Προς το αρχείο οδεύει η υπόθεση της χυδαίας φράσης στο δημοτικό συμβούλιο της 13ης Απρίλη 2020

Προς το αρχείο φαίνεται να οδεύει τελικά, ένα χρόνο περίπου αργότερα, η υπόθεση της χυδαίας και πρωτάκουστης (δημόσια) για τα πολιτικά ήθη του τόπου μας φράση που ακούστηκε στη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου της 13ης Απρίλη 2020, που απασχόλησε για ένα σχετικά μεγάλο διάστημα την τοπική επικαιρότητα.

Όπως ενημέρωσε στη χθεσινή συνεδρίαση το δημοτικό συμβούλιο Λευκάδας ο πρόεδρός του κ. Στ. Ρόκκος, σύμφωνα με την απάντηση της Διεύθυνσης Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος της Ελληνικής Αστυνομίας όπου είχε σταλεί το οπτικοακουστικό υλικό, που του κοινοποιήθηκε στα μέσα Φλεβάρη, αλλά ξεχάστηκε κατ΄ αρχάς, όπως είπε, εξαιτίας της ένταξης της Λευκάδας στο «βαθύ κόκκινο» λόγω αυξημένων κρουσμάτων κορονοϊού:

1. Από την επισκόπηση του ψηφιακού υλικού δεν προκύπτουν ψηφιακά στοιχεία όπως ηλεκτρονική διεύθυνση της τηλεδιάσκεψης και ηλεκτρονική διεύθυνση – όνομα του αγνώστου ατόμου το οποίο συνδέθηκε στην εν λόγω τηλεδιάσκεψη και προέβη στην επίμαχη πράξη.

2. Ακόμα και σε περίπτωση που τα στοιχεία αυτά ήταν διαθέσιμα θα ήταν μη αξιοποιήσιμα στο πλαίσιο της πειθαρχικής διαδικασίας καθώς για να γνωστοποιηθούν τα απαραίτητα και αναγκαία στοιχεία από τον αρμόδιο πάροχο υπηρεσιών διαδικτύου απαραίτητη προϋπόθεση είναι κατ΄ εφαρμογή των υπ΄ αριθ. 9/2009, 12/2009, και 09/2011 γνωμοδοτήσεων της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου η διεξαγωγή προκαταρκτικής εξέτασης ή προανάκρισης κατόπιν έγκλισης κατά κανόνα του παθόντα.

Με τον δημοτικό σύμβουλο κ. Ν. Γαζή να κάνει την παρατήρηση: «αν το κατάλαβαμε καλά μπορούμε από δω και πέρα να λέμε ό,τι θέλουμε…» και από την πλευρά μας να κάνουμε την παρατήρηση, χωρίς να λαμβάνουμε κατ΄ αρχάς υπόψη τα όποια νομικά κωλύματα, ότι είναι πράγματι απορίας άξιο με τα μέσα που έχει σήμερα στα χέρια της η τεχνολογία να μην μπορεί να αναγνωρίσει αν μια φωνή σε ένα ηχητικό απόσπασμα προέρχεται από έναν συγκεκριμένο άνθρωπο.

Ο δικαστικός πραγματογνώμονας κ. Λάμπρος Γκλαβόπουλο (από την εταιρεία «Γκλαβόπουλος και ΣΙΑ EE»), σημειώνει, μεταφράζοντας τα εξής από την «Αναγνώριση Φωνητικού Αποτυπώματος» του Υπουργείου Δικαιοσύνης των ΗΠΑ (Steve Cain et al, 1988):

«Η θεμελιώδης θεωρία για την ταυτοποίηση της φωνής βασίζεται στην προϋπόθεση ότι κάθε φωνή είναι ξεχωριστά χαρακτηριστική για να διαφοροποιηθεί από άλλες μέσω της φωνητικής αναγνώρισης. Γενικά, υπάρχουν δύο παράγοντες που επηρεάζουν τον προσδιορισμό της φωνητικής μοναδικότητας: τα μεγέθη των φωνητικών κοιλοτήτων, όπως ο λαιμός, οι ρινικές και στοματικές κοιλότητες και το σχήμα, το μήκος και η ένταση των φωνητικών χορδών του ατόμου που βρίσκονται στον λάρυγγα… Η πιθανότητα δύο άτομα να είχαν όλες τις φωνητικές κοιλότητες του ιδίου μεγέθους και διαμόρφωσης και να είναι συζευγμένοι με τον ίδιο τρόπο είναι «ισχνή»… Για να διευκολυνθούν οι οπτικές συγκρίσεις των φωνών, χρησιμοποιείται ένας φασματογράφος ήχου για την ανάλυση της σύνθετης μορφής της κυματομορφής σε μία εικονογραφική απεικόνιση, το οποίο ονομάζεται φασματογράφημα».

«Ο δεύτερος παράγοντας για τον προσδιορισμό της φωνητικής μοναδικότητας έγκειται στον τρόπο με τον οποίο οι αρθρωτές ή οι μύες του λόγου χειρίζονται κατά τη διάρκεια της ομιλίας. Οι αρθρώσεις περιλαμβάνουν τα χείλη, τα δόντια, τη γλώσσα, τους μαλακούς ουρανίσκους και τους μυς των γνάθων, των οποίων η ελεγχόμενη αλληλεπίδραση παράγει ευδιάκριτη ομιλία. Ο ευκρινής λόγος αναπτύσσεται με την συσσωρευτική διαδικασία μάθησης μέσω της μίμησης άλλων ομιλητών που επικοινωνούν. Η πιθανότητα δύο άτομα να μπορέσουν να αναπτύξουν ταυτόσημα μοντέλα χρήσης των αρθρωτών τους είναι εξαιρετικά «ισχνή»».