Published On: Τε, Νοε 19th, 2008

"Τα βάσανα του αγρότη", ποίημα του Κολυβιάτη Νίκου Γ. Βρεττού (Μανία)

Κολυβάτα 26.08.1977

Τα βάσανα του αγρότη

Νικόλαος Γ. Βρεττός (1928 – 2008)

Απροστάτευτε αγρότη όσο που να εξοφλήσεις, τράβηξες στο παρελθόν, μα έχεις και άλλα να τραβήξεις	Τι θα κάνουν τα παιδιά μας στη πρωτεύουσα που παν; αυτοκίνητα θα κλέβουν; ή βιτρίνες θε να σπαν;

Και στο κτήμα σου σαν πας μην το θεωρείς αστείο ξεκώλωσες δυο φτέρες σ΄ άρπαξε το δασαρχείο	Τότε επεμβαίνει ο νόμος, που είναι τα μέτρα του δραστήρια και γεμίζουν με τους νέους, φυλακές και κρατητήρια

Και αν σε πιάσουν άνθρωπέ μου πρέπει να κρατάν οι πλάτες, είναι τσούρμο, είναι κράτος, είν΄ του δάσους οι προστάτες	Εγκαταλειμμένοι οι νέοι αρχινάνε το λοιπόν σάλους να δημιουργούνε και ένα πόλεμο ψυχρό

Θα σε πάν΄ στο δικαστήριο και θα σου το πουν ωμά πως εκράταγες στα χέρια κλαδευτήρι και κασμά!!	Έχει και άλλα ο αγρότης για να φτιαξετε ένα σπίτι είναι δίλημμα μεγάλο θα καταστραφήτε μπιτ

Εργαλεία τέτοιου είδους άνηκαν στο παρελθόν ο κασμάς έχει απαγορευτεί είναι όπλο φοβερό	Έτσι απόφαση θα πάρει για να φτάσει στο μοιραίο να σκαριάσει ένα σπίτι έστω και ας είναι και λαθραίο

Ανακρίσεις θα σου κάνουν και θα σου το πουν σταράτα, πως ξεκώλωσες δυο φτέρες; γιατί έκοψες τα βάτα;	Και άμα φτιάσει το σπιτάκι το λαθραίο ο φτωχός βάζει τα παιδιά του μέσα και είπε δόξα το Θεό

Τις ελιές πως τις κλαδεύεις; ξέρεις θα σε βρει μπελιάς, πως κουτσούρεψες τ΄ αμπέλι; και το πράσινο χαλάς!	Το πρωί όταν ξυπνήσει νάβγει έξω στην αυλή του, μια μπουλντόζα πέντε μέτρα κόβει την αναπνοή του

Και απ΄ το ένανε στον άλλο συνεχίζει το βιολί γιατί είναι μες΄ το δασαρχείο φαγο-κοιμήσιδες πολλοί	Και του λέει ο αστυνόμος δεν θα φέρεις αντιρρήσεις οικοδόμησες λαθραία, κάνουμε κατεδαφίσεις

Αν πουλήσεις αγριάδα που το δίκιο ειν΄ δικό σου στα μουτρούμια, στη ψειρού, άφησες το κόκαλό σου	Τα παιδιά του βγάζουν έξω όχι ξένοι, πατριώτες θα τα σκότωναν και εκείνα, μα τα θέλουν για στρατιώτες

Και του λες απελπισμένα είναι ιδιοκτησία μου, θέλω να το καλλιεργήσω είναι η περιουσία μου	Έτσι ο δύστυχος αγρότης με σκυμμένο το κεφάλι βλέπει το φτωχό καλύβι, ίσωμα να είναι πάλι

Και σου απαντούν αγρίως άσε τις προδικαστικές, δεν υπάρχουν περιουσίες είναι εκτάσεις δασικές	Κι ο ταλαίπωρος αγρότης θα πληρώσει και θα σκάσει γιατί έφτιαξε ένα σπίτι τα παιδιά του να στεγάσει

Περιουσίες δεν υπάρχουν, κάποτε υπήρχαν όμως τις κατάργησαν οι λίγοι τις κατάργησε ο νόμος	Πες μας τώρα φίλε αγρότη θα τα αντέξεις όλα τούτα; Πέτρα δέσε στο λαιμό σου και στη θάλασσα για βούτα

Έτσι φίλτατε αγρότη αυτό έχει σημασία… εις το μέλλον θα ΄σαι αγρότης, άλλα δίχως περιουσία	Να γλυτώσεις μια για πάντα απ΄ τον κίνδυνο εκείνο, το Καραμανλή το Κώστα, τον σωτήρα των Ελλήνων

Και αγανακτούν οι νέοι και τα πάντα παρατάνε, μια βαλίτσα μόνο παίρνουν στην Αθήνα για να πάνε	Που ΄ρθε μέσα απ΄ τη Γαλλία, με προγράμματα γενναία να σκαριάσει στην Ελλάδα, μια Δημοκρατία Νέα

	Και εφάρμοσε το νόμο αυστηρότατoν εν πρώτης να εξοντώσει τον εργάτη και να πνίξει τον αγρότη