«Τι μ΄ αναγελάς μαρή, το φτωχό τον καλογιάννο;…»
Με αφορμή την πρόσφατη ανάρτησή μας για τον Καλογιάννο, το ταπεινό αυτό πουλί του τόπου μας, αναγνώστης μας Αλεξανδρίτης (από τον Αλέξανδρο Λευκάδας) μας έστειλε το παρακάτω βίντεο για να μας θυμίσει, όπως γράφει, το κελάηδημά του και τους στίχους που λέγαμε:
«Τσιτσιρί καλογγιαννά
τα ποδάρια σου λιανά
και η σφαή σου σαν κλωνά.
Κίκλα-κίκλα βρωμερή
Τι μ΄ αναγελάς μαρή,
το φτωχό τον καλογιάννο;
το μηρί μου κάνει γάμο
η φτερούγα μου τραπέζι
το χρυσό το πετραχήλι
βασιλιά ξεπερετεύει.»
Ομολογώ πως δεν το θυμάμαι, και πόσα άλλα ακόμη έχουν χαθεί, με ευθύνη της δικιάς μου κυρίως γενιάς. Εκείνο όμως που θυμάμαι καλά είναι η πιο κάτω ιστορία:
Θα ήμουν 7-8 χρονών όταν εκεί που γύριζα γύρω από το χωριό βρήκα να έχει πιαστεί σε ένα αγκίστρι, που έριχναν τότε κάτοικοι του χωριού μου το χειμώνα για να πιάνουν κίκλες και κοτσύφια, ένας καλογιάννος. Ήταν κοντά στην περιοχή «Βαρκό» σε ένα κυπαρισσόλογγο στην όχθη του ρέματος «Σκατλιάρη». Κρίνοντας σήμερα από την περιοχή τα αγκίστρια θα τα είχε ρίξει, μάλλον, ο Στράτος Δ. Μη γνωρίζοντας εγώ τότε τι ακριβώς είναι το πήρα και το πήγα στο σπίτι στη μάνα μου, όπου αφού «έφαγα» μια κατσάδα με ανάγκασε να το πάω ξανά πίσω στο μέρος που το είχα βρει, όπως και έκανα.
