Πραγματοποιήθηκαν χθες τα εγκαίνια του νέου καταστήματος αγροτικών εφοδίων, φυτοφαρμάκων και μηχανημάτων του ΤΑΟΛ

Πραγματοποιήθηκαν το βράδυ της Δευτέρας 25 Αυγούστου, παρουσία των αρχών του τόπου, τα εγκαίνια του νέου καταστήματος αγροτικών εφοδίων, φυτοφαρμάκων και μηχανημάτων του Αγροτικού, Οινοποιητικού και Ελαιουργικού Συνεταιρισμού Λευκάδας «ΤΑΟΛ» που βρίσκεται επί της λεωφόρου Λευκάδας-Νυδριού, στη θέση «Βροντισμένη» όπου γινόταν παλιότερα η συγκέντρωση του ελαιόλαδου για λογαριασμό της Ελαιουργικής.

Στην τελετή των εγκαινίων παραβρέθηκαν ο Βουλευτής κ. Καββαδάς, ο Δήμαρχος κ. Βεργίνης, οι πρώην Βουλευτές κ. Αργύρης, ο οποίος είχε διατελέσει και υφ. Αγροτικης Ανάπτυξης επί ΠΑΣΟΚ, και κ. Μαργελης, Δημοτικοί Σύμβουλοι των Δήμων Λευκάδας και Ακτίου-Βόνιτσας, οι πρόεδροι του Επιμελητηρίου και του Εμπορικού Συλλόγου κ.κ. Σκιαδαρέσης και κ. Σταύρακας αντίστοιχα κ.α.

Χαιρετισμοί και ομιλίες έγιναν από τους κ.κ. Καββαδά, Βεργίνη, Αργύρη, Σκιαδαρέση και τα μέλη του Συνεταιρισμού κ. Μάκη Μελά με κύρια αναφορά στην ίδρυση του ΤΑΟΛ από τον Πέτρο Φίλιππα Πανάγο, τον καθηγητή Ηλία Βλάχο για την επικρατούσα κατάσταση στην Λευκαδίτικη ύπαιθρο και τα προβλήματα από τις καταστροφές που προκαλούν οι αγριόχοιροι στις καλλιέργειες, τον πρόεδρο του Εποπτικού Συμβουλίου κ. Κατηφόρη για τις πρωτοβουλίες του Συνεταιρισμού και τέλος του Προέδρου του Δ.Σ. κ. Θ. Κατωπόδη για την επανεκκίνηση του Συνεταιρισμού ύστερα από την εξομάλυνση των δανειακών του υποχρεώσεων και την κατασκευή από ίδιους πόρους του νέου ιδιόκτητου κτιρίου κόστους 320.000€ που θα λειτουργεί ως Πρατήριο Γεωργικών Φαρμάκων και Εφοδίων του Συνεταιρισμού.

Με το παρακάτω ποίημα με τίτλο «Ολάνοιξέ τα» που είχε διαβαστεί στα αποκαλυπτήρια της προτομής του Βουλευτή Λευκάδας και ιδρυτή του ΤΑΟΛ γιατρού Πέτρου Φίλιππα Πανάγου από το γιο του Σπ. Πανάγο, και είναι δημοσιευμένο στη συλλογή των ποιημάτων του με τίτλο «Νικημένοι πόνοι» που εκδόθηκε στην Αθήνα το 1964, ξεκίνησε την ομιλία του ο Μάκης Μελάς.

Τα μάτια που είδαν του λαού τη δυστυχιά και κλάψαν,
τα μάτια που συγνέφιασαν, τα μάτια σου π΄ αστράψαν,
κι΄ εβρόντησαν με το βαρύ του λόγου σου πελέκι,
που έρριξ΄ υπερήλιο φως, του νου, γι΄ αστροπελέκι,
τα μάτια π΄ αποστάσανε και κλείσανε μια μέρα.
ολάνοιξέ τα σήμερα, και κοίταξε, Πατέρα,
να ιδείς που σε γιορτάζουνε όλοι, χωριά και χώρα,
κι΄ εκείνους που ζωντάνεψες να σ΄ ανασταίνουν τώρα.