Δήλωση του Σπυρίδωνος Μάρκου Τσαρλαμπά

Σχετικά με την αγωγή που κατάθεσε η Μητρόπολη Λευκάδας και Ιθάκης κατά του κ. Σπυρίδωνος Τσαρλαμπά αναφορικά με το ιδιοκτησιακό καθεστώς του Ναού του Αγίου Σπυρίδωνος στην Κεντρική Πλατεία της Λευκάδας δημοσιεύουμε την πιο κάτω δήλωση του εναγομένου κ. Σπυρίδωνα Μάρκου Τσαρλαμπά:

ΠΡΟΣ
Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης της Λευκάδας

Πληροφορήθηκα μετά λύπης μου από το διαδίκτυο, ότι η Μητρόπολη Λευκάδας και ο Μητροπολίτης αυτής κατέθεσαν αγωγή εναντίον μου, ώστε να αναγνωριστεί ότι δεν είμαι κύριος του Ιερού Ναού του Αγίου Σπυρίδωνος. Η αγωγή αυτή ακόμα δε μου έχει επιδοθεί, στο πλαίσιο όμως του οργανωμένου επικοινωνιακού «παιχνιδιού» των εναγόντων και των υποκινητών τους, η δημοσιοποίησή της κατέστη επιτακτική, προς δημιουργία εντυπώσεων και μόνο.

Για την ενημέρωση των συμπολιτών μου και την αποκατάσταση της αδιαμφισβήτητης αλήθειας, η οποία βάναυσα θίγεται από την ανακοίνωση της Μητρόπολης, έχω να δηλώσω τα εξής:

1. Τείνει να γίνει πλέον παράδοση, κακόγουστη μεν, παράδοση δε, η αμφισβήτηση της ιδιοκτησίας της οικογενείας μου και εν προκειμένω εμού, επί του Ιερού Ναού του Αγίου Σπυρίδωνος, από την Μητρόπολη Λευκάδας, καθώς άλλη μια φορά, πριν από 140 περίπου χρόνια, ετέθη ζήτημα ιδιοκτησίας του Ναού, το οποίο λύθηκε με απόφαση Ανωτάτου Δικαστηρίου πού αποφάσισε οριστικά και αμετάκλητα περί αυτού. Με την απόφαση αυτή το Ελληνικό Δημόσιο δεν έχει καμία απαίτηση επί της ιδιοκτησίας, ενώ αναγνωρίζεται το δικαίωμα των ιδιοκτητών επί της ιδιοκτησίας τού ναού, χωρίς παρέμβαση της τοπικής εκκλησίας. Σε κάθε περίπτωση, η απληστία της Μητροπόλεως Λευκάδας οδήγησε στην παράνομη είσοδο και σε εγκατάσταση εφημερίου, ορισμένου από τη Μητρόπολη, ο οποίος όμως αποβλήθηκε πανηγυρικά 2 χρόνια μετά, βάσει της ανωτέρω αποφάσεως.
2. Η οικογένεια Τσαρλαμπά είναι αποκλειστικός κύριος, νομέας και κάτοχος του Ιερού Ναού Αγίου Σπυρίδωνα, όπως πολύ καλά γνωρίζουν γενεές Λευκαδιτών, από το 1685 μέχρι σήμερα. Μετά τον θάνατο τού πατέρα μου το 1964, κληρονόμησα, μεταξύ άλλων και τον ιδιόκτητο ναό τού Αγίου Σπυρίδωνα, για τον οποίο κατεβλήθησαν οι σχετικοί φόροι κληρονομιάς στη ΔΟΥ Λευκάδας. Είναι άλλωστε γνωστό τοις πάσι ότι σε όλα τα Επτάνησα υπάρχουν ιδιόκτητοι ναοί, όπως και στη Λευκάδα, πέραν του Αγίου Σπυρίδωνα και του Παντοκράτορα και πολλοί άλλοι, για τους οποίους όμως η Μητρόπολη δε δείχνει την ανάλογη «ευαισθησία».
3. Η οικογένεια μου βρίσκεται στη Λευκάδα από τον 16ο αιώνα και συνέβαλε στην άλωση του νησιού από τις ενωμένες χριστιανικές δυνάμεις το 1684 και την απελευθέρωσή του από τον οθωμανικό ζυγό μετά από 205 χρόνια σκλαβιάς (1479 – 1684). Στο καπιτολάριο (καταστατικό) του Αγίου Σπυρίδωνα –που βρίσκεται στην κατοχή της οικογενείας μου– υπάρχει το διάταγμα του 1684, με το οποίο ο Ενετός Αρχιστράτηγος Francesco Morosini παραχώρησε την έκταση για την ανέγερση ναού στους αιτούντες κατοίκους Αμαξικής, για να το νέμονται αυτοί και οι άρρενες απόγονοί τους για πάντα. Υπάρχει ακόμη το διάταγμα με το οποίο όριζε όπως εφημέριοι στον Άγιο Σπυρίδωνα είναι μόνον μέλη των οικογενειών τους.
4. Όλες οι επιθέσεις κατ’ εμού από τη Μητρόπολη Λευκάδας, από την Δημοτική Αρχή αυτής, αλλά και από μια «φιλόξενη» μερίδα του τοπικού τύπου, ξεκίνησαν από το καλοκαίρι του 2006, οπότε πραγματοποιήθηκε, με μεγάλη επιτυχία, η έκθεση φωτογραφίας της διακεκριμένης συμπατριώτισσας μας κ. Ελεονόρας Φιώρου στον Ιερό Ναό Αγίου Σπυρίδωνα. Από τότε δέχομαι συνεχώς κακόβουλες επιθέσεις από τα πλέον αντιδραστικά και οπισθοδρομικά στοιχεία της πόλης μας. Δύο είναι οι λόγοι πού τους υποκινούν: πρώτον, η απληστία εκκλησιαστικών παραγόντων και των συν αυτών, πού δεν δίστασαν να μου αναφέρουν ότι: «ο Άγιος Σπυρίδων είναι το μπον φιλέ της Λευκάδας και θα το πάρουμε εμείς», και δεύτερον η πολιτική εκδίκηση. Στο πρόσωπό μου εκδικούνται για τις απαλλοτριώσεις των μοναστηριακών κτημάτων πού υλοποίησε ο αείμνηστος πατέρας μου, σαν βουλευτής Λευκάδας του Ελευθερίου Βενιζέλου και του Αλέξανδρου Παπαναστασίου, υπέρ των ακτημόνων – καλλιεργητών τού νησιού. Τότε είχε πραγματοποιήσει και την απαλλοτρίωση χιλιάδων στρεμμάτων γης στην Πούντα (Άκτιο). Δεν ξεχνώ, και είναι χαρακτηριστικό της αιώνιας συμπεριφοράς των εκκλησιαστικών παραγόντων, το «ανάθεμα» πού επιφύλαξαν στον πατέρα μου και στον Ελευθέριο Βενιζέλο οι αντιδραστικοί κύκλοι, πρωτοστατούντος τού τότε Μητροπολίτη Δανιήλ Σουλίδη.

Όσον αφορά τον σημερινό Μητροπολίτη, κ. Κωνσταντίνο Μανωλάτο, σε τηλεφωνική μας επικοινωνία και αφού συστήθηκε ως πνευματικός ηγέτης, απαντώντας στο ερώτημά μου, «εάν σέβεται και υπακούει στους νόμους της Ελληνικής Πολιτείας και στις αποφάσεις της Δικαιοσύνης» διατύπωσε την άποψή του, ότι «υπεράνω όλων είναι ο νόμος τού Θεού» και ότι, «δεν υπάρχει ιδιοκτησία, όλα ανήκουν στο Θεό». Προφανώς δεν είχε ενημερωθεί, τουλάχιστον μέχρι την κατάθεση της αγωγής του, ότι η Ελλάδα δεν είναι Ιράν, ούτε Αφγανιστάν, όπου ισχύουν θεοκρατικά καθεστώτα και αποφασίζουν οι μουλάδες και οι Αγιατολάχ και ότι την Δικαιοσύνη απονέμουν μόνο τα Δικαστήρια και όχι οι εκάστοτε δεσποτάδες. Η συνεχιζόμενη και οργανωμένη όμως επίθεση προς το πρόσωπό μου και την περιουσία μου, μόνο αναπάντητη δε θα μείνει και πλέον το λόγο θα έχουν τα αρμόδια Αστικά και Ποινικά Δικαστήρια.

Με τη Δέουσα Τιμή
Σπυρίδων Μάρκου Τσαρλαμπάς