«Σε λίγες ώρες μάς αποχαιρετά οριστικά και το 2016…» – Του Χρήστου Σκιαδαρέση

Δημοσιογραφική στήλη: «Το κέρας της Αμάλθειας»

Του Χρήστου Σκιαδαρέση
Φιλολόγου, Μέλους της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και της Εταιρείας Λευκαδικών Μελετών

«Ελπίζω, άρα υπάρχω»

Σε λίγες ώρες μάς αποχαιρετά οριστικά και το 2016. Μια χρονιά που ήταν, αλήθεια, γεμάτη απρόοπτα, αλλεπάλληλα χτυπήματα, εμπόδια, συμφορές και απογοητεύσεις.

Η χώρα μας συνεχίζει να βαδίζει χωρίς σταθερή γραμμή πλεύσης και οι κάτοικοί της νιώθουν απογυμνωμένοι από προοπτικές για ένα καλύτερο αύριο.

Μέρες που είναι, επικεντρώνονται αποκλειστικά και μόνο στις εφήμερες απολαύσεις, στον υλικό ευδαιμονισμό, λες και τα έχουν χάσει όλα, λες και τους έκλεψαν το μέλλον, λες και υπάρχει μόνο παρόν.

Δίνουν την εντύπωση ότι τα σκληρά χτυπήματα που δέχονται -οικονομικά, προσωπικά, κοινωνικά- έχουν διαποτίσει μέχρι το μεδούλι το «είναι» τους και ότι το ρεύμα του ποταμού δεν πρόκειται πια να αναστρέψει, για να τους δοθεί η ευκαιρία να ζήσουν πάλι, να θέσουν σκοπούς, να ξαναβρούν το χαμένο τους όραμα, τις εσωτερικές τους αναπάλσεις.

Και το δράμα τους γίνεται ακόμη μεγαλύτερο αν αναλογιστεί κανείς ότι δεν τους λείπει μόνο το ψωμί (που «στεριώνει» το σώμα), αλλά και η πίστη (που «στεριώνει» την ψυχή), η ελπίδα. Αυτή η δημιουργική πνοή που τους βοηθούσε πάντα να παρακάμπτουν τα εμπόδια του βίου και να θαυματουργούν.

Η ελπίδα είναι η πιο μεγάλη ηθική δύναμη του ανθρώπου. Αυτή κραταιώνει το σώμα, αυτή φωτίζει τη διάνοια, αυτή γεννά την αγωνιστική διάθεση. Όσοι θερμαίνονται από τη φλόγα της, υπηρετούν τα μεγάλα ιδανικά, επιτελούν μόνο αθάνατα έργα.

Η ζωή είναι μια αδιάκοπη μάχη. Με τους συνανθρώπους μας, με τη φύση, με τον εαυτό μας. Μόνο αν διαπνεόμαστε από όραμα, από ψυχική ρώμη, από ισχυρή πίστη σε ένα καλύτερο αύριο, δεν θα συντριφτούμε από τον πόνο, δεν θα καταθέσουμε τα όπλα, δεν θα περιέλθουμε σε απραξία, σε νιρβάνα, σε αφανισμό.

Αυτό το όραμα θα μας ενθαρρύνει, θα μας ατσαλώσει και θα μας καλέσει ξανά στον αγώνα για αποκατάσταση όλων εκείνων που χάσαμε. Όραμα που, όμως, θα αναβλύζει από μια υψηλή ιδέα, από έναν ευγενή σκοπό και όχι από παράλογες προσδοκίες, απονενοημένες συλλήψεις, ανυπόστατους λογισμούς.

Μόνο η ελπίδα πυργώνει το μεγαλείο του ανθρώπου σε απροσμέτρητο ύψος. Διότι, όσα φοβερά πλήγματα κι αν υποστούμε, μόνο με τη συνδρομή της κατορθώνουμε να διατηρούμε ακμαίες τις δυνάμεις μας, επαγρυπνούσα την κρίση μας και «στητή κι ολόρτη» την ψυχή μας (Σολωμός).

Χρόνια πολλά και καλά!

(Φωτό: Από την «Εικονολογία» του Τσέζαρε Ρίπα)