Χλωρίδα Λιμνοθάλασσας Λευκάδας: 7. Αγαύη η Αμερικανική (Αθάνατος) – Agave americana

Ένας από τους σημαντικότερους υδροβιότοπους στο νησί μας, την Λευκάδα, με εξαιρετικά πλούσια βιοποικιλότητα χλωρίδας και πανίδας είναι η λιμνοθάλασσα.

Εκτός από τα πολλά είδη της ορνιθοπανίδας που κατά καιρούς όλοι θαυμάζουμε, φιλοξενεί μια ιδιαίτερα πλούσια χλωρίδα. Ένας μεγάλος αριθμός φυτών ζει και αναπτύσσεται σε απόσταση 0-100 μέτρα από τις παρυφές του μικρού ιβαριού. Συνεχίζουμε με την παρουσίαση αυτού του πλούτου, όπως έχει καταγραφεί μέσα από τον φακό του γεωπόνου κ. Μπάμπη Λάζαρη.

7. Αγαύη η Αμερικανική (Αθάνατος). Agave americana Οικογένεια Agavaceae

Είναι φυτό μονοκαρπικό, δηλαδή ανθίζει και καρπίζει μια φορά στην ζωή του και μετά πεθαίνει. Είναι μακρόβιο, ζει από 20 μέχρι 100 χρόνια κι αν παρεμποδιστεί η άνθισή του μπορεί να ζήσει πολύ περισσότερο.

Θεωρείται συγγενές φυτό της γιούκα, των κρίνων και έχει μακρινή συγγένεια με την αλόη. Δεν έχει όμως καμία συγγένεια με τους κάκτους.

Ισπανοί και πορτογάλοι εξερευνητές την έφεραν στην Ευρώπη τον 16ο αιώνα από το Μεξικό. Δημοφιλές όμως έγινε τον 19ο αιώνα όταν έφεραν πολλές και διάφορες ποικιλίες του φυτού ως καλλωπιστικά. Σήμερα πλέον θεωρείται χαρακτηριστικό φυτό του μεσογειακού τοπίου.

Η Αγαύη δεν έχει κορμό. Σχηματίζει μία τεράστια ροζέτα από φύλλα που μπορεί να έχει μήκος αρκετών μέτρων. Τα φύλλα του τα κρατά όλο το χρόνο. Είναι σαρκώδη, λιπώδη και φτάνουν σε μήκος έως 2 μέτρα και το πλάτος τους κυμαίνεται από 15 έως 25 εκατοστά. Είναι γραμμοειδή έως λογχοειδή με άκρες αγκαθωτές και οδοντωτές που καταλήγουν σε μαύρο, χοντρό και εύρωστο αγκάθι.

Ανθίζει και καρποφορεί μόνο μια φορά στη ζωή του και στη συνέχεια ξηραίνεται αφήνοντας πίσω του αρκετούς απογόνους.

Τα άνθη του είναι ερμαφρόδιτα (έχουν αρσενικά και θηλυκά όργανα), και επικονιάζονται από λεπιδόπτερα (πεταλούδες) και μέλισσες.

Το νέκταρ του φυτού διατίθεται στο εμπόριο ως φυσική μορφή ζάχαρης με χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη που οφείλεται στην υψηλή περιεκτικότητα σε φρουκτόζη.

Στο Μεξικό εδώ και εκατοντάδες χρόνια χρησιμοποιούσαν τον Αθάνατο για πάρα πολλούς λόγους. Από τις ίνες του φυτού, έφτιαχναν σχοινιά και χοντρά υφάσματα. Με τα αγκάθια των φύλων έφτιαχναν βελόνες και καρφίτσες και από τους μίσχους των λουλουδιών έφτιαχναν μία αδιάβροχη σκεπή για τις καλύβες και λουρίδες για το ακόνισμα ξυραφιών.

Οι άνδρες έπλεκαν τις ίνες (όπως τις έλεγαν) και έφτιαχναν σχοινιά ως εξής. Έκοβαν τα φρέσκα φύλλα, τα κοπάνιζαν για να φύγει η σάρκα και έπαιρναν τις κλωστές τις οποίες ξέραιναν καλά. Στη συνέχεια τις έβρεχαν με νερό και τις έπλεκαν για να κάνουν τα σχοινιά.

Τέλος από τη ζύμωση του χυμού παρασκευάζεται στο Μεξικό το αλκοολούχο ποτό τεκίλα.

Δείτε εδώ όλες τις αναρτήσεις για την χλωρίδα της Λιμνοθάλασσας της Λευκάδας.