάλωση κ.λπ.
Διαμορφώνονται κρατικές κοινωνικές υποδομές που παρέχουν υψηλής ποιότητας κοινωνικές υπηρεσίες για την κάλυψη αναγκών που σήμερα αντιμετωπίζονται από το ατομικό και οικογενειακό νοικοκυριό (π.χ. εστιατόρια σε τόπους δουλειάς, σε σχολεία).
Παρέχεται σε όλα τα παιδιά προσχολικής ηλικίας δημόσια και δωρεάν υποχρεωτική προσχολική αγωγή. Εξασφαλίζεται αποκλειστικά δημόσια δωρεάν γενική δωδεκάχρονη εκπαίδευση για όλους μέσα από έναν τύπο σχολείου με ενιαία δομή, πρόγραμμα, διοίκηση και λειτουργία, υλικοτεχνική υποδομή, ενιαία εκπαιδευμένο εξειδικευμένο προσωπικό. Εξασφαλίζεται αποκλειστικά δημόσια δωρεάν επαγγελματική εκπαίδευση μετά τη γενική υποχρεωτική εκπαίδευση. Εξασφαλίζεται εγγυημένη δουλειά με βάση το επιστημονικό και επαγγελματικό αντικείμενο για όλους και όλες, πριν ακόμα πάρουν το πτυχίο τους.
Διαμορφώνεται αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας και Πρόνοιας.
H λαϊκή οικονομία δεν είναι συμβατή με τη συμμετοχή της χώρας στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, όπως είναι η EE και το NATO. H λαϊκή εξουσία ανάλογα με τις διεθνείς συνθήκες και τον περίγυρο της χώρας, θα επιδιώξει να αναπτυχθούν διακρατικές σχέσεις, με αμοιβαίο όφελος, ανάμεσα στην Ελλάδα και άλλες χώρες.
Η Ελλάδα της λαϊκής εξουσίας, οικονομίας, θα επιδιώξει να αξιοποιήσει κάθε ρωγμή αντίθεσης και ανταγωνισμού ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για τη διαφύλαξη και ενίσχυση της λαϊκής εξουσίας, οικονομίας, της εδαφικής ακεραιότητας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας.
Η λαϊκή εξουσία θα στηριχθεί σε λαϊκούς θεσμούς που θα γεννήσει η πάλη και η πρωτοβουλία του εργατικού λαϊκού κινήματος, θα αναδειχθούν, κατά συνέπεια, νέοι θεσμοί.
Βάση της λαϊκής εξουσίας θα είναι οι παραγωγικές μονάδες, οι τόποι εργασίας, στους οποίους θα ασκείται και ο εργατικός και κοινωνικός έλεγχος της διεύθυνσης. Mέσα από τις παραγωγικές κοινότητες, θα εκλέγονται και θα ανακαλούνται όταν πρέπει οι εκπρόσωποι των εργαζομένων στα όργανα εξουσίας.
Οι συνεταιρισμένοι μικροί εμπορευματοπαραγωγοί και αγρότες κατοχυρώνονται ως σύμμαχοι της εργατικής τάξης, εκλέγουν τους αντιπροσώπους τους από τα κάτω προς τα πάνω με αντίστοιχα σώματα.
Οι νέοι και οι νέες που δεν βρίσκονται στην εργασία, δηλαδή σπουδαστές, φοιτητές, θα εκλέγουν τους αντιπροσώπους μέσα από τις εκπαιδευτικές μονάδες, ενώ θα αξιοποιούνται με ειδικό τρόπο οι μαζικές οργανώσεις και ειδικές υπηρεσίες, ώστε να αντιπροσωπεύονται οι μη εργαζόμενοι για ειδικούς λόγους και οι συνταξιούχοι.
Η λαϊκή εξουσία θεσμοθετεί και παίρνει πρακτικά μέτρα ώστε να εξασφαλίζεται η άσκηση του εργατικού και γενικότερα κοινωνικού ελέγχου, η ανεμπόδιστη άσκηση κριτικής σε αποφάσεις και χειρισμούς που εμποδίζουν την ανάπτυξη και ενίσχυση της λαϊκής οικονομίας. Είναι ζωτική ανάγκη να καταγγέλλονται πάσης φύσεως και προέλευσης αυθαιρεσίες, γραφειοκρατίας ή άλλα αρνητικά φαινόμενα.
Εκλέγεται από τα κάτω προς τα πάνω το ανώτατο όργανο εξουσίας με μη μόνιμους και ανακλητούς εκπροσώπους, που δεν πρέπει να ξεκόβονται από την παραγωγή. Όπου χρειάζεται γίνεται απόσπαση κατά την διάρκεια της θητείας τους ανάλογα με τις συγκεκριμένες ανάγκες. Οι αντιπρόσωποι, όπως λένε σήμερα, «βουλευτές» δεν έχουν κανένα ιδιαίτερο οικονομικό προνόμιο από τη συμμετοχή τους στα όργανα εξουσίας. Από το ανώτατο όργανο ορίζονται η κυβέρνηση, οι επικεφαλής των διαφόρων εκτελεστικής αρμοδιότητας τομέων (υπουργεία, διευθύνσεις, επιτροπές κ.λπ.).
Διαμορφώνεται αντίστοιχο σύνταγμα, εργατικό δίκαιο και οικογενειακό δίκαιο που κατοχυρώνει τις νέες σχέσεις. Tο Δικαστικό Σώμα συγκροτείται από αιρετούς και ανακλητούς λαϊκούς δικαστές, καθώς και από μόνιμο δικαστικό προσωπικό, υπόλογους στους θεσμούς της εργατικής εξουσίας.
Αυτή είναι σε γενικές γραμμές η πολιτική πρόταση εξουσίας του ΚΚΕ, πρόταση συσπείρωσης και συνεργασίας. Απευθύνεται στην εργατική τάξη, στους αυτοαπασχολούμενους, στη φτωχή αγροτιά, στα κινήματα της νεολαίας, των γυναικών, σε κάθε κίνημα και μορφή οργάνωσης με διάθεση αντίστασης στα μονοπώλια, στον ιμπεριαλισμό.
Θέλουμε να ανοίξουμε πλατιά συζήτηση με όλους εκείνους, που σήμερα είναι περισσότεροι από πριν, που αναζητούν ρεαλιστική και δίκαιη για το λαό λύση, που θέλουν να ξεφύγουν από την στρούγκα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
Δεν υποστηρίζουμε ότι η πολιτική μας πρόταση κινείται σε ένα εύκολο δρόμο. Έτσι και αλλιώς καλείστε να καταβάλλετε ανυπολόγιστες θυσίες με βαρύ τίμημα, θυσίες που αν τις δεχθείτε κερδισμένη θα βγει η πλουτοκρατία, οι επιχειρηματίες, το σάπιο πολιτικό σύστημα που δεν επιδέχεται ούτε μαντάρισμα, δεν είναι θέμα μόστρας είναι θέμα ουσίας. Οι μόνες θυσίες που αξίζει να κάνουμε όλοι μας είναι οι θυσίες για μια νέα κοινωνία χωρίς ταξική εκμετάλλευση και καταπίεση.
Μην περιμένετε ότι το σύστημα της εξουσίας των μονοπωλίων θα σαπίσει από μόνο του, θα διαβρωθεί και θα καταρρεύσει. Όσο και να σαπίσει θα στέκεται όρθιο αν και εφόσον ο λαός δεν γίνει ο πρωταγωνιστής των εξελίξεων.
Από πού θα αρχίσουμε για να κατακτήσουμε μια νέα ζωή σε μια κοινωνία νέα, ανθρώπινη της εργατικής λαϊκής εξουσίας;
Με συστράτευση και συμμαχία με το ΚΚΕ, μαζί με την ΚΝΕ, με συσπείρωση σε μαζικές λαϊκές συσπειρώσεις και ταξικές οργανώσεις που κινούνται σήμερα σε συνεπή αντίθεση με τα μονοπώλια.
Πάνω απ’ όλα πρέπει να εκφραστεί με ενωτική ριζοσπαστική αντιμονοπωλιακή δράση σε κάθε τόπο δουλειάς, επιχείρηση, γραφείο, στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, στη γειτονιά, στο δήμο, στην πόλη, στην περιφέρεια.
Με δράση που οδηγεί στην αλλαγή συσχετισμού δύναμης στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, στο κίνημα των μικρών επαγγελματιών, βιοτεχνών,εμπόρων, στο αγροτικό κίνημα, στο μαθητικό, το σπουδαστικό και το φοιτητικό.
Να μην υπάρξει εκλογική μάχη που η μαζική ψήφος να μην οδηγεί στον παραμερισμό των εξαγορασμένων, των συμβιβασμένων με την κυβερνητική πολιτική και την εργοδοσία.
Μπροστά μας έρχονται οι τοπικές και περιφερειακές εκλογές με προμετωπίδα τον Καλλικράτη.
Οι ενοποιήσεις αυξάνουν πολύ περισσότερο φέτος τον γενικό πολιτικό χαρακτήρα των εκλογών.
Είναι ευκαιρία να διορθωθεί η λαϊκή ψήφος, να εκφραστεί και με την ψήφο η αγανάκτηση και η δυσαρέσκεια, οι διεργασίες συνείδησης που συντελούνται στο λαό και στη νεολαία.
Να μην επιτρέψουμε η κυβέρνηση, γενικότερα το πολιτικό σύστημα, να χρησιμοποιήσει τη λαϊκή ψήφο ως συγκατάθεση η ηττοπάθεια απέναντι στην βάρβαρη πολιτική.
Τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ μπορούν να εκφράσουν την ανερχόμενη λαϊκή δυσαρέσκεια, την δυναμική των εξελίξεων, η συνεργασία με το ΚΚΕ, η στήριξη των εκλογικών του συνδυασμών θα κάνει την διαφορά. Θα είναι ένα ηχηρό μήνυμα με πρακτική αξία ότι ο λαός δεν δέχεται την φοβέρα, τον εκβιασμό και την παραπλάνηση.
Όλοι μαζί να ριχτούμε σε νέες μάχες με όπλο το δίκιο και την ανεκμετάλλευτη ως τώρα λαϊκή δύναμη.
Δεν θα μας νικήσουν, θα τους νικήσουμε αργά ή γρήγορα. Δεν θα μας παραπλανήσουν, δεν θα μας κοροϊδέψουν για άλλη μια φορά. Δεν θα μας κάνουν δειλούς, μοιραίους και άβουλους. Μαζικά και μαχητικά στην αντεπίθεση ως την νίκη. Το οφείλουμε πριν απ’ όλα στη νεολαία, γιατί σίγουρα θα μας ζητήσει το λόγο, αν εμείς σήμερα ολιγωρήσουμε.
ΓΙΑ ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙ Ο ΗΛΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΠΟΛΛΗ
ΕΙΜΑΣΤΕ, ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΙ;
NAI EIMAΣΤΕ, ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΜΑΣ ΣΤΑΜΑΤΑ!
