Θα δείξει τέλος πάντων κανείς ευθιξία εκεί κάτω στο Δημαρχιακό Μέγαρο;

Σήμερα θα “ρθει το νερό… αύριο το νερό… και ακόμη δεν το είδαμε ως ώρας, μέχρι τώρα που γράφω, ξημερώματα Τετάρτης! Για τρίτη συνεχόμενη μέρα, και πάει λέγοντας. Την κολοκυθιά παίζουμε μάλλον. Δεν ξέρω… Αναρωτιέμαι όμως αν θα δείξει κανείς την απαιτούμενη ευθιξία εκεί κάτω, στο Δημαρχιακό Μέγαρο της πόλης μας, να υποβάλλει την παραίτησή του και να πάει στο σπιτάκι του. Σε άλλες χώρες -ευρωπαϊκές- αυτό θα ήταν το αυτονόητο, εδώ μάλλον είναι ακόμη το ζητούμενο.

Τώρα θα μου πει κανείς και τι θα καταλάβεις; Θα διορθωθούν τα πράγματα; Όχι, δεν πιστεύω ότι αυτό μπορεί να γίνει από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά θα αισθανθώ κατά κάποιο τρόπο ηθική ικανοποίηση για την ταλαιπωρία που αναγκάζομαι να υποστώ ως δημότης αυτού του Δήμου, μην πω τι…!

Μια βλάβη είναι τέλος πάντων αυτή, έστω κι αν πρόκειται για τον κεντρικό αγωγό όπως λέγεται -το ράδιο αρβύλα πάντως οργιάζει- δεν είναι δα και η εκτροπή του Αχελώου. Δεδομένης δε της παλαιότητας ή της κακοτεχνίας αν θέλετε του υφισταμένου δικτύου ύδρευσης οι ιθύνοντες του Δήμου μας θα έπρεπε να είναι προετοιμασμένοι για κάθε ενδεχόμενο. Δυστυχώς όμως. Βρέθηκαν απροετοίμαστοι, επέδειξαν τουλάχιστον αμέλεια, ανικανότητα πρόβλεψης και αντιμετώπισης τέτοιων καταστάσεων.

Και καλά τώρα ας πούμε ότι σήμερα ταλαιπωρούνται οι ντόπιοι. Αναρωτιέμαι όμως τι θα γινόταν αν συνέβαινε ή τι θα γίνει αν συμβεί μελλοντικά ένα ανάλογο περιστατικό τους θερινούς μήνες με τους δεκάδες χιλιάδες τουρίστες. Και να σκεφτεί κανείς ότι από εκεί ζει σήμερα το νησί. Από την τουριστική μονοκαλλιέργεια, ως συνέπεια της συνειδητής απαξίωσης του πρωτογενούς τομέα παραγωγής – που έσωσε άλλοτε σε καιρούς δύσκολους γενιές ολόκληρες Λευκαδιτών από την πείνα.

Ας είναι. Κάποια άλλα ερωτήματα τώρα που άπτονται και αυτά του Δήμου. Τα παραθέτω, ευελπιστώντας ότι θα λάβω και κάποια απάντηση και μαζί με εμένα και αρκετοί άλλοι συχωριανοί μου που τα θέτουν… με μισόλογα.

Μόλις ξύπνησα λοιπόν σήμερα το πρωί και είδα ότι δεν υπάρχει νερό -δε φρόντισα κι εγώ ο μην το πω να γεμίσω τη δεξαμενή αλλά την έχω και κάθεται ή μάλλον κάθομαι τα καλοκαίρια εγώ πάνω σε δαύτη- μάζεψα κάνα δυο μπετόνια που βρίσκονταν στην αποθήκη από άλλες παλιές εποχές ανυδρίας και έτρεξα στην πρώτη δημόσια βρύση. Άντε λέω να μην ανέβω στο χωριό -τα Κολυβάτα-, βιαζόμουν κιόλας να πάω προς ανάγκη μου, πετάξου μέχρι την κοντινότερη δημόσια βρύση. Αυτή ήταν «στου Παύλου». Βρίσκεται στο δρόμο προς το μοναστήρι των Αγίων Πατέρων, πάνω από τη Νικιάνα. Δεν είχε συνωστισμό, όπως άλλοτε, ένας αλλοδαπός μάλλον, δεν τον γνώριζα, είχε πάει κι αυτός για νερό. Να σημειώσω ότι από τη βρύση αυτή, που φημίζονταν για το νερό της, έπινε παλιότερα η μισή Νικιάνα.

Το πρώτο που παρατήρησα, φτάνοντας εκεί, ήταν μια επιγραφή με κόκκινο χρώμα ότι το «νερό είναι ακατάλληλο προς πόση». Τώρα, κάτι είχα ακούσει πέρυσι το καλοκαίρι, που παρουσιάστηκε το πρόβλημα, ότι το νερό μύριζε και κάτι τέτοια, δεν έδωσα και πολύ σημασία, ακαθάριστη είναι λέω, λιγοστό το νερό, φυσιολογικό είναι. Τότε είχε πάει και ο πάρεδρος του χωριού μας και είχε γράψει την απαγορευτική πινακίδα μέχρι να βγει και η επίσημη ανάλυση του νερού.

Να σημειώσω ότι η βρύση βρίσκεται έξω από το χωριό, δεν υπάρχουν εκεί χώροι συγκέντρωσης λυμάτων, ούτε γίνεται κάποια αξιόλογη γεωργική καλλιέργεια, φυτοφάρμακα κ.λπ. που θα μπορούσαν να μολύνουν τον υδροφόρο ορίζοντα. Το ερώτημά μου τώρα είναι: γιατί δεν κοινοποιήθηκε η μικροβιολογική και χημική ανάλυση σχετικά με την ακαταλληλότητα του νερού στο δημοτικό μας διαμέρισμα προς ενημέρωση των δημοτών. Ρώτησα χθες τον πάρεδρο και μου είπε μόνο «μην πιεις από εκεί είναι ακατάλληλο», χωρίς να είναι σε θέση να μου πει που έγκειται η ακαταλληλότητα και σε σχέση με όσα γράφω πιο πάνω. Το λέω αυτό γιατί πολλά ακούγονται από συχωριανούς μου ως προς την ακαταλληλότητα του νερού, αφήνοντας να εννοηθούν πολλά… Θα επανέλθω όμως, αναμένοντας ως τότε τα ακριβή αποτελέσματα της χημικής ιδιαίτερα ανάλυσης.

Στο δεύτερο τώρα ερώτημα που νομίζω ότι άπτεται κι αυτό του Δήμου: Είναι σε γνώση του Δήμου ότι από τη βρύση αυτή διοχετεύεται νερό μέσω ενός πλαστικού σωλήνα που καταλήγει άγνωστο που, πάντως όχι στο δημοτικό δίκτυο ύδρευσης; – πάλι κατά τα λεγόμενα του παρέδρου. Και φυσικά τώρα το χειμώνα έτσι κι αλλιώς περισσεύει, χαμένο θα πήγαινε, αλλά το καλοκαίρι που η στάθμη του νερού πέφτει η πρόσβαση του καθενός στο νερό της βρύσης καθίσταται έτσι απαγορευτική.

Χάσαμε, όπως όλα δείχνουν, τη μια βρύση στην τοποθεσία «Κεραμιδάκι» [ Δες 1, 2, 3, 4 ] που είναι πλέον προσβάσιμη μόνο από τη θάλασσα, να μη χάσουμε κι αυτή «στου Παύλου» με ετσιθελικές ενέργειες «ιδιωτικοποίησής» της…