Με την προβολή της αντιπολεμικής ταινίας «Τα Μανταρίνια» ξεκίνησαν οι εκδηλώσεις της Πρωτομαγιάς

Με την προβολή της αντιπολεμικής εσθονο-γεωργιανής ταινίας «Τα Μανταρίνια» (2013) , ξεκίνησαν το απόγευμα του Σαββάτου 28 Απρίλη 2018 στην πόλη της Λευκάδας οι κοινές εκδηλώσεις για τον εορτασμό της Εργατικής Πρωτομαγιάς που συνδιοργανώνουν το Εργατικό Κέντρο Λευκάδας Βόνιτσας και τα πρωτοβάθμια σωματεία Επισιτισμού-Τουρισμού, Ιδιωτικών Υπαλλήλων, Οικοδόμων, Εργαζομένων ΟΤΑ Ν. Λευκάδας, Εργαζομένων στο Νοσοκομείο Λευκάδας και Συνταξιούχων ΟΑΕΕ.

Τους καλεσμένους καλωσόρισε ο πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων στο Νοσοκομείο Λευκάδας Χρήστος Βεργίνης, προσκαλώντας τους και στις επόμενες εκδηλώσεις στο πλαίσιο του αγωνιστικού γιορτασμού της Πρωτομαγιάς:

-Την Δευτέρα 30 Απρίλη, ώρα 7.00 μ.μ., στην Κεντρική Πλατεία Λευκάδας, στο αφιέρωμα στο εργατικό τραγούδι και στους δύο εκτελεσμένους από τους Γερμανούς λευκαδίτες στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής την 1η Μάη 1944, τον Κώστα Γιαμαλάκη και τον Βασίλη Φίλιππα (Τάμπανο).

-Την Τρίτη 1 Μάη στην απεργιακή συγκέντρωση στις 10.00 το πρωί στην πλατεία του Αγίου Μηνά.

Η ταινία «Τα Μανταρίνια» αποτυπώνει τη φρίκη του πολέμου μέσα από την κλιμάκωσή του, την εποχή της απόσχισης της Αμπχαζίας, το 1992 από τη Γεωργία, αμφότερες πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες, από την ασυνήθιστη οπτική γωνία ενός Εσθονού. Ένα έντονο δράμα ξετυλίγεται στο εσωτερικό ενός χωριατόσπιτου δίπλα σε ένα κατάφορτο μανταρινιές περιβόλι. Εκπληκτικό το βουκολικό σκηνικό με τη σιωπηλή δύναμη, τους πράσινους λόφους και τα πλούσια φυλλώματα, παραπέμπει στη χρήση του φυσικού τοπίου από τον Μπέργκμαν. Ανεπαίσθητες οι πινελιές που αλαφραίνουν το δράμα όσο η βία πυκνώνει και πλανάται στον αέρα. Η ιστορία καταλήγει δραματικά και απρόβλεπτα.

Οι απόψεις της ταινίας δεν είναι μοναδικές, η παρουσίαση όμως του πολέμου με τέτοια συμπαγή μορφή καθώς και η στοιχειωμένη ιστορία του Εσθονού, συνιστούν μικρό θαύμα. Ο ψηλός, ξερακιανός Ίβο με τα λευκά μαλλιά και γένια κι ένα πρόσωπο που μαρτυρά στωική ευγένεια, σώζει δύο τραυματισμένους στρατιώτες από τις αντιμαχόμενες πλευρές. Ο Ίβο, παρέμεινε στη Γεωργία να βοηθήσει -λέει- τον φίλο του Νάργκους στη συγκομιδή των μανταρινιών, όταν σύσσωμη η εσθονική κοινότητα επέλεξε να διαφύγει στη μακρινή Βαλτική. Η απάντηση στο γιατί της «καλοσύνης» του Ίβο και στο πραγματικό γιατί παραμένει στη Γεωργία αποκαλύπτεται στις τελευταίες σεκάνς της ταινίας. (rizospastis.gr).