Έφτασε η ώρα να στρώνουμε «εθελοντικά» ακόμη και τους δρόμους…
Είδαν κι αποείδαν οι άνθρωποι κι αφού κατάλαβαν ότι αν περιμένουν το Δήμο ζήτω που… καήκαμε πήραν την πρωτοβουλία και το έκαναν μόνοι τους.
Αγόρασαν τα τσιμέντα και το αμμοχάλικο, βρέθηκε και η μπετονιάρα, ζήτησαν την άδεια του τοπικού κοινοτάρχη και … αμ΄ έπος αμ΄ έργον. Όλη η οικογένεια. Στο κάτω κάτω της γραφής λιγότερο θα πρέπει να τους βγήκε από το να έτρεχαν κάθε τόσο και λιγάκι στα συνεργεία αυτοκινήτων. Ας φιλοτιμηθεί τουλάχιστον ο Δήμος να αναλάβει τα έξοδα για τα υλικά. Τιμολόγια πρέπει να υπάρχουν.
Και να πείτε ότι είναι σε κάποιο απόμακρο δρόμο, που και κει βέβαια δεν δικαιολογείται έν έτει 2015, όχι. Στο κέντρο, ας πούμε, του οικισμού της Νικιάνας, μπροστά στο νηπιαγωγείο και την εκκλησία. Είναι ο δρόμος -ο Θεός να τον κάνει δρόμο- που οδηγεί σε μια σειρά σπίτια και στο νεκροταφείο του οικισμού.
Όπως πάμε προβλέπουμε στο άμεσο μέλλον ο Δήμος να έχει μόνο την υψηλή εποπτεία και το συντονισμό σε μια σειρά εθελοντικές οργανώσεις -κάνε και συ μια εθελοντική οργάνωση μπορείς!- ΜΚΟ, δίκτυα, και κάθε λογής κοινωνικές δομές «αντιμετώπισης της φτώχειας»…
