Οι τελευταίοι Σύρτες με πεζόβολο; (Του Μπάμπη Λάζαρη)
Πριν μερικές μέρες στην ακρογιαλιά της Γύρας……
Τους είδα από μακριά και σκέφτηκα: νάναι ο τελευταίος Σύρτης;
Τους πλησίασα, δεν ήταν κουρασμένοι, απογοητευμένοι ήταν…
Μόλις και μετά βίας βρήκαν από το ιβάρι ένα στράδι και μια μπάφα και τα κράτησαν ζωντανά.
Ο Σύρτης έσερνε με ένα καλάμι δεμένα από τα χείλια με χοντρό σπάγκο μία μπάφα και ένα στράδι (αρσενικό και θηλυκό κέφαλο) περιμένοντας να προσελκύσουν και ν’ ακολουθήσουν άλλα ψάρια το ζευγάρι, ενώ δίπλα του Πεζοβολιστής ο Βασίλης Φέτσης έτοιμος να ρίξει το πεζόβολό του.
«Δεν υπάρχει τίποτα εφέτος, κάθε χρόνος και χειρότερα. Και ξέρεις ποιος φταίει;»
«Φταίμε εμείς όλοι που δεν σεβόμαστε τη θάλασσα!» μας είπε με στενοχώρια …….
Μεγάλη κουβέντα από το στόμα ενός παλιού ψαρά από τη οικογένεια των Φετσαίων που έζησαν δίπλα στη θάλασσα και έχουν παράδοση στο ψάρεμα.
Και θυμήθηκα εκείνες τις καλές εποχές που τα ψάρια, μουρμούροι, μπάφες, στράδια, τσιπούρες, σπάροι και πολλά άλλα είδη αφθονούσαν παντού στις θάλασσες μας!
Θυμήθηκα τον μπάρμπα Ζώη τον Μάγκα, τον Τσουκαλαδιώτη με το πεζόβολό του να περπατά χιλιόμετρα ξυπόλητος πάνω στην καυτή άμμο, με τα μπιενάρια του παντελονιού σηκωμένα μέχρι το γόνατο, μ’ ένα ψάθινο καπέλο για τον ήλιο και το μάτι άγρυπνο να περιμένει να δει το ψάρι ή τα ψάρια που θ’ ακολουθήσουν τα συρτάρια.
Και μόλις έμαθα ότι κάπου εκεί στην αμμουδιά φάνηκε και ο μπάρμπα Ζώης με το πεζόβολό του.
Και σκέφτομαι: Ένας άνθρωπος που βίωσε τόσα χρόνια αυτό τον τρόπο ψαρέματος κι’ έχει πιάσει τόννους ψάρια θ’ αντέξει να βλέπει αυτή την ερημιά και την εξαφάνιση των ψαριών ή θα τα παρατήσει απογοητευμένος;
Δυστυχώς φοβάμαι πως εκείνη η εποχή έσβησε, χάθηκε χωρίς ελπίδα επιστροφής………..
Μπάμπης Λάζαρης, Σεπτέμβρης 2019
