Συνεχίστηκε και σήμερα η «σκούπα» απομάκρυνσης εμποδίων από κοινόχρηστους χώρους
Συνεχίστηκε και σήμερα από τις υπηρεσίες του Δήμου Λευκάδας η επιχείριση «σκούπα», που ξεκίνησε χθες, για την απομάκρυνση εμποδίων και κάθε είδους αντικειμένου (ζαρντινιέρες, γλάστρες, πινακίδες κλπ.) χωρίς αδειοδότηση από τους κοινόχρηστους χώρους.
Κι όσο για τα «περί καλαίσθητων γλαστρών που στόλιζαν τα κακοτράχαλα πεζοδρόμια και θα μπορούσαν επιλεκτικά να μείνουν», όπως σχολιάζει αναγνώστης μας στο fb, είμαστε της άποψης ότι θα πρέπει επίσης να απομακρυνθούν! Ας τις βάλει όποιος θέλει στον κήπο του ή το μπαλκόνι του ή στον όποιο ιδιωτικό χώρο του ανήκει. Κι εκεί μπορούν να δώσουν χρώμα και ομορφιά, όπως συχνά βλέπουμε να γίνεται σε κάποιες γειτονιές της πόλης μας.
Πάντως αυτές που μαζεύτηκαν σήμερα ήταν υπερ-γλάστρες, όπως φαίνεται και στις πιο πάνω φωτογραφίες. Η καθεμιά στο μέγεθος ενός μικρού αυτοκινήτου … και οι λόγοι ευνόητοι. Με τέσσερις πέντε τέτοιες γλάστρες γέμισε το φορτηγάκι με την αρπάγη!
Επίσης, μένουν πολλά ακόμη να γίνουν και ως προς αυτό θα πρέπει να συνδράμει και η Δημοτική Αστυνομία, γιατί η Τροχαία, μάλλον, περί άλλων τυρβάζει… Χαρακτηριστική η πιο πάνω φωτογραφία, που ούτε γάτα δεν χωράει να περάσει από το υποτιθέμενο πεζοδρόμιο, πόσω μάλλον πεζός ή κάποιος με παιδικό καροτσάκι…
Η ίδια η Ελληνική κοινωνία ζητάει να αποσυνδέεται απ το κράτος , να μην νοιώθει η ίδια ώς κράτος.
Είχαμε το διχαστικό 1946 πιυ επανδρομολόγξσε αο ότι φαίνεται τον προπολεμικό διχασμό και την ώς περιορισμένη αλλά υπαρκτή ( με ευθύνη και κράτους και κοινωνίας) εχθρότητα.
Και δυστυχώς αυτή διχαστική εχθρότητα αναπαρήχθει ενισχυμένη μάλλον το 1946 και μετά με ευθύνη και των πολιτικών (( αριστερά- δεξιά ) που οδήγησε στον διχασμό αυτή την φορά δια του αποκλεισμού πολιτών απ το κράτος για πολλά χρόνια και κύρια φανερά ώς το 1974.
Μετά το 1974 περίμενε κανείς οτι η δημοκρατία ( γιατί είχαμε και έχωμε τέτοια) θα συνέβαλε στην μεγαλύτερη αποδοχή της έννοιας του κράτους απ τους πολίτες, και την συνεκτικότερη κοινωνική με κανόνες αποδοχής (κανόνες κοινής αποδοχής είναι το κράτος τελικά) λειτουργικά.
Τελικά δεν έγινε έτσι. Η κάθε ιδιωτικότητα νομιμοποθήθηκε απ το κράτος ώς εξουσία διαχείρησης των κανόνων, και ο κάθε πολίτης έκανε κράτος τον εαυο του ( υιοθέτησε δικούς του κανόνες).
Τα εμπόδια σε κοινόχρηστους χώρους, τα μοτοσακά πάνω στα πεζοδομια, τα καταπατημένα και κλειστά απ τα καταστήματα πεζοδρομια ( εδώ ο Δήμος προτιμάει την είσπραξη απ την τάξη κανόνων) , το παρκάρισμα παντού, οι θέσεις στάθμευσης στον δρόμο από κορίνες κάθε καταστήματος, κλπ δεν ιναι τίποτα άλλο παρά η σκληρή αντιπαράθεση κράτους ( κανόνων για όλους) και πολιτών ( οι κανόνες καθενός).
Η ιδιωτικότητα στην Ελλάδα αναγνωρίζεται και απ το κράτος και απ τιυς πολίτες ότι προηγείται κάθε δημόσιας ( για όλους αναφοράς). Και η δημόσια αναφορά στην Ελλάδα ταυτόχρονα γίνεται υπστερεί στην συνείδηση των πολιτών έναντι της ιδιωτικής αναγνωρισιοτητας.
Το κρυφτούλι εισοδήματος -φορολόγησης μεταξύ πολιτών και κράτους είναι το μόνιμο διαρκές συμβολιστικό ανάγνωσμα της γενικευμένης καχυποιας και αντιπαλότητας πολιτών και κράτους.
Ούτε ο πολίτης λιστεύει ότι θαψφορολογηθεί ικαια απ το κράτος ούτε το κράτος δεν πιστεύειοτι δείχνει όλα τα εισοδηματά του ο πολίτης.
Κοινή βάση μετρήσιμης αναφοράς για την αυτουιοθέτηση κανόνων ώς αυταπόδεικτων ( αυτό ιναι η κοινότητα κανόνων) δεν μπορεί να βρεθεί. Και ούτε θα βρεθεί. Τελικά το φαινόμενοοτι όλοι να αυτοκοροιδευονται ( αφού το κράτος συνίσταται από το σύνολο των πολιτών) είναι η κανονικότητα.
Η αποδοχή του μη προφανούς και η απόρριψη του προφανούς έχει, ιδεολογικοποιούμενη χρονια , πάρει αισθητικές διαστάσεις και μορφή. Αυτή την μορφή που προσπαθεί να ευπρεπίσει ο δήμος με το μάζεμα τον εμποδίων ( ξδιωτικά πανέρια κλπ)στους δημόσιους χώρους.
Και αν αυτά απομακρύνονται εύκολα, το κυκλοφορούν μηχανάκι που θα ανέβει στο πεζοδρόμιο για να περάσει , ή θα παρκάρει λίγο χρόνο στο πεζοδρίμιο για να κάμει την δουλειά του ο μηχανόβιος πώς θα εντοπισθεί??
Μήπως τελικά ο κάθε πολίτης στην Ελλάδα θέλει να ακολουθείται από ένα όργανο έντιμο της κρατικής τάξης.Μά τότε δεν θα έχουμε δημοκρατία ούτε θα επαρκεί ο πληθυσμός της χώρας ούτε ο κρατικός προυπολογισμός.