«Δημοτικόν Σχολείον Αλεξάνδρου»
Όλο θα κάνω κάποια ανάρτηση, μάζευα και διάφορα στοιχεία, πέρα από το φωτογραφικό υλικό που έχω ήδη συλλέξει, κι όλο το ανέβαλα. Μας έφαγε η τελειομανία. Και να τώρα που μας πρόλαβε ο φίλος και συχωριανός μου -Κολυβιάτης κι αυτός που το διατυμπανίζει κιόλας στον τίτλο του ιστολογίου του- διαχειριστής του ιστότοπου «kolivata».
Δεν πειράζει, αναδημοσιεύουμε την ανάρτησή του, η οποία έτσι κι αλλιώς μας άρεσε, συγχωρώντας τον ταυτόχρονα για τις θύμισες που μας έξυσε σε τέτοιες περασμένες ώρες, ακατάλληλες. Και που θα πάει θα κάνω κι εγώ κάποτε τη δικιά μου…
«Είναι παράξενο να βρίσκεις την υπογραφή σου μετά από 44 χρόνια να αιωρείται γρατζουνιά στο τοίχο. Βανδαλισμός???
|
|
Από τις τελευταίες φουρνιές αυτής της αίθουσας. 4 σειρές θρανία από 6 κομμάτια = 24 κομμάτια. Και όμως χώραγαν… Ξεκινήσαμε 45 σε όλο το σχολειό, με πρωί από της 8.15 έως 11.00 και το απόγευμα από της 13.15 έως 4.15. Έφυγα και άφησα μόνο 6 άτομα. Δυο στρατιές του Λεωνίδα σε ανύπαρκτες τότε Θερμοπύλες. Στο βάθος πίνακας, κιμωλία, σφουγγάρι, σκόνη, παιχνίδι. Είσοδος με λουκέτο και χοντρή αλυσίδα,όπως οι καρδιές των γηγενών σήμερα, άραγε παλιά ήταν έτσι??? Ένα σχολείο κλειστό πέντε φυλακές ορθάνοιχτες. Η αλυσίδα τι ρόλο παίζει αφού η πίσω πόρτα είναι ανοιχτή? Και να ο Εφιάλτης στις Θερμοπύλες μας…» |
 |
Πηγή: ιστολόγιο kolivata
