48 χρόνια από το θάνατο του επιστήμονα – κομμουνιστή αγωνιστή Πέτρου Κόκκαλη

«Η Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ελλάδας -έλεγε αργά η φωνή του εκφωνητή- αναγγέλλει με βαθύτατη θλίψη το θάνατο του εξέχοντα επιστήμονα και αγωνιστή της ειρήνης και της δημοκρατίας καθηγητή συντρόφου Πέτρου Κόκκαλη. Ο καθηγητής Πέτρος Κόκκαλης πέθανε από καρδιακή προσβολή στη διάρκεια της εργασίας του στο «Ινστιτούτο Πειραματικής Χειρουργικής της Καρδιάς και των Αιμοφόρων Αγγείων», της Γερμανικής Ακαδημίας Επιστημών, που διηύθυνε. Πέθανε πάνω στο καθήκον».

Ήταν Τρίτη 16 Γενάρη του 1962, όταν από το ραδιοσταθμό του ΚΚΕ «Φωνή της Αλήθειας», που έδρευε στη Ρουμανία, οι Έλληνες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό πληροφορούνταν την τραγική είδηση.

Ο Πέτρος Κόκκαλης -σήμερα συμπληρώνονται 48 χρόνια από το θάνατό του στο Βερολίνο- ως διακεκριμένος χειρουργός και καθηγητής του Πανεπιστημίου της Αθήνας, εκπροσώπησε με τον πιο αυθεντικό τρόπο, με τον τρόπο που υπαγόρευε η κομμουνιστική του ιδεολογία, τη ρήση ότι «για την αντιμετώπιση της ασθένειας δεν αρκούν οι ιατρικές γνώσεις, απαιτείται και το ειλικρινές ενδιαφέρον για τον άνθρωπο»!

Εξέχων κοινωνικός παράγοντας, που βρέθηκε στην πρώτη γραμμή των καθηκόντων του καιρού του, πήρε ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση, συνεργάστηκε με το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΑΜ), έγινε μέλος της Πολιτικής Επιτροπής Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ), εντάχθηκε στις γραμμές του ΚΚΕ από το 1944, διατέλεσε μέλος της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, υπήρξε ο κορυφαίος εκπρόσωπος του Υγειονομικού του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, μετά την υποχώρηση του ΔΣΕ κατέφυγε με άλλους πολιτικούς πρόσφυγες στις σοσιαλιστικές χώρες, όπου διατέλεσε πρόεδρος της Επιτροπής Βοήθειας στα παιδιά και σε άλλα προσφυγικά όργανα και για την επιστημονική του δράση, αργότερα, η κυβέρνηση της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας του απένειμε το παράσημο «Λάβαρο της Εργασίας», μια από τις πλέον τιμητικές διακρίσεις της χώρας.

Σε ένα μνημειώδες άρθρο του με τίτλο «Η ιδεολογία και η επιστημονική έρευνα στην Ακαδημία Αθηνών και τα Ανώτερα επιστημονικά ιδρύματα», που δημοσιεύτηκε στο «Νέο Κόσμο», ο Κόκκαλης έθετε ήδη από το 1956 δραματικά επίκαιρα για το σήμερα διλήμματα σχετικά με το «πώς θα μπορέσει να αντιδράσει αποτελεσματικά ο επιστημονικός κόσμος, την ώρα τούτη που τα ιδρύματα αλώνονται από αντιδραστικές κατευθύνσεις…». Στο ίδιο άρθρο, μεταξύ άλλων, σημείωνε ο Π. Κόκκαλης: «Να συνειδητοποιήσει κάθε επιστήμονας τις μεγάλες ευθύνες που έχει σήμερα μέσα στις βαθιές κοινωνικές εξελίξεις που είναι στενά συνδεμένες με τις επιστημονικές επιτεύξεις». Και τόνιζε: «Κανένας επιστήμονας δεν μπορεί να ισχυριστεί σήμερα, την εποχή της τόσο φανερής και οξείας αντιπαράθεσης των δύο αντίθετων ιδεολογιών, ότι δεν αντιλαμβάνεται τη σημασία της ενεργητικής του τοποθέτησης απέναντι στα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα».

Ο Πέτρος Κόκκαλης έθεσε την επιστήμη και τη ζωή του στον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση του ανθρώπου. Ήταν από εκείνους που, ως πρωτοπόρος στην οργάνωση της υγειονομικής περίθαλψης στο ΔΣΕ και ένα από τα σημαντικότερα πολιτικά στελέχη, όντας υπουργός Υγείας, Πρόνοιας και Παιδείας, συνέβαλαν αποφασιστικά σε αυτό που αποκλήθηκε ως «θαύμα και παράδοξο» του Γράμμου. Περί τίνος πρόκειται:

Από τις περιπτώσεις καταγμάτων κρανίου που χειρουργήθηκαν στις μάχες Γράμμου – Βίτσι βγήκε το στατιστικό στοιχείο πως η θνησιμότητα έφτασε μόνο στο 10% όταν η θνησιμότητα στον πόλεμο του 1914 – 1918 ήταν 80% και στον πόλεμο του 1939 – 1944 από στατιστικές Γερμανών – Άγγλων έφτανε στο 25 – 45%! Αυτό από τους χειρουργούς χαρακτηρίστηκε «το θαύμα και τα παράδοξα του Γράμμου – Βίτσι» ενώ είναι επίσης εκπληκτικό το γεγονός ότι μέσα σ” αυτές τις ασύλληπτες συνθήκες εκπονούνταν και επιστημονικές μελέτες.

Γι” αυτόν τον επιστήμονα – αγωνιστή, που πρόσφερε στο ΕΑΜ, στο ΔΣΕ, στο ΚΚΕ μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του κι έθεσε την επιστήμη του στην υπηρεσία και προς όφελος του ανθρώπου, είναι αφιερωμένη η προτομή που οι κομμουνιστές σύντροφοί του έστησαν τον Οκτώβρη του 2008, σε μια εκδήλωση αφιερωμένη στα 90χρονα του Κόμματος, στο ύψωμα του Βέρτενικ του Γράμμου, έχοντας αντικριστά τις πλαγιές και τις χαράδρες, όπου στεγαζόταν το Νοσοκομείο του ΔΣΕ.

Την προτομή που κάποιοι αχρείοι διαπιστώθηκε ότι τη σύλησαν – για δεύτερη φορά. Την προτομή που, πάλι και όσες φορές χρειαστεί, το ΚΚΕ θα επανατοποθετήσει στη θέση της.

Πηγή: Ριζοσπάστης