Τα μαγαζάκια των χωριών μας

Τα έβρισκες σε κάθε χωριό και ήταν μικροκαφενεία, μικρομπακάλικα, όπου ελάχιστα ήταν τα τρόφιμα που είχαν για πούλημα.

Εδώ συγκεντρώνονταν τα σούρουπα ή τις Κυριακές και τις γιορτές απολείτουργα οι χωριανοί για να παίξουν «Κολλητσίνα», σπάνια «πρέφα», συνήθως παλιότερα «σόλιο» και «Τζογολί», συνεχίζοντας μ’ αυτά μια βενετσιάνικη παράδοση, για να περάσουν λίγες ώρες σε συναναστροφή με τους συγχωριανούς τους.

Αυτά τα «μαγαζιά» διαθέτανε λίγες τράπουλες, ένα μπουκάλι ούζο, μαστίχα και κονιάκ, ένα κουτί λουκούμια, 2-3 «τσεπέλες» σύκα κρεμασμένα στον τοίχο κοντά στον «μπεζαχτά», 4-5 ρακοπότηρα, 4-5 ποτήρια νερού, έναν τενεκέ παστές σαρδέλες, ένα κουτί ρέγγες και το βράδυ φωτίζονταν με το «Καλμπούρο» (ασετυλίνη) ή ένα δυό κρεμασμένες στον τοίχο λάμπες πετρελαίου.

Κι αυτά τα μικρομάγαζα με τις χωρίς πλάτη ξύλινες καρέκλες και τους ξύλινους πάγκους για κάθισμα πολλών, πιθανότατα άρχισαν να λειτουργούν γύρω στο 1900.

Εδώ πολλά γουστόζα περιστατικά βρίσκανε τον τόπο τους από μικροκαυγάδες ως φάρσες. Εδώ τις γιορτές οι νέοι αγόραζαν «χαλκούνια» (κροτίδες που πυροδοτούνταν με δυνατό χτύπημα στο χώμα) και «καίγονταν το πελεκούδι» προς στενοχώρια των ηλικιωμένων που δεν έβρισκαν ησυχία ούτε βουλώνοντας τ’ αυτιά τους και κλείνοντας τα μάτια τους.

Αργότερα στο εμπόρευμα προστέθηκαν ένα τάβλι, λίγα ζυμαρικά (μακαροτσίνια), σύρμα για τρίψιμο της κατσαρόλας, καμιά κονσέρβα, λίγο αλάτι και πιπέρι και μερικά είδη χρήσιμα για τις γυναίκες: κουβαρίστρες, λίγα γνέματα, βαφές και βελόνια.

Το καφενείο χωρίζονταν από την κουζίνα με ένα πάγκο ξύλινο τον λεγόμενο μπουφέ. Εδώ επάνω υπήρχαν οι δίσκοι για το σερβίρισμα των ποτών, μία σιδερένια κανάτα νερού, μια σέσουλα, δύο μεγάλα μπουκάλια με ούζο και κονιάκ, ένα δυο βάζα με γλυκά του κουταλιού, και ένα κουτί λουκούμια. Στον τοίχο πάνω από τον πάγκο υπήρχε μια ξύλινη κατασκευή με μικρά χωρίσματα που φυλαγόντουσαν οι τράπουλες, με τα παιγνιόχαρτα, μια δυο κιμωλίες μερικά κομμάτια στρατσόχαρτο και μολύβια για να γράφονται οι πόντοι.

Απαραίτητη ήταν και η ξυλόσομπα για ζέσταμα τις κρύες χειμωνιάτικες νύχτες.

Το καλοκαίρι όταν ζέσταινε ο καιρός έβγαζαν τα τραπεζάκια έξω και οι νέοι κουβέντιαζαν τα δικά τους και καμάρωναν με καλοχτενισμένους τους φρεζέδες τους …

(Συνεχίζεται)