Σπυροπάνος Μαργέλης (Βουλευτής Λευκάδας του ΠΑΣΟΚ): «Με αυτές τις σκέψεις καταθέτω τη στήριξή μου, την υπερψήφισή μου στον Προϋπολογισμό για το 2011…»

Σπυροπάνος Μαργέλης (Βουλευτής Λευκάδας του ΠΑΣΟΚ): «Με αυτές τις σκέψεις καταθέτω τη στήριξή μου, την υπερψήφισή μου στον Προϋπολογισμό για το 2011»…

Τώρα όσο αφορά τις σκέψεις του βουλευτή μας, αν έχετε όρεξη, μπορείτε να τις διαβάσετε πιο κάτω. Είναι απόσπασμα από τα πρακτικά της συζήτησης στη Βουλή επί του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομικών «Κύρωση του κρατικού προϋπολογισμού και των προϋπολογισμών ορισμένων ειδικών ταμείων και υπηρεσιών οικονομικού έτους 2011» με τη ΣΗΜΕΙΩΣΗ ότι: Το παρακάτω Πρακτικό δεν αποτελεί το τελικό κείμενο, διότι εκκρεμούν ορθογραφικές, συντακτικές και νομοτεχνικές διορθώσεις.

ΠΡΟΕΔΡEΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας):
Το λόγο έχει ο κ. Μαργέλης Σπυροπάνος, Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ από τη Λευκάδα, δηλαδή συμπατριώτης του Βαλαωρίτου και του Σικελιανού.

ΣΠΥΡΟΠΑΝΟΣ ΜΑΡΓΕΛΗΣ: Ακριβώς, κύριε Πρόεδρε. Σας ευχαριστώ.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ζούμε σε μία εποχή που δεν είμαστε μόνοι μας στον κόσμο. Ζούμε σε ένα μεγάλο κόσμο χωρίς σύνορα, σε έναν κόσμο που αλλάζει κάθε μέρα, που τίποτε αύριο δεν θα είναι το ίδιο με σήμερα. Ζούμε σε έναν κόσμο που η τεχνολογία, οι τηλεπικοινωνίες, η πληροφορική δίνουν καινούργιες δυνατότητες και αποτελούν καινούργιες προκλήσεις.

Σε αυτόν το μεγάλο κόσμο, λοιπόν, λειτουργεί η οικονομία μας, σε ένα εντελώς παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, χωρίς όμως ένα σαφές και σταθερό πλαίσιο για την προστασία της εργασίας και του φυσικού περιβάλλοντος.

Συγχρόνως, παρακολουθούμε όλοι τα προβλήματα στην Ευρώπη, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τους κλυδωνισμούς στην Ευρωζώνη, την κρίση του ευρώ. Παρακολουθούμε όλοι με ανησυχία την αδυναμία των ηγετών των ευρωπαϊκών κρατών να πάρουν γενναίες, τολμηρές αποφάσεις που έχει ανάγκη η Ευρώπη, για να βγούμε από αυτό το αδιέξοδο που σήμερα υπάρχει και να δημιουργήσουμε καλύτερες συνθήκες για το αύριο.

Διαπιστώνουμε ακόμα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι πολλές φορές χανόμαστε στο παρελθόν και δεν ασχολούμαστε με το μέλλον. Πολλές φορές περισσότερο αναλώνουμε τις δυνάμεις μας, για να αποδίδουμε ευθύνες για το παρελθόν και όχι να βρούμε λύσεις για το αύριο που έχει ανάγκη ο τόπος μας. Μεμψιμοιρούμε, τελικά, για το σήμερα και δεν σχεδιάζουμε το μέλλον.

Τον Προϋπολογισμό, που συζητάμε αυτές τις ημέρες στη Βουλή, είναι φανερό ότι τον συντάξαμε μέσα σε αυτές τις συνθήκες, μέσα σε αυτό το διεθνές περιβάλλον. Οφείλαμε να έχουμε γνώση –και είχαμε καλή γνώση- για το πού βρίσκεται η χώρα μας, ότι δηλαδή η χώρα μας έχει το μεγαλύτερο έλλειμμα από όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ότι έχει ένα από τα μεγαλύτερα χρέη στον κόσμο. Πιο συγκεκριμένα, είναι τέταρτη στον πίνακα κατάταξης των χωρών με το μεγαλύτερο δημόσιο χρέος σε όλο τον κόσμο.

Συγχρόνως, ξέρουμε πολύ καλά ότι η χώρα μας έχει μια παραγωγική βάση, η οποία είναι αποδιαρθρωμένη, μία αδύναμη παραγωγική βάση.

Ξέρουμε πολύ καλά ότι καταναλώνουμε περισσότερα από ό,τι παράγουμε. Κάποια στιγμή, λοιπόν, θα έπρεπε να σοβαρευτούμε και να σχεδιάσουμε το μέλλον με σοβαρότητα. Και σ’ αυτόν τον Προϋπολογισμό, όπως και στον Προϋπολογισμό του 2010 που συζητούσαμε πριν από ένα χρόνο, βάλαμε ως κεντρικό μας στόχο να νοικοκυρέψουμε την οικονομία μας, να βγούμε από το αδιέξοδο, να μειώσουμε τελικά το έλλειμμα, να τακτοποιήσουμε τα δημοσιονομικά μας.

Γίνεται μεγάλη κριτική όλες αυτές τις ημέρες από συναδέλφους της Αντιπολίτευσης ότι δεν πετύχαμε τους στόχους, ότι ξεφύγαμε στα έσοδα, στις δαπάνες, ότι είχαμε αποκλείσεις σε αυτό που σχεδιάσαμε. Είναι αλήθεια. Είχαμε αποκλίσεις και μερικές φορές σοβαρές αποκλίσεις. Θα ήθελα, όμως, να πω δύο πράγματα.

Πρώτον, θεωρώ ότι είναι από τους ελάχιστους προϋπολογισμούς, αν όχι ο μοναδικός Προϋπολογισμός, όπου κεντράραμε σε ένα στόχο και τελικά τον πετύχαμε. Πετύχαμε να μειώσουμε το έλλειμμα όσο είχαμε σχεδιάσει, δηλαδή, κατά έξι μονάδες.

Και βεβαίως, αλλάξαμε πάρα πολλές φορές και πολλές φορές είμαστε ανακόλουθοι με αυτά που είπαμε. Είναι, όμως, προτιμότερο να αδιαφορούμε, παρά να κεντράρουμε στο στόχο μας; Δεν είναι προτιμότερο δηλαδή να κάνουμε αλλαγές και διορθωτικές κινήσεις, προκειμένου στο τέλος να πετύχουμε το στόχο μας, παρά να αδιαφορούμε; Ε, λοιπόν, αυτό κάναμε εμείς. Κάναμε διορθωτικές κινήσεις, κάναμε αλλαγές στη διάρκεια της πορείας και θεωρώ ότι πετύχαμε το βασικό μας στόχο.

Στο ίδιο κλίμα και με τον ίδιο στόχο συντάχθηκε -και συζητούμε τώρα- o Προϋπολογισμός για το 2011. Είναι ο ίδιος ακριβώς στόχος. Να μειώσουμε ακόμη περισσότερο το έλλειμμα, να μαζέψουμε και να νοικοκυρέψουμε τα δημοσιονομικά πράγματα της χώρας μας. Υπάρχει ένας στόχος, ένα πρόγραμμα, ένα σχέδιο, μέχρι το 2014 το έλλειμμα από 36 δισεκατομμύρια να το φτάσουμε στα 6 δισεκατομμύρια, για να μπορέσουμε τελικά να διαχειριστούμε το δημόσιο χρέος της χώρας, για να μπορέσουμε τελικά να μιλήσουμε για ανάπτυξη, πρόοδο, ευημερία, για ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά μας.

Στο χρόνο που έχω, θέλω να κάνω μερικές παρατηρήσεις. Πρώτη παρατήρηση. Κάνουμε πάρα πολύ καλά που προσπαθούμε και έχουμε στόχο το 2011 να μειώσουμε τις δαπάνες στο χώρο της υγείας, αλλά πρέπει να πούμε τις σπατάλες στο χώρο της υγείας. Δεν θα πρέπει με αυτή την προσπάθεια, με αυτή τη μείωση των δαπανών στο χώρο της υγείας, να μειώσουμε και την ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών υγείας. Και εδώ χρειάζεται μεγάλη προσοχή, γιατί κακή λειτουργία της διοίκησης, κακή λειτουργία των διοικήσεων που έχουμε στα νοσοκομεία, αβλεψίες και παραλείψεις, μπορούν να οδηγήσουν στο συμπέρασμα τους Έλληνες πολίτες και τους συμπολίτες μας σε κάθε νομό, ότι τελικά μειώνουμε τις παρεχόμενες υπηρεσίες, υποβαθμίζουμε τις υπηρεσίες που προσφέρει το ΕΣΥ.

Δεύτερη παρατήρηση, που έχει να κάνει με τις Δ.Ε.Κ.Ο. Καλά κάνουμε και καλά κάναμε προχθές και ψηφίσαμε στο πολυνομοσχέδιο την περικοπή των αποδοχών στον ευρύτερο δημόσιο τομέα στις Δ.Ε.Κ.Ο. Πρέπει, όμως, συγχρόνως να καταρτίσουμε ένα σοβαρό σχέδιο εξυγίανσης για κάθε Δ.Ε.Κ.Ο., για να είμαστε και αξιόπιστοι απέναντι στους Έλληνες πολίτες, γιατί δεν αρκεί μόνο η μείωση των μισθών για να πετύχουμε το στόχο μας.

Τρίτη παρατήρηση. Για να πετύχουμε όλη αυτή την τιτάνια πραγματικά προσπάθεια, πρέπει να αναδιοργανώσουμε, να ανασυγκροτήσουμε το κράτος. Με αυτό το κράτος που έχουμε, με αυτή τη διοίκηση που έχουμε, δεν είναι σίγουρο ότι θα πετύχουμε. Πρέπει, λοιπόν, να συνεχίσουμε και να εντείνουμε αυτές τις προσπάθειες που έγιναν τον προηγούμενο χρόνο. Θα πρέπει το κράτος να λειτουργήσει πραγματικά με σχέδιο. Θα πρέπει να κάνουμε γρήγορα τις μετατάξεις που απαιτούνται. Δεν μπορεί την ίδια στιγμή να λέμε ότι έχουμε ένα υπερδιογκωμένο κράτος, ότι έχουμε πολύ περισσότερους δημοσίους υπαλλήλους από όσους χρειάζεται –και είναι αλήθεια- και την ίδια στιγμή να υπάρχουν υπηρεσίες, οι οποίες δεν έχουν υπαλλήλους, δεν είναι στελεχωμένες. Αναφέρομαι παραδείγματος χάρη στην Κτηματική Υπηρεσία του Νομού μου της Λευκάδας όπου δεν έχει ανθρώπους να λειτουργήσει και για να οριοθετηθεί ένας αιγιαλός και μια παραλία χρειάζονται δυο χρόνια και δεν μπορούν να προστατεύσουν και τη δημόσια υπηρεσία. Πρέπει δηλαδή, τελικά το κράτος, τα Υπουργεία και οι Υπουργοί να λειτουργήσουν με ένα master plan. Πρέπει να υπάρχει προγραμματισμός δράσεων, στόχων, ενεργειών και απολογισμός και πρέπει να γίνονται και διορθωτικές κινήσεις στην πορεία, προκειμένου να πετύχουμε τους στόχους που θα βάλουμε. Πρέπει τελικά να δανειστούμε τη λειτουργία του ιδιωτικού τομέα και τα εργαλεία και τα μέσα που έχει ο ιδιωτικός τομέας στις διαδικασίες, στον προγραμματισμό και στη διαχείριση των προβλημάτων.

Το τελευταίο που θέλω να πω είναι ότι για να πετύχουμε, θα πρέπει πραγματικά να υπάρξει μια πανστρατιά. Πρέπει όλοι να έχουμε συμμετοχή σε αυτή την προσπάθεια. Χρειάζεται ένας συναγερμός κυριολεκτικά. Θα πρέπει το κράτος να λειτουργήσει καλύτερα. Η ελληνική δημόσια διοίκηση να λειτουργήσει καλύτερα. Οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης να λειτουργήσουν καλύτερα και να καταλάβουν την προσπάθεια που κάνει η χώρα και το πρόβλημα που έχει η χώρα. Θα πρέπει να λειτουργήσουν καλύτερα οι ελληνικές επιχειρήσεις, οι οποίες μέχρι σήμερα ξέρουμε πώς λειτούργησαν. Θα πρέπει και αυτές να αναλάβουν τις ευθύνες τους, να οργανωθούν περισσότερο, να βάλουν στόχους, να έχουν σχέδιο, να προσβλέπουν στο αύριο και στο μέλλον και όχι μόνο στο σήμερα. Πρέπει να καταλάβουν ότι λειτουργούν σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον και δεν ζουν μόνο από το κράτος.

Θα πρέπει και ο πνευματικός κόσμος της χώρας να κάνει και αυτός το καθήκον του. Οι ακαδημαϊκοί μας, οι πανεπιστημιακοί μας, όλη η ακαδημαϊκή κοινότητα, πρέπει να βγουν μπροστά, να προσπαθήσουν να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους να εμπνεύσουν τελικά τους Έλληνες πολίτες. Αν όλα αυτά τα κάνουμε, εγώ είμαι αισιόδοξος ότι στο τέλος θα πετύχουμε. Θα βγούμε από το αδιέξοδο, θα κερδίσουμε τη μάχη.

Με αυτές τις σκέψεις καταθέτω τη στήριξή μου, την υπερψήφισή μου στον Προϋπολογισμό για το 2011.

Σας ευχαριστώ πολύ.

(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Ευχαριστούμε τον κ. Μαργέλη.