Η φυσική λίμνη στο Μαραντοχώρι Λευκάδας…

Η φυσική λίμνη στο Μαραντοχώρι Λευκάδας

Σε άλλα μέρη, λέει, που δεν έχουν φυσικές λίμνες, κατασκευάζουν τεχνητές. Μικρού μεγέθους. Όχι μεγάλες, σαν αυτές που αποσκοπούν στο να λύσουν προβλήματα άρδευσης, ύδρευσης ή ξέρω ΄γω τι άλλο. Σηματοδοτούν τη διαδρομή, τις περιποιούνται, τις κάνουν επισκέψιμους χώρους, τις εμπλουτίζουν με διάφορα είδη ψαριών για ερασιτέχνες ψαράδες. Εν ολίγοις δημιουργούν μία όαση αναψυχής για ντόπιους και επισκέπτες. Τις έχω δει, με τα ίδια μου τα μάτια. Έτυχε να τις ξαναδώ πάλι πρόσφατα ντυμένες στα φθινοπωρινά τους χρώματα, με αφορμή ένα ταξίδι.

Η τεχνητή λίμνη στο Ζάντμπαχ της Γερμανίας

Αλλού πάλι, λέει, που έτυχε να τις έχουν μπροστά στα πόδια τους, απλόχερο δώρο της φύσης, χρειάζεται κανείς πυξίδα για να τις εντοπίσει. Θα πρέπει να ρωτήσει και να ξαναρωτήσει για το δρόμο. Κι αν τελικά τον βρει θα χρειαστεί να πηδήξει φράχτες και ξερολιθιές για να φτάσει τρόπον τινά κάπως κοντά. Για ακόμη πιο κοντά ούτε να το συζητάμε, εκτός και αν έχει περάσει κανείς από σχολή καταδρομέων.

Για τη λίμνη στο Μαραντοχώρι ο λόγος, τη μονάκριβη φυσική λίμνη στο νησί μας, τη Λευκάδα, που δεν στεγνώνει, απ΄ ό,τι λέγεται, ούτε τους καλοκαιρινούς μήνες. Ένας τόπος φυσικού κάλλους κι αν συγκρίνουμε από τα διάσπαρτα κυνηγητικά φυσίγγια, ένας σημαντικός υγροβιότοπος άγριας πανίδας στο νησί μας… Για τα είδη χλωρίδας σχηματίσαμε εν ολίγοις άμεση και προσωπική αντίληψη από μια επίσκεψή μας το 2012. Παρότι «τα πάντα ρει» και «μηδέποτε κατά τ΄ αυτό μένειν», γνώστης όμως και της ακινησίας που χαρακτηρίζει τον τόπο μας, δεν πιστεύουμε να έχει αλλάξει κάτι θεαματικά όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν.

(Με αφορμή την «ανακάλυψη» εδώ και λίγο καιρό, σε ένα παλιό Laptop, ενός στοκ χιλιάδων φωτογραφιών, που τις θεωρούσαμε χαμένες, από περιηγήσεις μας στις αρχές της δεκαετίας του 2010 στην ενδοχώρα της Λευκάδας. Η φωτογράφηση έχει γίνει με μία Canon ixus 75, 7.1 Mega Pixels, που μας «βγήκε σκυλί» και την κρατάμε ακόμη για ενθύμιο).