Στη βρύση «Πασά», το 1959
Γεμίζοντας τις βαρέλες στη βρύση «Πασά» το 1959… Δεν θα πρέπει να είχαν γίνει ακόμη τα κτίρια των κατασκηνώσεων.
Τι να γίνεται άραγε; Ξεχάστηκε κιόλας το θέμα; Δεν έχει υπάρξει μέχρι σήμερα καμιά επίσημη ενημέρωση, γιατί εδώ κι εκεί πολλά ακούγονται…
Να στείλουν κτηματογραφικά ΚΑΕΚ ως δημόσια κτήματα και στις βρύσες και στις πηγές. Για να μπορούν αργότερα να τα αποχαρακτηρίζουν προς εκμετάλευση και με βάση την ποσότητα ροής νερού.
Να υποδειχτεί και μια περιοχή που έχει λανθάνουσα πηγή, είναι περιοχή Μπάρδη , η πρώτη δεξιά στροφή μετά την αριστερά καμπή που φαίνεται η Θάλασσα του Ιονίου στον βαθύλακο τον ξαθείτικο στον δρόμο από Καρυά προς τον Αι Δονάτο. Στην αριστερή αυτή καμπή στο δεξί μέρος του δρόμου υπάρχει και δεξαμενή για την συγκέντρωση των σταφυλιών παλαιότερα του ΤΑΟΛ. Στην αμέσως επόμενη δεξιά στροφή – θέση Μπάρδη- υπάρχει λανθάνων καναλάκι δεξιά του δρόμου που έτρεχε νερό. Αν ερευνηθεί από το Κτηματολόγιο η ύπαρξη της πηγής , θα πρέπει αμέσως να κτηματογραφηθεί με ΚΑΕΚ υπερ του δημοσίου, και για έναν πρόσθετο λόγο. Διότι το καναλάκι αυτό έβγαζε αθάνατο νερό , κατά την πίστη των παλαιοτέρων κατοίκων των Ρεκατσινάτων, που απ την κούραση καλλιέεγειας των αμπελών στην περιοχή , ξεδιψούσαν. Αυτό το αθάνατο νερό θα μπορούν οι του Κτηματολογίου να το εκμεταλευτούν πανάκριβα παγκοσμίως ( ως αθάνατο ύδωρ ).. και να πιάσουν πολλά λεφτά για να εξοφληθεί το δημόσιο χρέος της χώρας, και το θέμα του αθάνατου αυτού νερού να πάρει διάσταση και φήμη μεγαλύτερη απ το νερό του Καματερού το 1976. Να τρέξουν τα κανάλια και οι εφημερίδες ( όπως τότετο ΒΗΜΑ και τα ΝΕΑ κλπ με το νερό του Καματερού).
Γρηγορείτε οι του Κτηματολογίου, σύντομα με το αθάνατο νερό απ την Μπάρδη Καρυάς- Ρεκατσινάτων πέταξε η Ελλάδα την φτώχεια έξω και οι κτηματογράφοι και αυτοί θα βγάλουν ικανές αμοιβές και δίκαια .