Ολοκληρώθηκαν οι διήμερες εκδηλώσεις για το Αρχηγείο Τζουμέρκων του ΔΣΕ

Με τη συμμετοχή μελών και φίλων της ΤΕ Λευκάδας του ΚΚΕ –
Κορυφώνονται την Κυριακή 26 Ιούνη στη Μουργκάνα Θεσπρωτίας οι εκδηλώσεις της ΚΟ Ηπείρου-Κέρκυρας-Λευκάδας του ΚΚΕ για τα 70 χρόνια από την ίδρυση του ΔΣΕ

Με μεγάλη πολιτική συγκέντρωση στην πλατεία Σκουφά στην Άρτα, στην οποία μίλησε η Αλέκα Παπαρήγα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, ξεκίνησαν το βράδυ του Σαββάτου 11 Ιουνίου 2016 οι διήμερες εκδηλώσεις που διοργάνωσε η ΤΕ Άρτας του ΚΚΕ στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για το γιορτασμό των 70 χρόνων από την ίδρυση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ) και οι οποίες ήταν αφιερωμένες στο ηρωικό Αρχηγείο Τζουμέρκων του ΔΣΕ. Στην εκδήλωση συμμετείχε και η ΤΕ Λευκάδας του ΚΚΕ που είχε δρομολογήσει λεωφορείο και ΙΧ αυτοκίνητα.

Στο χώρο της εκδήλωσης λειτούργησε έκθεση με πλούσιο υλικό με την ιστορία του Αρχηγείου Τζουμέρκων του ΔΣΕ, η οποία συγκέντρωσε το ενδιαφέρον και την προσοχή τόσο των νέων ανθρώπων όσο και των μεγαλύτερων στην ηλικία που στέκονταν με ιδιαίτερη προσοχή, καθώς έβρισκαν συγγενείς και γνωστούς τους στις φωτογραφίες των σκοτωμένων αγωνιστών που εκτίθενταν.

Την εκδήλωση άνοιξε η Έρη Κόντου, γραμματέας της ΤΕ Αρτας του ΚΚΕ, η οποία αφού καλωσόρισε τους συγκεντρωμένους είπε:

«Η σημερινή εκδήλωση είναι εκδήλωση τιμής των 70 χρόνων από την ίδρυση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Βαδίζοντας προς τη συμπλήρωση των 100 χρόνων του Κόμματός μας, του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, τιμούμε σήμερα εδώ τους μαχητές του Αρχηγείου Τζουμέρκων του ΔΣΕ και αύριο θα επισκεφτούμε το μνημείο προς τιμήν της θυσίας τους που υπάρχει στους Μελάτες, ενώ σε επίπεδο Περιοχής οι εκδηλώσεις τιμής των 70 χρόνων από την ίδρυση του ΔΣΕ κορυφώνονται την Κυριακή 26 Ιούνη στη Μουργκάνα Θεσπρωτίας.

Καλωσορίζουμε τους εργάτες και τις εργάτριες, τους νέους και τις νέες, τους αυτοαπασχολούμενους, τους φτωχούς αγρότες. Καλωσορίζουμε επίσης τους απογόνους και τους συγγενείς των νεκρών αγωνιστών του Αρχηγείου Τζουμέρκων του ΔΣΕ. Όλοι εμείς, τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, οι οπαδοί και φίλοι που καθημερινά νιώθουμε τι σημαίνει ταξική πάλη, στα εργοστάσια όπου στενάζουν οι εργάτες από την πολύωρη δουλειά, την απληρωσιά, που στενάζουν στις ουρές της ανεργίας, που βλέπουμε τα χωράφια και τη σοδειά να ρημάζουν, που μαθαίνουμε στα σχολεία και τις σχολές ότι μια ζωή θα μας εκμεταλλεύονται και να λέμε κι ευχαριστώ. Όλοι εμείς λοιπόν ακολουθούμε τα βήματα των ανταρτών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, των μαχητών του Αρχηγείου Τζουμέρκων. Τα βήματά μας συναντιόνται με αυτών που δεν κιότεψαν ούτε την τελευταία στιγμή. Αυτών που πήραν τα όπλα για το δίκιο του λαού. Που αμφισβήτησαν έμπρακτα ότι θα κάνουμε μια χαμοζωή. Με αυτών που διεκδίκησαν και έδωσαν και τη ζωή τους για να χτίσουν ένα αύριο καλύτερο.

Εβδομήντα χρόνια μετά ο αγώνας του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας εμπνέει αλλά και ενοχλεί. Είναι χρέος μας να διαδοθεί περισσότερο η ιστορική αλήθεια. Οι νεώτερες γενιές να γνωρίσουν τον αγώνα του ΔΣΕ. Σε αυτή την κατεύθυνση η ΤΕ Άρτας του ΚΚΕ πήρε τη πρωτοβουλία της πλατιάς διάδοσης της ιστορίας μας με την ειδική έκδοση για το Αρχηγείο Τζουμέρκων του ΔΣΕ, που είναι καρπός συλλογικής μακρόχρονης διαδικασίας συλλογής και μελέτης αρχειακού υλικού. Ευχαριστούμε θερμά και από εδώ σήμερα όλους τους συγγενείς, φίλους που ανιδιοτελώς βοήθησαν με την παράδοση αρχειακού υλικού. Φιλοδοξούμε ωστόσο να συμπληρώσουμε όποια κενά υπάρχουν στο σημαντικό αυτό κομμάτι της ιστορίας του λαού μας. Η ιστορία του ΔΣΕ μας διδάσκει. Η ιστορία λοιπόν διδάσκει ότι δεν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή κυβέρνηση όποια ονομασία κι αν έχει και οποιοδήποτε κόμμα κι αν συμμετέχει σε αυτή. Εβδομήντα χρόνια μετά ο αγώνας του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας εμπνέει αλλά και ενοχλεί. Σήμερα έχουμε χρέος να προβάλουμε τη μαχητική στάση ζωής, τη μαχητική κατάκτηση της γνώσης της ιστορικής αλήθειας, των συμπερασμάτων από την πείρα των ταξικών αγώνων για να γίνουμε ικανότεροι, να εμπνεύσουμε τα λαϊκά στρώματα για την πάλη για την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού».

Το λόγο πήρε στη συνέχεια η Αλέκα Παπαρήγα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, που έκανε την κεντρική ομιλία με τους συγκεντρωμένους να φωνάζουν συνθήματα όπως: «ΕΑΜ – ΕΛΑΣ – ΕΠΟΝ – ΟΠΛΑ – ΔΣΕ Δόξα και Τιμή στο ΚΚΕ», «Ένας αιώνας αγώνας και θυσία, το ΚΚΕ στην πρωτοπορία», «Τίποτα δεν γίνεται αν μένεις θεατής, όλα ανατρέπονται αν ξεσηκωθείς».

Στην ομιλία της η Αλέκα Παπαρήγα μεταξύ άλλων επισήμανε:

«Οι ποικιλώνυμοι αντίπαλοί μας, που ταυτόχρονα είναι αποδεδειγμένοι εχθροί του λαού, σχολιάζουν ότι το ΚΚΕ «ξύνει παλαιές πληγές», υμνεί έναν «αδελφοκτόνο», όπως ισχυρίζονται, πόλεμο. Ορισμένοι μάλιστα από αυτούς, υποκριτικά, εύχονται να μη ζήσει ξανά ο τόπος τέτοια τραγωδία, ο «αδελφός να σκοτώνει αδελφό», όπως λένε. Άλλοι, δήθεν αντικειμενικοί και ουδέτεροι, τα βάζουν με το κακό ριζικό του Έλληνα, που τάχα έχει στο DNA του την εμφύλια σύρραξη, παραφράζουν και συκοφαντούν συνειδητά το σύνθημα του Θόδωρου Κολοκοτρώνη, «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους». Ο τρίχρονος αγώνας του ΔΣΕ ήταν ηρωικός και δίκαιος, ταξικός και διεθνιστικός. Δεν ήταν πόλεμος ανάμεσα σε αδέλφια, ούτε ήταν ένας, ακόμη, πόλεμος που ξέσπασε με ευθύνη και των δύο πλευρών, όπως ισχυρίζονται ορισμένοι αστοί ιστορικοί επιστήμονες, που τάχα ανακάλυψαν ένα μέσο δρόμο ιστορικής ερμηνείας των γεγονότων.

Ο τρίχρονος αγώνας του ΔΣΕ ήταν ηρωικός και δίκαιος, ταξικός και διεθνιστικός. Δεν ήταν πόλεμος ανάμεσα σε αδέλφια, ούτε ήταν ένας, ακόμη, πόλεμος που ξέσπασε με ευθύνη και των δύο πλευρών, όπως ισχυρίζονται ορισμένοι αστοί ιστορικοί επιστήμονες, που τάχα ανακάλυψαν ένα μέσο δρόμο ιστορικής ερμηνείας των γεγονότων. Όσοι ενδιαφέρονται να μάθουν την αλήθεια, ας δώσουν σημασία στην απάντηση που προκύπτει από το παρακάτω ερώτημα:

Από πού προέρχονταν οι πρώτες ένοπλες ομάδες που σχηματίσθηκαν και στη συνέχεια αποτέλεσαν το ΔΣΕ; Από πού προήλθαν οι 83 νεκροί που υπηρέτησαν στο Αρχηγείο του ΔΣΕ στα Τζουμέρκα, που πήρε το όνομα του τιμημένου νεκρού υποστράτηγου και διοικητή του Θόδωρου Ζαλοκώστα; Από πού προέρχονταν οι 70 αρτινοί νεκροί που υπηρέτησαν σε μονάδες του ΔΣΕ άλλων περιοχών, εκτός δηλαδή του Αρχηγείου των Τζουμέρκων; Από πού προέρχονταν οι 101 νεκροί, που είχαν έλθει από άλλες περιοχές και σκοτώθηκαν στις μάχες της Άρτας; Μια ήταν η βασική πηγή προέλευσης των πρώτων πυρήνων μαχητών και μαχητριών του ΔΣΕ: Η γενιά της 10ετίας του ’20 και του ’30, αυτή που πρωτοστάτησε στους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες πριν από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ήταν οι ΕΑΜίτες και ΕΛΑΣίτες, που με το όπλο στο χέρι πάλεψαν «με θεούς και δαίμονες», που λέει ο λαός, για την απελευθέρωση της Ελλάδας από την τριπλή κατοχή, την ιταλική, γερμανική και βουλγαρική. Οι πολύ νεώτεροι που πήραν το δρόμο του ΔΣΕ το αποφάσισαν όταν είδαν ότι οι μοναδικά διωκόμενοι Έλληνες μετά την κατοχή ήταν οι κομουνιστές και οι κομμουνίστριες, αυτοί που καθοδήγησαν τον αγώνα απελευθέρωσης του ελληνικού λαού. Οι κομμουνιστές και κομμουνίστριες ήταν η βασική μάζα των διωκομένων, παρά το γεγονός ότι είχε προηγηθεί ο αδικαιολόγητος συμβιβασμός με τη συμφωνία της Βάρκιζας και λίγο πιο πριν με τις συμφωνίες του Λιβάνου και της Καζέρτας. Ο αντίπαλος την υποχώρηση την αξιοποιεί για να σε εξοντώσει ολοκληρωτικά, αυτό το δίδαγμα είναι πολύτιμο.

Ο αντίπαλος ήξερε καλά ότι το ΚΚΕ παρά τα λάθη στρατηγικού χαρακτήρα δεν ήταν διατεθειμένο να εκθέσει και να ντροπιάσει το κίνημα της εθνικής αντίστασης, δεν ήταν διατεθειμένο να το βάλουν στο χέρι. Ο εμφύλιος του ΄46-΄49 ανέδειξε καθαρά δύο απολύτως εχθρικά στρατόπεδα μεταξύ τους: Από την μια μεριά ήταν οι λαϊκοί αγωνιστές, που εξέφραζαν τα συμφέροντα της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού, από την άλλη ήταν ο αστικός εθνικός στρατός, η αστική τάξη και το κράτος της, οι πολιτικοί υπηρέτες τους και οι ιμπεριαλιστές σύμμαχοί τους με πρωτεργάτη τις ΗΠΑ, που μετά τα Δεκεμβριανά πήραν τη σκυτάλη της δήθεν προστασίας της Ελλάδας από την Αγγλία, δηλαδή την άλλη ιμπεριαλιστική δύναμη που είχε ματοκυλίσει την Αθήνα, και όχι μόνο, το Δεκέμβρη του ΄44. Ο αγώνας του ΔΣΕ αποτελεί την κορυφαία εκδήλωση της ταξικής πάλης στην Ελλάδα κατά τον εικοστό αιώνα.

Η αστική κρατική εξουσία γνώρισε τότε το μεγαλύτερο κίνδυνο για την ίδια την ύπαρξή της και όχι μόνο. Την απειλή αυτού του αγώνα την ένιωσαν και οι ιμπεριαλιστές, που τα συμφέροντά τους στην περιοχή ήταν απολύτως συνδεδεμένα με τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης και ενώ συνεχίζονταν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, η πάλη για τη νίκη της εργατικής εξουσίας στην ανατολική Ευρώπη, στα Βαλκάνια ενώ είχε ξεκινήσει η σοσιαλιστική οικοδόμηση τα πρώτα της βήματα. Ο τρίχρονος αγώνας του ΔΣΕ υπήρξε δίκαιος, ηρωικός και μεγαλειώδης, ξεπήδησε αναπόφευκτα μέσα από τις συγκεκριμένες μεταπολεμικές εξελίξεις στην Ελλάδα, τη μεταπολεμική ταξική πάλη.» (Δες εδώ όλη την ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα).

Αμέσως μετά την ομιλία παρουσιάστηκε ένα μουσικοαφηγηματικό αφιέρωμα στο Αρχηγείο Τζουμέρκων του ΔΣΕ ενώ ακολούθησε συναυλία με τον Γεράσιμο Ανδρεάτο και αφιέρωμα στο πολιτικό και λαϊκό τραγούδι με τους «Contrasto», σε επιμέλεια Πάνου Τσίτσικα.

Οι εκδηλώσεις της ΤΕ Άρτας του ΚΚΕ ολοκληρώθηκαν την Κυριακή 12 Ιούνη με επίσκεψη στους Μελάτες στη θέση όπου έχει στηθεί το λιτό μνημείο για τους βάναυσα σφαγμένους αγωνιστές και του επικεφαλής τους, Θοδωρή Ζαλοκώστα (Παλιούρα) από τον αστικό στρατό και τους παρακρατικούς.

Το καλωσόρισμα και την κεντρική ομιλία στην εκδήλωση έκανε ο Αλέξης Κατσαρός, γραμματέας του Τομεακού Συμβουλίου Άρτας της ΚΝΕ και μέλος του Γραφείου Περιοχής Ηπείρου – Κέρκυρας – Λευκάδας της ΚΝΕ, και στη συνέχεια, αναγνώστηκαν οι αφηγήσεις επιζώντων που αναφέρονται στο φρικιαστικό έγκλημα της 21ης-22ας Απρίλη 1947, στους Μελάτες, όπου το τμήμα του Αρχηγείου Τζουμέρκων του ΔΣΕ, με επικεφαλής τον Παλιούρα, κυκλώθηκε και χτυπήθηκε από πολύ υπέρτερες δυνάμεις στρατού και παραστρατιωτικών ΜΑΥδων. Όσοι αγωνιστές δεν σκοτώθηκαν στη μάχη, τραυματισμένοι βασανίστηκαν και αρκετοί από αυτούς αποκεφαλίστηκαν και οι δήμιοί τους περιέφεραν τα κεφάλια τους ως τρόπαια στην κεντρική πλατεία της Άρτας.

Ακολούθησε προσκλητήριο των πεσόντων μαχητών του Αρχηγείου Τζουμέρκων στη μάχη στους Μελάτες, αλλά και σε άλλες μάχες στην ευρύτερη περιοχή της Άρτας, συνολικά 256 άνδρες και γυναίκες. Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με κατάθεση στεφανιών από την Αλέκα Παπαρήγα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, τον Θάνο Μπίμπα, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ και τον Κώστα Τάτση εκ μέρους της ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ.