Γιόρτασε το χωριό μας!!! – «Θρησκευτική πανήγυρις Αγίου Αλεξάνδρου» (Φώτο+Βίντεο)

Βρίθει από Αγίους – προστάτες, μεγάλη η χάρη τους, η ευρύτερη περιοχή Αλεξάνδρου με τους τρεις ορεινούς οικισμούς της, τον Αλέξανδρο (Μαυρογιαννάτα), τα Κολυβάτα, την Κιάφα και τον παράκτιο οικισμό της Νικιάνας. Ξακουστά ήταν και τα πανηγύρια που γινόταν παλιότερα στα χωριά μας, επ΄ ευκαιρία των αντίστοιχων θρησκευτικών γιορτών.

Μεγαλύτερο και «πάγκοινο», με μεγάλη απήχηση στο γύρω τόπο, ήταν αυτό του Αη Γιώργη, στο ομώνυμο και ιστορικό μοναστήρι στους πρόποδες των Σκάρων, πιο πάνω από τα Κολυβάτα. «Λαμπρότερο απ΄ όλα ήταν το πανηγύρι του (σ. δική μας: του Αη Γιώργη) και γινόταν με την κοινή σύμπραξη των κατοίκων της περιοχής και ήταν σημαντικό γεγονός. Την αίγλη την έδιναν και οι συγκυρίες, όπως η σύμπτωσή του με το Πάσχα, τον ερχομό της άνοιξης, τις συμβάσεις των τσομπάνηδων… Το μοναστήρι είχε και διέθετε τα απαραίτητα (σφαχτά, τυρί, κρασί) και μαζί με την προσφορά των πιστών, που το κατάκλυζαν οικογενειακά, γίνονταν, όπως το θέλει η παράδοση και το θυμούνται οι παλιότεροι, εκεί στο χώρο του, πάγκοινο πανηγύρι…», αναφέρει ο ακούραστος ερευνητής του τόπου μας φιλόλογος Σπύρος Π. Σούνδιας στο βιβλιαράκι του «Άνθρωποι και Τόποι της πατρίδας μου» (Αθήνα 1999).

Στα Κολυβάτα γινόταν, όπως θυμούνται και διηγούνται οι παλιότεροι, δυο πανηγύρια: τ΄ Αη Νικόλα που γιόρταζαν οι Βρετταίοι και του Ταξιάρχη που γιόρταζαν οι Κολυβαίοι. Στο διπλανό οικισμό του Αλεξάνδρου γινόταν πάλι τα πανηγύρια τ΄ Αη Δημήτρη και τ΄ Αη Σπυρίδωνα, με μεγαλύτερο όμως αυτό της Παναγίας, το Δεκαπενταύγουστο. Τέλος, στον οικισμό της Νικιάνας μεγάλο πανηγύρι γινόταν των Αγίων Πατέρων, που γιόρταζε το ομώνυμο μοναστήρι, και «της Σωτήρως», που γιόρταζε το μικρό ξωκλήσι Μεταμόρφωσης του Σωτήρος στην ομώνυμη περιοχή του οικισμού.

Αυτά αναφέρει η παράδοση και έχουν καταγραφεί εν μέρει στην τοπική ιστορία. Τώρα τελευταία όμως, μόλις φέτος για να ακριβολογούμε, μας προέκυψε ξαφνικά και ένας άλλος Άγιος – προστάτης (;) στον μικρό μας τόπο, ο Άγιος Αλέξανδρος, μεγάλη και αυτουνού η χάρη. Λόγω συνωνυμίας με τον «Αλέξανδρο Νικιάνας» υποθέτουμε, το ακούμε κι αυτό συχνά πυκνά τώρα τελευταία, θα καθιερωθεί όπου να ΄ναι, όπως έχουν καθιερωθεί ήδη τόσα άλλα ανακριβή και ανιστόρητα.

Προσωπικά δεν τον είχαμε ακούσει ποτέ πριν τον εν λόγω Άγιο, όπως και οι περισσότεροι εξάλλου στα χωριά μας, όπως συμπεράναμε από μια πρόχειρη και ως εκ τούτου μη αντιπροσωπευτική δημοσκόπηση. Ούτε υπήρξε ποτέ κάποια συσχέτισή του με την περιοχή μας, κάποιο ξωκλήσι ή ξέρω ΄γω τι άλλο. Ο αείμνηστος μόνο Παναγιώτης Μ., από τους τελευταίους μόνιμους κατοίκους του μεγαλύτερου ορεινού οικισμού, συσχέτιζε στις απλοϊκές διηγήσεις του το όνομα του χωριού Αλέξανδρος με τον Αλέξανδρο, τον άλλο όμως, τον Μέγα Αλέξανδρο, δείχνοντας κάθε φορά προς επιβεβαίωση στους διάφορους επισκέπτες και έναν ανάγλυφο δικέφαλο αετό στο ανώφλι μιας παλιά πόρτας -υπογραφή του Ηπειρώτη μάστορα ή κάποιο «φυλακτό» του νοικοκύρη του σπιτιού- σε ένα παλιό σπίτι απέναντι από την πλατεία του οικισμού, μπερδεύοντας βέβαια την Ελληνιστική με τη Βυζαντινή περίοδο.

Όλα αυτά όμως δεν αποτέλεσαν εμπόδιο, να γιορτάσει το χωριό μας, να πραγματοποιηθεί χθες το βράδυ Παρασκευή 30 Αυγούστου 2013 στον οικισμό της Νικιάνας «θρησκευτική πανήγυρις Αγίου Αλεξάνδρου». Τρεις νέοι συχωριανοί μας ήταν οι διοργανωτές, με τις ευλογίες του εφημέριου και της εκκλησιαστικής επιτροπής της ενορίας του οικισμού, στα πλαίσια, όπως ακούσαμε, της οικονομικής ενίσχυσης για την αποπεράτωση του καμπαναριού του ενοριακού ναού Μεταμόρφωσης του Σωτήρος.

Η λαϊκοδημοτική βραδιά κύλησε κατά τα άλλα με πολύ κέφι χορό και τραγούδι μέχρι πρωίας. Για την εγγυημένη σε μεγάλο βαθμό διασκέδαση φρόντισε η γνωστή και πέρα των ορίων του νησιού μας ορχήστρα «Μινόρε».