Στο δάσος των Σκάρων για φωτογράφηση ορχιδέων και κάποιες επισημάνσεις για τον μοναδικό αμαξωτό δρόμο πυρασφάλειας
Στους Σκάρους βρεθήκαμε πρόσφατα. Σκοπός, κυρίως, η φωτογράφηση κάποιων σπάνιων ορχιδέων που ανθίζουν την εποχή αυτή. Για την μεταφορά από το «Ξήλωμα» μέχρι τις «Κουκίστρες» ευχαριστούμε τον Γιώργο τον Σούνδια (Μέτορα), ο οποίος διαθέτει αγροτικό αυτοκίνητο και προσφέρθηκε να μας πάει, γιατί ο δρόμος έχει γίνει πλέον αδιάβατος για ΙΧ αυτοκίνητο. Από κει και πέρα χωρίσαμε. Κατεβήκαμε με τα πόδια (η ανηφόρα είναι δύσκολη…).
Λιμόδωρο το εκτρωτικό στους Σκάρους
Καλό θα ήταν να ενδιαφερθεί το συμβούλιο της Κοινότητας Αλεξάνδρου και σε συνεργασία με το Δήμο Λευκάδας να γίνει κάτι προτού είναι αργά, καθώς ο δρόμος αυτός που είναι και ο μοναδικός αμαξωτός που οδηγεί στο δάσος των Σκάρων καλύπτει ανάγκες πυροπροστασίας και η αντιπυρική περίοδος έχει ήδη ξεκινήσει. Κανείς δεν ξέρει πότε μπορεί να συμβεί το κακό και το δάσος των Σκάρων είναι το μοναδικό βελανιδοδάσος του νησιού μας και ίσως σε όλα τα Ιόνια νησιά που έχει απομείνει. Όπως εκ των υστερών μάθαμε από την περιοχή «Μουσταφά» και προς τα πάνω ούτε καν το αγροτικό αυτοκίνητο μπόρεσε να περάσει.
Ορχιδέα η επαρχιακή, μία σπάνια ορχιδέα που έχει ως ώρας παρατηρηθεί μόνο στους Σκάρους
Κάποιες από τις σπάνιες ορχιδέες που απαντώνται στο δάσος των Σκάρων μόλις και τις προλάβαμε, όπως την Ορχιδέα την επαρχιακή (Orchis provincialis) που έχει παρατηρηθεί ως ώρας μόνο στους Σκάρους (θέλει υψόμετρο από 600 έως 1400 μ.) και το Λιμόδωρο το εκτρωτικό (Limodorum abortivum) που πρόσφατα παρουσιάσαμε. Από κάποιες άλλες, όπως την Ορχιδέα τη Γαλακτόχρωμη (Orchis lactea), σπάνια κι αυτή για τον τόπο μας, ούτε ίχνος δεν βρήκαμε στους γνωστούς μας από άλλες φορές βιότοπους και μάλλον θα είχε πλέον τελειώσει η ανθοφορία της.
Όποτε περνάμε από τα σημεία αυτά του μονοπατιού που οδηγεί από τα Κολυβάτα Αλεξάνδρου στους Σκάρους, πάντα αναρωτιόμαστε αν το πλακόστρωτο είναι δημιούργημα της φύσης ή των ανθρώπων, χωρίς όμως ποτέ να μπορέσουμε να το ξεδιαλύνουμε. Ίσως να υπήρχαν παλιότερα και άλλα πλακοστρωμένα κομμάτια του μονοπατιού και να χάλασαν από τις νεροσυρμές.
Η παλιά αυτή στράτα των Αλεξανδριτών αγροτοκτηνοτρόφων που περνά βόρεια του περιβόλου της μονής του Αγίου Γεωργίου και συνεχίζει σε πετρώδες πεδίο με αραιούς κατά διαστήματα θάμνους βγάζει στην τοποθεσία «Σταυρός», όπου διασταυρώνονταν με άλλα μονοπάτια που οδηγούσαν σε διάφορες τοποθεσίες του δάσους. Ήταν παλιά το κύριο μονοπάτι που οδηγούσε από τους οικισμούς της περιοχής του Αλεξάνδρου στο δάσος των Σκάρων.
Σε μια εποχή που το βελανιδόδασος αποτελούσε πλουτοπαραγωγική πηγή για τους ανθρώπους της ευρύτερης περιοχής και από το μονοπάτι αυτό γινόταν με υποζύγια η μεταφορά στα χωριά των παραγόμενων κτηνοτροφικών και γεωργικών προϊόντων. Στο βουνό εκτός από την κτηνοτροφία άκμαζε η αμπελοκαλλιέργεια ενώ δεν ήταν σπάνιο φαινόμενο η καλλιέργεια δημητριακών. Κι όλα αυτά σε αρμονική συνύπαρξη με τα χιλιάδες γιδοπρόβατα, αφού οι τσομπάνηδες ήταν όλη μέρα πίσω από τα κοπάδια τους.
Άλμπουμ με 43 φωτογραφίες
Για να δείτε το άλμπουμ σε ξεχωριστό παράθυρο κάντε κλικ στον τίτλο