Στο ίδιο έργο θεατές (Προσπαθήστε να δείτε το νησί από ψηλά, δεν μοιάζει με ζωγραφιά)
Οι νέες Δημοτικές Αρχές της Λευκάδας αποφάσισαν την ανάπλαση της εισόδου του νησιού μας. Αυτό ξεκίνησε από το 2004 και το συνεχίζουν. 2.500.000€! Αυτά τα έργα κρίνουν ότι έχουν προτεραιότητα. Φαραωνικά έργα, όπως έκαναν οι Φαραώ. Τόσο πίσω;
Σκάψτε ξανά και ξανά την είσοδο της πόλης. Βάλτε και καθρέφτες παντού και φωτογραφίες σας και τα ονόματά σας. Αλλά η πραγματικότητα είναι άλλη. Ο κόσμος έχει προβλήματα, το νησί έχει προβλήματα, χρειάζεται υποδομές, χρειάζεται αποχέτευση, σχέδια πόλεων, νερό, διαχείριση απορριμάτων, δρόμους, πάρκινγκ. Τι δεν καταλαβαίνετε; Ο κόσμος χρειάζεται το νησί δικό του κι όχι ξεπουλημένο σε διάφορες εταιρείες. Φτιάξτε και υπόγεια σύνδεση του νησιού με ιδιώτες και ΣΔΙΤ και χαράτσια. Ξεπουλήστε παραλίες και δημόσια περιουσία. Ξεπουλήστε τον ανατολικό άξονα. Ξεπουλήστε τα όλα!! Ζήτω η ανάπτυξη!
Προσπαθήστε όμως να δείτε το νησί από ψηλά. Δεν μοιάζει καθόλου με ζωγραφιά. Στα πιο απίθανα μέρη σηκώνουν οικοδομές άναρχα, χωρίς δίκτυα ύδρευσης, με χιλιόμετρα λάστιχα στον αέρα. Κακόγουστα νεόπλουτα κτήρια, σκίζουν την καρδιά της Λευκάδας παραβιάζοντας κάθε αισθητική. Την ίδια στιγμή που πανέμορφοι οικισμοί μαραζώνουν. Κάντε κάτι! Βάλτε φρένο στην ασυδοσία, την καταστροφή. Δεν υπάρχει μέτρο στον πλούτο και το κέρδος. Ας κάνουμε κάτι. Μπορούμε. Μπορούμε να παραδώσουμε το νησί μας στα παιδιά μας όμορφο, χωρίς πληγές, με πιο σύγχρονες υποδομές, με πιο ήπιες μορφές ανάπτυξης, ικανό να αντέξει στον χρόνο.
Από εσάς βέβαια δεν περιμένουμε πολλά. Αυτά δεν είναι στην ατζέντα σας. Ο κόσμος όμως μπορεί. Μπορεί και πρέπει να σκεφτεί πολύ και να αντιδράσει οργανωμένα!
Γιατί θέλει τη ζωή δική του!
Τη δουλειά δική του!
Τις διακοπές, πρώτα και κύρια, δικές του!
Τη ζωή ολάκερη δική του!
Θωμάς Καββαδάς
26/6/2020
Α ρε φίλε άπιστε Thomas!
Πόσο δίκιο κι άδικο έχεις μαζί!
Ο κόσμος πραγματικά μπορεί αλλά δε…. θέλει! Σ” ένα στημένο παιχνίδι δεκαετιών απ” αυτούς που κινούν τα νήματα αλλοτριώθηκαν συνειδήσεις και παγιώθηκαν καταστάσεις.. Το προσωπικό βόλεμα στο δοβλέτι με σκοπό την άκοπη επιβίωση και το μονοδιάστατο κέρδος έγιναν pantiera rosa που ξεχειλώνει ως λάστιχο για να χωρέσει από κάτω τα «πάντα όλα». Όποιος καταφέρει να δώσει λύσει- διέξοδο αυτό το κοινωνικό γρίφο , δηλαδή πότε σε συνθήκες κάποιας «ομαλότητας», το γενικό καλό
με την στενή έννοια (δηλαδή στα πλαίσια μιας περιορισμένης ομάδας ανθρώπων), θα υπερβεί το αδηφάγο προσωπικό όφελος δηλαδή «το όλα περί πάρτης», θα είναι ο νέος… κοινωνικός μεσσίας! Κι επειδή μεσσίες δεν εμφανίζονται «μέρα μεσημέρι» κάτω απ τις άδειες ομπρέλες και τις άδειες ξαπλώστρες θα κάνε υπομονή ακόμα ως τη «δεύτερη παρουσία» , την πολιτική εννοώ! Τώρα έχουμε κοροναϊό και τρέμει ο ..ωλος μας να βγεί η ψυχή μας και με τα λαμόγια που μανιπουλάρουν την κοινωνική έκρηξη με καθημερινά ψέματα…
Κατά το Νοέμβρη που θα έχει καεί το αποθηκευμένο λίπος (άντε για κάποιους αργότερα), τα τούβλα των maximalist επαύλεων δεν τρώγονται ούτε πληρώνουν σωρευμένες υποχρεώσεις! Θα κλάψουν μάνες! Και δεν έχουμε και δίκρανα στις αποθήκες, να πάρει η ευχή να πάρει! …
Χαμόγελο;!
ΛΕΥΚΑΔΑ ΤΕΛΟΣ !
Κάποιοι τά έλεγαν αυτά εδώ καί χρόνια …Αλλά δέν άκουγε κανείς.