Μια παλιά ατσαλένια ομπρέλα βροχής

Είχε απομείνει πλέον μόνο ο ατσαλένιος κορμός της. Είναι ενιαίος. Το μαύρο πανί της, τεντωμένο και ανθεκτικό άλλοτε στον άνεμο, δεν υπήρχε πια. Σκουριασμένη τώρα σε πολλά σημεία. Οι αντένες της όμως, όπως λέγαμε τις ακτίνες της ομπρέλας, δείχνουν ακόμη να είναι καλοφτιαγμένες και δυνατές.

Παλιότερα πολλοί ήταν αυτοί που επισκεύαζαν την ομπρέλα τους στον Ομπρελά, ένα επάγγελμα που έχει σήμερα εξαφανιστεί. Θυμάμαι όταν πήγαινα στο Γυμνάσιο, αρχές δεκαετίας του 1970, να βρίσκεται στο ύψος του Αγίου Μηνά, απέναντι περίπου από το καμπαναριό της εκκλησίας, ένα μαγαζί που επισκεύαζε ομπρέλες.

Όπως γράφει η Βίκυ Κουμάντου στο tastefull.gr, η χρήση ατσαλένιων ακτίνων στις ομπρέλες, που τους έδωσε σχήμα καμπυλωτό, έγινε από τον Samuel Fox το 1856. Μέχρι τότε οι ομπρέλες είχαν ευθείες ακτίνες και δεν άντεχαν στον άνεμο. Επίσης γράφει, ότι όταν ο κορμός είναι ενιαίος, η ομπρέλα αντέχει μεγαλύτερη ένταση ανέμου και πως το πανί που χρησιμοποιούσαν μέχρι τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο ήταν βαμβακερό ή μεταξωτό. Μετά χρησιμοποίησαν το νάιλον. Οι πιο γερές ομπρέλες φτιάχνονταν από το 1868 στην Αγγλία και λέγονταν Fox Umbrellas.