Αγαπούσε τ’ αγριολούλουδα!
| Γράφει ο Αιθεροβάμων | στη Μπριγγίτε Ροτ |
Την άκουσα μια και μοναδική φορά να μιλάει για τ’ αγριολούλουδα της Λευκάδας με μια ποιητική – φιλοσοφική διάθεση και έμεινα έκπληκτος για τις γνώσεις, την φροντίδα και την αγάπη που έδειχνε στην ταπεινή χλωρίδα του Τόπου μας.
Αγάπησε τη Λευκάδα μ’ όλη τη δύναμη της ψυχής της!
Στη μνήμη της αφιερώνω ένα ποίημα του Κ. Μαμαλούκα και λίγα Λευκαδίτικα λουλούδια γιατί πιστεύω πως θα της προσφέρουν την ηρεμία που ζητούσε τις τελευταίες στιγμές της ………
| ΧΩΡΙΣΜΟΣ Εκεί στο χείλος του Φθινόπωρου Αμίλητη |
| Πατούσες τα υγρά πλατανόφυλλα Της πρώτης βροχής χαλάσματα Μ’ ένα χαμόγελο νοτισμένο Της πρώτης βροχής θύμα…. |
| Το ξέρεις Με τη βροχή θα φύγεις Με το σούρουπο το μαβί του Φθινοπώρου Στα φτερά της θα σε πάρει η ανατριχίλα. |
| Με το Νοτιά θα φύγεις Μ’ ένα υγρό αίσθημα στο στήθος με μια Τρυφερή μελαγχολία .. |
| Κι’ αν πίσω σου αφήσεις Ένα συντρίμμι κοχυλιού |
| Μια θημωνιά πίκρες Μι’ ανάσα μοναξιάς και μια ναυαγισμένη θάλασσα |
| Το καλοκαίρι να σβήνεται στην άκρη του πελάγους Κι’ αν πίσω σου αφήσεις |
| Αυτό που λέμε ανάμνηση αυτό που βουλιάζει στο στήθος μας Ένα ρυάκι που μόλις τώρα αναλύεται σε δάκρυα Ένα φύλλο κίτρινο |
| Θα μείνεις πάντα Η λησμονιά της εποχής των ονείρων μας. |
