Μια δεντρογαλιά στον Κάλαμο …… και μια κραυγή!
Γράφει ο Αιθεροβάμων…
Μια δεντρογαλιά στον Κάλαμο …… και μια κραυγή!
Ξεκινήσαμε με καΐκι από το Μύτικα Αιτωλοακαρνανίας και σε λιγότερο από μια ώρα φτάσαμε στον Κάλαμο.
Στη διαδρομή η θάλασσα σε μαγνητίζει με τις αμέτρητες αποχρώσεις που αλλάζει.
Τα πεύκα φτάνουν μέχρι την αμμουδιά.
Μικρές σπηλιές καταφύγια της μεσογειακής φώκιας σ’ όλη τη διαδρομή.
Αράζουμε σ’ ένα μικρό ήσυχο λιμανάκι.
Δεν στεκόμαστε στη παραλία. Οδοιπορούμε για Πόρτο Λεόνε στην άλλη άκρη του νησιού.
Η φύση γράφει ποιήματα αυτή τη περίοδο.
Ακόμη και οι ζωγράφοι ντρέπονται να την αντιγράψουν.
Υποκλινόμαστε στα αιώνια μνημεία της φύσης, που αντιστέκονται ακόμη στο χρόνο και τη φθορά.
Οι ελιές με τις ρυτίδες των γονιών μας που λέει ο Ποιητής!
Δεν καταλαβαίνεις πότε περνάει η ώρα.
Μια εκκλησούλα στην άκρη της θάλασσας, πνιγμένη στο πράσινο.
Καθόμαστε στο προαύλιο να ξεκουραστούμε και τότε τη βλέπω.
Είναι πάνω από 1,5 μέτρο.
Έχει αγκαλιάσει τη γέρικη ελιά.
Φοβάμαι, αλλά πλησιάζω για να τη φωτογραφήσω.
Αυτή αμέριμνη, αν και ταράζω την ησυχία της, λιάζεται στον ήλιο.
Κάποια στιγμή με αντιλαμβάνεται. Δε θέλει παρέες.
Ήσυχα ήσυχα μπαίνει στη κουφάλα, στο σπίτι της.
Μια δεντρογαλιά στον Κάλαμο, στο Πόρτο Λεόνε!
Πάμε να φύγουμε, να την αφήσουμε στην ησυχία της.
Ο δρόμος για την Επισκοπή μέσα στα πανύψηλα πεύκα είναι παραδεισένιος.
Μια γαλήνια ηρεμία απλώνεται παντού και μόνο κελαϊδίσματα πουλιών τη διακόπτουν.
Φτάνοντας στ’ ακροθαλάσσι ξαφνικά ακούω μια σπαρακτική κραυγή, κάτι σα μοιρολόι!
ΚΑΦΤΑΙΜΕ, ΚΑΦΤΑΙΜΕΕ, ΚΑΦΤΑΙΜΕΕΕΕΕ! Είμαι ένα άχρηστο σάψαλο, ένα σκέλεθρο!
Χωρίς κουπιά, ξαρμάτωτη, με βγαλμένη τη μηχανή, λεηλατημένη, παρατημένη στους πέντε ανέμους.
Την πλησιάζω και χαϊδεύω τη πλώρη της.
Το παράπονο της συνεχίζεται αδιάκοπα και σου σπαράζει τη καρδιά.
Δεν κρατάω αναπτήρα.
Κανείς δεν βρίσκεται να της χαρίσει ευθανασία!
Απομακρύνομαι, δε θέλω να τη βλέπω σε τέτοιο χάλι.
Φεύγω με μια ανείπωτη πίκρα…
Η δεντρογαλιά όμως ξανάρχεται στη σκέψη μου.
Αυτή τώρα θα’ χει ηρεμήσει από την παρουσία των ξένων που εισέβαλλαν στο χώρο της.
Γυρίζοντας βρίσκω στοιχεία της στο διαδίκτυο.
…………………………………………………………
Δεντρογαλιά: Συνηθισμένη ονομασία ανιοβόλων φιδιών της οικογένειας των κολουβριδών και της τάξης των λεπιδωτών και κυρίως των γενών «ζαμενής» και «τροπιδόνωτος».
Η επιστημονική του ονομασία είναι «τυρία ή δάλειος», πού στη νεοελληνική γλώσσα έχει παραφθαρεί σε δεντρογαλιά.
Φίδι χωρίς δηλητήριο, πολύ κοινό στην Ελλάδα, πού αναρριχιέται στα δέντρα.
Είναι ένα από τα γνωστότερα φίδια της Ελλάδας και συναντάται επίσης και στις δασώδεις και ξερές περιοχές της Μικρός Ασίας, Αιγύπτου, Περσίας και Δαλματίας.
Στην Λευκάδα είναι ιδιαίτερα γνωστή και φημίζεται για την ευκινησία του σώματός της, τη λεπτή ουρά της και την ευκολία με την οποία ανεβαίνει στα δέντρα.
Έχει μήκος 1.20 μ. -σχεδόν το ένα τέταρτο απ’ αυτό πιάνει μόνο η ουρά της- το κεφάλι της είναι μικρό και ο χρωματισμός της καφεπράσινος με μαύρες κηλίδες στη ράχη και σχεδόν λευκός στη κοιλιά. Τρέφεται με ποντίκια, σαύρες και μικρά πουλιά.
Αν και δεν είναι δηλητηριώδες, επιτίθεται εύκολα, ακόμα και στον άνθρωπο.
Από το φθινόπωρο μέχρι την Άνοιξη πέφτει σε χειμέρια νάρκη.
………………………………………….
Μέσα στην ομορφιά του Κάλαμου μια αλλιώτικη πινελιά…..
Η ηρεμία που σου προσφέρει αυτό το νησί όπως και ο Καστός, που είναι δίπλα, ανεπανάληπτη!
Αυτές τις μέρες θα ακουσθούν πολλά για τα μικρά νησιά.
Οι προτζέκτορες θ’ ανάψουν από τα σχέδια των ειδικών.
Θα προβληθούν ιδέες και προγράμματα που θα αναστήσουν χαμένες ελπίδες.
Και γερο Νικόλας ο ναυτικός με 700 ευρώ σύνταξη, μέσα στο βαρκάκι του θα κουνάει σιωπηλός το κεφάλι και θα σκέφτεται:
Ο μήνας Μάης είναι καλός για εκδρομές, ας φροντίσουν να έχουμε τακτική συγκοινωνία όλο το χρόνο και ένα μόνιμο γιατρό και τ’ αλλά ας τα κρατήσουν στα ντοσιέ τους.
Έχουνε έρθει στο νησί το χειμώνα όταν φυσάει τραμουντάνα, για να δούνε τι ωραία που είναι!
Τόσα χρόνια έχουμε χορτάσει από προγραμματισμό. Μας αρκούν τα λίγα, τα πολλά τους τα χαρίζουμε, να τα χαρούνε αυτοί, εκεί στα σαλόνια που ζούνε!
………………………………………………………..
Δυστυχώς ο χρόνος κυλάει , φεύγει με ιλιγγιώδη ταχύτητα, επιστρέφουμε.
Στο σπίτι βρίσκω μια όμορφη μουσική, επιλέγω κάποιες φωτογραφίες, και αυθόρμητα έτσι χωρίς πρόγραμμα συνθέτω ένα μικρό βίντεο που το αφιερώνω στους μόνιμους κατοίκους του πανέμορφου αυτού νησιού που ευτυχώς τουλάχιστον μέχρι τώρα δεν έχει κακοποιηθεί από την λαίλαπα του τουρισμού.
Μετά από λίγα λεπτά το βίντεο ανεβαίνει στο YouTybe.
Οι στίχοι είναι του Φώτη Σώλου, που αν δεν κάνω λάθος εκπροσωπεί τον Κάλαμο στο Δημοτικό μας Συμβούλιο. Μουσική και τραγούδι: Τάσος Ζαφειρίου.
Δείτε το, αυτή τη περίοδο μας χρειάζεται αρκετή ηρεμία για να μη τρελαθούμε!
Αιθεροβάμων
Κράτα το τιμόνι γερά και την πορεία σταθερή, όπως δηλαδή κάνεις, γιατί από «κάπου αλλού» μου φαίνεται ότι η βάρκα αρχίζει …να μπάζει.
k.Αιθεροβάμονα σε παρακολουθώ από καιρό και νομίζω πως ήρθε η ώρα να ξεσκεπάσω τον ύπουλο ρόλο που παίζεις με τα γραφόμενά σου!
Χθες ήρθε στο νησί ο λαοπρόβλητος Πρωθυπουργός , ο ΗΓΕΤΗΣ που μας κρατάει ζωντανούς απο τη χρεωκοπία και εσύ αντί να χαρείς μας γράφεις για μια δεντρογαλιά στον Κάλαμο !
Ο συμβολισμός σου φανερός, αλλά πολύ επικίνδυνος και ύπουλος…..
Όχι κ. Αιθεροβάμονα ο Πρωθυπουργός μας ο γιός μιας ΕΛΛΗΝΙΔΑΣ πατριώτισσας δεν είναι φαρμακερό φίδι που υπονοείς , αλλά ο ΑΡΧΗΓΟΣ μας αυτός που κάνει το γύρο του κόσμου σε λιγώτερο απο 80 ημέρες για να μας ξελασπώσει απο τις αμαρτίες μας.
Την ωρα που ο ΓΩΡΓΙΟΣ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ εξαγγέλλει μέτρα που θα αλλάξουν την μορφή των νησιών μας ,και επι τέλους θα ολοκληρωθεί η κατασκευή του ΘΕΑΤΡΟΥ μας εσύ πάλι ύπουλα μας γράφεις δήθεν για μια βάρκα που θέλει κάψιμο.
Και εδώ ύπουλε Αιθεροβάμωνα πιάσαμε τον συμβολισμό σου.
Η βάρκα που θα μας οδηγήσει σε υπήνεμο λιμάνι δεν πρόκειται να καεί αλλά θα καλαφατισθεί , θα χρωματισθεί με πράσινη μοράβια και ο Καπετάνιος μας θα μας ταξιδέψει μέσα απο τρικυμισμένα πέλαγα και θα μας αράξει στα γαλήνια νερά της Αχερουσίας!
Γι’αυτούς και για άλλους λόγους κ.Αιθεροβάμωνα σας θεωρώ επικίνδυνο για το Δημοκρατικό μας πολίτευμα και αν συνεχίσεις έτσι έχω υποχρέωση να σε ξεσκεπάζω στον Ελληνικό Λαό !